Ο Μπουτάρης δεν θέλησε να δώσει Θρησκευτικό όρκο πριν την ανάληψη των καθηκόντων του ως δήμαρχος Θεσαλλονίκης (όπως συνηθίζεται σε όλο το δημόσιο τομέα).
Το γνωρίζετε ότι ο Χριστός, μας δίδαξε να μην ορκιζόμαστε πουθενά;
"... εγώ σας λέω να μην ορκίζεστε καθόλου, ούτε στον ουρανό..., ούτε στη γη..., ούτε στα Ιεροσόλυμα... Το "ναι" σας να είναι ναι και το "όχι..." σας να είναι όχι, καθετί πέρα από... αυτά, είναι εκ του πονηρού".
(Κατά Ματθαίον 5,33-48)
Η εκκλησία μας (και το κράτος μας) τι κάνουν γι αυτό το θέμα; Γνωρίζει η πολιτική και θρησκευτική ηγεσία τι διδάσκει ο Χριστιανισμός ή όχι; Και αν το γνωρίζουν, είναι τόσο πολύ αυθάδεις που τολμούν να προσαρμόζουν το κήρυγμα του Χριστού στα δικά τους συμφέροντα;
Από την άλλη, πως είναι δυνατόν ο ηγέτης να διοικεί εφαρμόζοντας το νόμο του Θεού; (π.χ. ο Χριστός μας δίδαξε να πουλήσουμε όλα μας τα υπάρχοντα και να Τον ακολουθήσουμε. Έχουμε τη διάθεση να πουλήσουμε όλα μας τα υπάρχοντα ως κράτος για να εφαρμόσουμε αυτό το δίδαγμα; Ή θα εφαρμόζουμε το κήρυγμα του Χριστού επιλεκτικά;)
Πρέπει να τονισθεί εδώ, ότο η εφαρμογή του νόμου του Θεού, μας βοηθάει στην προσωπική μας καλυτέρευση και όχι στην κοινωνική μας πρόοδο. Το Ελληνικό κράτος στον μέλλον πρέπει να πορευθεί με τη σοφία των αρχαίων Ελλήνων και απαλλαγμένο από τα Θρησκευτικά συναισθήματα (που έντεχνα άλλωστε έχουν παραποιηθεί σε πολλά σημεία από την εκκλησία και το κράτος) .
Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;
Αίσθημα ντροπής και προδοσίας διακατέχει κατά τον τελευταίο χρόνο το μέσο Έλληνα πολίτη. Και αιτία δεν είναι άλλη από την αποκάλυψη της αλήθειας για την πραγματική οικονομική κατάσταση της πατρίδος μας (είναι άραγε αυτή η πραγματική κατάσταση της χώρας μας ή μήπως και πάλι μας λένε ψέματα;). Το ερώτημα «Τις πταίει;» ήρθε και πάλι στο προσκήνιο. Οι πολίτες άρχισαν να κατηγορούν τους πολιτικούς ως αποκλειστικούς υπεύθυνους για την καταλήστευση των ταμείων, ενώ οι πολιτικοί από τη μεριά τους, επιμένουν ότι και οι Έλληνες πολίτες, έχουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης για τρεις κυρίως λόγους: Ο πρώτος είναι ότι ο κυρίαρχος λαός, με τη ψήφο του επέμενε συνειδητά να εναλλάσσει στην εξουσία τα δύο μεγάλα κόμματα, επικροτώντας εμμέσως πλην σαφώς την πολιτική που μας έφερε μέχρι εδώ. Ο δεύτερος λόγος, είναι ότι μεγάλο μέρος των πολιτών συμμετείχε ενεργά στα διάφορα οικονομικά σκάνδαλα και ο τρίτος και ίσως σημαντικότερος λόγος (και αφορά όλους τους Έλληνες χωρίς καμία εξαίρεση), είναι ότι κανένας Έλληνας πολίτης (ή πιο σωστά κοινωνική ομάδα), δε διαμαρτυρήθηκε μέχρι εχθές, τόσο έντονα για τη διαφθορά που βίωνε καθημερινά στις σχέσεις του με το κράτος.
Αρχικά λοιπόν, ενώ όλοι πάγωσαν στο άκουσμα της πραγματικότητας ότι στα ταμεία "...δεν υπάρχει σάλιο...", εχθές 15 Δεκεμβρίου 2010, 1 χρόνο μετά τις αποκαλύψεις και κόντρα στην κατηγορία, ότι οι πολίτες αποδέχονται παθητικά όλες τις αποφάσεις της εξουσίας, ο κόσμος κατέβηκε στους δρόμους, για να διαδηλώσει, να φωνάξει, να διαμαρτυρηθεί. Να διαμαρτυρηθεί όμως για ποιο λόγο; Για τη μείωση των μισθών ή για τη ρημαγμένη και λεηλατημένη Ελλάδα; Δηλ. στην περίπτωση που η κυβέρνηση δανειζόταν και έδινε αυξήσεις στους υπαλλήλους, διατηρώντας ωστόσο την υπάρχουσα διαφθορά στο δημόσιο βίο, θα ήταν όλα καλά; Γιατί αυτές οι διαμαρτυρίες να γίνονται ΤΩΡΑ και όχι πέρυσι ή πρόπερσυ κ.λπ; Έπρεπε να μειωθούν οι μισθοί και μετά οι ενεργοί πολίτες να διαμαρτυρηθούν; Το γεγονός ότι επί τόσα χρόνια, η Ελλάδα ρημαζόταν με τη σύμπραξη πολιτικών-πολιτών και συνδικάτων, ήταν παντελώς αδιάφορο στους Έλληνες; Ήταν ελάσσονος σημασίας; Ή μήπως ο κάθε πολίτης είχε «τσιμπήσει» το δόλωμα των πολιτικών-και κυρίως του Σημίτη- με αποτέλεσμα να εγκλωβιστεί στην προσωπική του οικονομική ευδαιμονία (έγινε «παρτάκιας», τον απασχολούσε μόνο η «πάρτυ» του) και η συνολική κατάσταση της Ελλάδος να του είναι αδιάφορη;
Πράγματι το πρόβλημα είναι πολύπλοκο και μοιάζει με το ερώτημα αν το αυγό γέννησε την κότα ή η κότα το αυγό, καθώς όλοι θεωρούν ότι έχουν δίκιο. Οι μεν πολιτικοί ισχυρίζονται ότι εκλέχθηκαν νόμιμα από τον Ελληνικό λαό για να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους, οι δε πολίτες, ισχυρίζονται ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Από την άλλη, η ιστορική φράση του Θεόδωρου Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε», είναι πέρα για πέρα λάθος, καθώς έντεχνα επιδιώκει να βάλει όλους τους πολίτες και όλους τους πολιτικούς στο ίδιο τσουβάλι.. Ούτε να κατηγορήσουμε συλλήβδην όλους τους πολιτικούς είναι σωστό, ούτε επίσης να κατηγορήσουμε όλους του πολίτες, διότι και στις δύο περιπτώσεις, μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά. Ρίχνοντας για παράδειγμα το φταίξιμο σε όλους του πολιτικούς, τότε τιμωρούμε τους πολιτικούς που δεν έκλεψαν ενώ ταυτόχρονα αθωώνουμε τους διεφθαρμένους πολίτες που έκλεψαν και έφαγαν μαζί με τους διεφθαρμένους πολιτικούς.
Οι Έλληνες πρέπει να βγουν νικητές από τη σημερινή οικονομικό-κοινωνικό-πολιτική κατάσταση και πραγματικά πρέπει να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία. Αυτά που ενώνουν τους Έλληνες, είναι πολύ περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν. Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.
Αρχικά λοιπόν, ενώ όλοι πάγωσαν στο άκουσμα της πραγματικότητας ότι στα ταμεία "...δεν υπάρχει σάλιο...", εχθές 15 Δεκεμβρίου 2010, 1 χρόνο μετά τις αποκαλύψεις και κόντρα στην κατηγορία, ότι οι πολίτες αποδέχονται παθητικά όλες τις αποφάσεις της εξουσίας, ο κόσμος κατέβηκε στους δρόμους, για να διαδηλώσει, να φωνάξει, να διαμαρτυρηθεί. Να διαμαρτυρηθεί όμως για ποιο λόγο; Για τη μείωση των μισθών ή για τη ρημαγμένη και λεηλατημένη Ελλάδα; Δηλ. στην περίπτωση που η κυβέρνηση δανειζόταν και έδινε αυξήσεις στους υπαλλήλους, διατηρώντας ωστόσο την υπάρχουσα διαφθορά στο δημόσιο βίο, θα ήταν όλα καλά; Γιατί αυτές οι διαμαρτυρίες να γίνονται ΤΩΡΑ και όχι πέρυσι ή πρόπερσυ κ.λπ; Έπρεπε να μειωθούν οι μισθοί και μετά οι ενεργοί πολίτες να διαμαρτυρηθούν; Το γεγονός ότι επί τόσα χρόνια, η Ελλάδα ρημαζόταν με τη σύμπραξη πολιτικών-πολιτών και συνδικάτων, ήταν παντελώς αδιάφορο στους Έλληνες; Ήταν ελάσσονος σημασίας; Ή μήπως ο κάθε πολίτης είχε «τσιμπήσει» το δόλωμα των πολιτικών-και κυρίως του Σημίτη- με αποτέλεσμα να εγκλωβιστεί στην προσωπική του οικονομική ευδαιμονία (έγινε «παρτάκιας», τον απασχολούσε μόνο η «πάρτυ» του) και η συνολική κατάσταση της Ελλάδος να του είναι αδιάφορη;
Πράγματι το πρόβλημα είναι πολύπλοκο και μοιάζει με το ερώτημα αν το αυγό γέννησε την κότα ή η κότα το αυγό, καθώς όλοι θεωρούν ότι έχουν δίκιο. Οι μεν πολιτικοί ισχυρίζονται ότι εκλέχθηκαν νόμιμα από τον Ελληνικό λαό για να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους, οι δε πολίτες, ισχυρίζονται ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Από την άλλη, η ιστορική φράση του Θεόδωρου Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε», είναι πέρα για πέρα λάθος, καθώς έντεχνα επιδιώκει να βάλει όλους τους πολίτες και όλους τους πολιτικούς στο ίδιο τσουβάλι.. Ούτε να κατηγορήσουμε συλλήβδην όλους τους πολιτικούς είναι σωστό, ούτε επίσης να κατηγορήσουμε όλους του πολίτες, διότι και στις δύο περιπτώσεις, μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά. Ρίχνοντας για παράδειγμα το φταίξιμο σε όλους του πολιτικούς, τότε τιμωρούμε τους πολιτικούς που δεν έκλεψαν ενώ ταυτόχρονα αθωώνουμε τους διεφθαρμένους πολίτες που έκλεψαν και έφαγαν μαζί με τους διεφθαρμένους πολιτικούς.
Οι Έλληνες πρέπει να βγουν νικητές από τη σημερινή οικονομικό-κοινωνικό-πολιτική κατάσταση και πραγματικά πρέπει να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία. Αυτά που ενώνουν τους Έλληνες, είναι πολύ περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν. Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Στις 21 Νοεμβρίου η Ορθόδοξος Χριστιανική Εκκλησία μας γιορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου. Την είσοδο δηλαδή της Θεοτόκου στο Ναό.
Οι γονείς της Θεοτόκου-Ιωακείμ και Άννα-άνθρωποι καλόγνωμοι και ειρηνικοί , ήταν πιστοί στον ένα και αληθινό Θεό. Ωστόσο στις καρδιές τους, φώλιαζε η λαχτάρα να γίνουν γονείς. Η Άννα καθημερινά προσευχόταν θερμά στο Θεό της και Του ζητούσε να της χαρίσει ένα παιδί. Το παιδί που θα της χάριζε ο Κύριος, είχε τάξει να το αφιερώσει στην υπηρεσία τη δική Του.
Τα χρόνια περνούσαν και το ζευγάρι παρέμενε άτεκνο. Παρόλα αυτά όμως, η Άννα δεν έχανε την πίστη της. Γνώριζε ότι όποιος πιστεύει στο Θεό, μπορεί να Του ζητάει κι Εκείνος θα το δώσει. Και έτσι μ' όλο που τα χρόνια κυλούσαν, εκείνη δεν έπαψε να προσεύχεται θερμά και να περιμένει το θαύμα.
Το θαύμα όμως γίνεται, όταν οι ανθρώπινες ελπίδες έχουν σβήσει. Τότε, όταν το κεφάλι της Άννας ήταν άσπρο από τα γερατειά και τα όργανά της νεκρωμένα λόγω της ηλικίας, γέννησε τη μονάκριβη στον κόσμο κόρη της, τη μικρή Μαρία, την εκλεκτή του Θεού (στις 8 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε την γέννηση της Θεοτόκου).
Όταν η Μαρία έγινε τριών χρόνων, την πήραν οι γονείς της και την προσέφεραν όπως το είχαν υποσχεθεί, στο Θεό, που τους τη χάρισε. Την παρέδωσαν τότε στον Αρχιερέα Ζαχαρία, ο οποίος με τη σειρά του, την πήρε και την έβαλε στον ιερότερο χώρο του ναού, στα Άγια των Αγίων, όπου εισερχόταν μόνο ο Αρχιερέας μια φορά κάθε χρόνο. Το φαινόμενο ως άτοπο να εισέλθει στα άγια των αγίων γυναίκα, έλυσε ο Ζαχαρίας λέγοντας στο λαό ότι ο Θεός του γνώρισε πώς είναι θέλημα Του να μπει η Παρθένος εκεί.
Στο ναό, η Παρθένος έμεινε δώδεκα χρόνια. Η Θεοτόκος εξήλθε από τα άγια των αγίων του ναού σε ηλικία δεκαπέντε ετών και νυμφεύθηκε τον Ιωσήφ.
Αφότου ο Ιωσήφ εμνηστεύθη την Παρθένο, πέρασαν τέσσερις μήνες και τότε έγινε ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου (25 Μαρτίου). Αφού η Θεοτόκος γέννησε τον Κύριο, ο Ζαχαρίας την συναρίθμησε σαν Παρθένο και μετά τον τόκο μαζί με τις άλλες παρθένες που ζούσαν σε ιδιαίτερο χώρο του ναού, γι' αυτό και εφονεύθη, καθώς λέγει ο Μέγας Βασίλειος.
Οι γονείς της Θεοτόκου-Ιωακείμ και Άννα-άνθρωποι καλόγνωμοι και ειρηνικοί , ήταν πιστοί στον ένα και αληθινό Θεό. Ωστόσο στις καρδιές τους, φώλιαζε η λαχτάρα να γίνουν γονείς. Η Άννα καθημερινά προσευχόταν θερμά στο Θεό της και Του ζητούσε να της χαρίσει ένα παιδί. Το παιδί που θα της χάριζε ο Κύριος, είχε τάξει να το αφιερώσει στην υπηρεσία τη δική Του.
Τα χρόνια περνούσαν και το ζευγάρι παρέμενε άτεκνο. Παρόλα αυτά όμως, η Άννα δεν έχανε την πίστη της. Γνώριζε ότι όποιος πιστεύει στο Θεό, μπορεί να Του ζητάει κι Εκείνος θα το δώσει. Και έτσι μ' όλο που τα χρόνια κυλούσαν, εκείνη δεν έπαψε να προσεύχεται θερμά και να περιμένει το θαύμα.
Το θαύμα όμως γίνεται, όταν οι ανθρώπινες ελπίδες έχουν σβήσει. Τότε, όταν το κεφάλι της Άννας ήταν άσπρο από τα γερατειά και τα όργανά της νεκρωμένα λόγω της ηλικίας, γέννησε τη μονάκριβη στον κόσμο κόρη της, τη μικρή Μαρία, την εκλεκτή του Θεού (στις 8 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε την γέννηση της Θεοτόκου).
Όταν η Μαρία έγινε τριών χρόνων, την πήραν οι γονείς της και την προσέφεραν όπως το είχαν υποσχεθεί, στο Θεό, που τους τη χάρισε. Την παρέδωσαν τότε στον Αρχιερέα Ζαχαρία, ο οποίος με τη σειρά του, την πήρε και την έβαλε στον ιερότερο χώρο του ναού, στα Άγια των Αγίων, όπου εισερχόταν μόνο ο Αρχιερέας μια φορά κάθε χρόνο. Το φαινόμενο ως άτοπο να εισέλθει στα άγια των αγίων γυναίκα, έλυσε ο Ζαχαρίας λέγοντας στο λαό ότι ο Θεός του γνώρισε πώς είναι θέλημα Του να μπει η Παρθένος εκεί.
Στο ναό, η Παρθένος έμεινε δώδεκα χρόνια. Η Θεοτόκος εξήλθε από τα άγια των αγίων του ναού σε ηλικία δεκαπέντε ετών και νυμφεύθηκε τον Ιωσήφ.
Αφότου ο Ιωσήφ εμνηστεύθη την Παρθένο, πέρασαν τέσσερις μήνες και τότε έγινε ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου (25 Μαρτίου). Αφού η Θεοτόκος γέννησε τον Κύριο, ο Ζαχαρίας την συναρίθμησε σαν Παρθένο και μετά τον τόκο μαζί με τις άλλες παρθένες που ζούσαν σε ιδιαίτερο χώρο του ναού, γι' αυτό και εφονεύθη, καθώς λέγει ο Μέγας Βασίλειος.
Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010
ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΝ ΚΑΙ ΕΠΕΙΝΑΣΑΝ
Κι όμως! Στη σημερινή Ελλάδα υπάρχουν και Έλληνες (μιλάμε για πραγματικούς Έλληνες-φιλόπατρεις-νομοταγείς πολίτες και όχι για τη "Σάρα και τη Μάρα" των Ελλήνων που εδώ και δεκαετίες καταλήστευαν το Ελληνικό κράτος) που χαίρονται που αποκαλύφθηκε η σαπίλα του παλαιού συστήματος και όλα τα ρεμάλια που μέχρι τώρα ζούσαν με απατεωνιές, επιτέλους θα αναγκαστούν να σεβαστούν τους νόμους.
Οι Έλληνες που τώρα θα πτωχεύσουν, όταν κάποτε έπερναν επιδοτήσεις από την Ε.Ε., αυτοί επένδυαν σε πολυτελή ζωή με ακριβά αυτοκίνητα και ακριβά σπίτια, αντί να επενδύσουν στην ανταγωνιστικότητα της επιχείρησής τους.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, προκαλούσαν με τη συμπεριφορά τους τους νέους-άνεργους απόφοιτους των πανεπιστημίων όταν τους έλεγαν κατάμουτρα "Εσείς οι νέοι είστε άχρηστοι! Παρόλο που μορφώνεστε δεν μπορείται να βρείτε ούτε μία δουλειά. Εμείς δε χρειαζόμαστε πανεπιστήμια, έχουμε βγάλει το σχολείο της ζωής! Αν και δε μάθαμε γράμματα, βγάζουμε περισσότερα λεφτά από εσάς!"
Μ' αυτήν την έννοια, εγώ χαίρομαι που όσοι Ελληναράδες χρησιμοποιούσαν ξένα λεφτά (των επιδοτήσεων) για να επιδειχθούν και να προκαλέσουν με τη συμπεριφορά τους, τώρα θα πουν το ψωμί ψωμάκι...
Επίσης χαίρομαι με τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδος. Όπως αποδείχθηκε, η Ελλάδα ήταν άρρωστη και δεν το γνωρίζαμε εμείς όλοι (πλην των πολιτικών). Τώρα το πρώτο βήμα έγινε. Διαγνώσθηκε η αρρώστια (που ήταν η διαφθορά). Το επόμενο βήμα είναι η σταδιακή ίαση και η καταπολέμηση της διαφθοράς.
Οι Έλληνες που τώρα θα πτωχεύσουν, όταν κάποτε έπερναν επιδοτήσεις από την Ε.Ε., αυτοί επένδυαν σε πολυτελή ζωή με ακριβά αυτοκίνητα και ακριβά σπίτια, αντί να επενδύσουν στην ανταγωνιστικότητα της επιχείρησής τους.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, προκαλούσαν με τη συμπεριφορά τους τους νέους-άνεργους απόφοιτους των πανεπιστημίων όταν τους έλεγαν κατάμουτρα "Εσείς οι νέοι είστε άχρηστοι! Παρόλο που μορφώνεστε δεν μπορείται να βρείτε ούτε μία δουλειά. Εμείς δε χρειαζόμαστε πανεπιστήμια, έχουμε βγάλει το σχολείο της ζωής! Αν και δε μάθαμε γράμματα, βγάζουμε περισσότερα λεφτά από εσάς!"
Μ' αυτήν την έννοια, εγώ χαίρομαι που όσοι Ελληναράδες χρησιμοποιούσαν ξένα λεφτά (των επιδοτήσεων) για να επιδειχθούν και να προκαλέσουν με τη συμπεριφορά τους, τώρα θα πουν το ψωμί ψωμάκι...
Επίσης χαίρομαι με τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδος. Όπως αποδείχθηκε, η Ελλάδα ήταν άρρωστη και δεν το γνωρίζαμε εμείς όλοι (πλην των πολιτικών). Τώρα το πρώτο βήμα έγινε. Διαγνώσθηκε η αρρώστια (που ήταν η διαφθορά). Το επόμενο βήμα είναι η σταδιακή ίαση και η καταπολέμηση της διαφθοράς.
Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010
«…και οι έσχατοι έσονται πρώτοι…»
Δεν ξέρω γιατί, αλλά πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τη νόσο της κατάθλιψης από την οποία κινδυνεύουν πολλοί Έλληνες (λόγω δηλ. ότι της οικονομικής κρίσης, πολύς κόσμος θα απογοητευτεί από την όλη κατάσταση που θα δημιουργηθεί και θα πέσει σε κατάθλιψη).
Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά εγώ προσωπικά, την κατάθλιψη την πέρασα κατά τη διάρκεια της μαύρης 8ετίας επί πρωθυπουργίας Σημίτη, που όταν ενώ η διαφθορά χτυπούσε κόκκινο και οι κρυφές (όπως αποδείχτηκε) συμφωνίες της Ελληνικής κυβέρνησης με την goldman sachs, απέκρυπταν από τον Ελληνικό λαό την πραγματική οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, όλοι (πολίτες-πολιτικοί- δημοσιογράφοι) πανηγύριζαν για τους δείκτες ανάπτυξης που παρουσίαζε η χώρα μας και με κάθε τρόπο προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι όλος ο πλανήτης θαύμαζε τα επιτεύγματά μας. Τότε λοιπόν που όλοι οι Έλληνες έπρεπε να πάνε "kontra" στο σύστημα, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών αποδείχτηκαν "ΚΟΤΕΣ"!!! Όποιος τολμούσε να τα βάλει με το σύστημα, τον έβγαζαν ΤΡΕΛΟ! Του έλεγαν ότι πάει "kontra" σε μονόδρομο!
Και να λοιπόν που ήρθε η ώρα, η αλήθεια να αποκαλυφθεί. Τα βρώμικα παιχνίδια που παίχτηκαν πίσω από την πλάτη των Ελλήνων, έγιναν γνωστά. Η Ελλάδα σήμερα, κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να χρεοκοπήσει, τόσο εξαιτίας της πολιτικής που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του κοντινού και μακρινού παρελθόντος, όσο και εξαιτίας του στρουθοκαμηλισμού των πολιτών που έτρωγαν από το «χαρτζιλίκι» των επιδοτήσεων… Αποδείχθηκε περίτρανα ότι όσοι έκλεγαν εκείνη τη μαύρη 8ετία (αλήθεια, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν ότι η διαφθορά των κυβερνήσεων Σημίτη, είναι σκανδαλολογία και όχι πραγματικότητα;) αποδείχτηκαν φιλόπατρεις, ενώ αντίθετα, όσοι χειροκροτούσαν εκείνο το σάπιο σύστημα, αποδείχτηκαν είτε προδότες της πατρίδος μας (εάν χειροκροτούσαν εσκεμμένα), είτε αφελείς (εάν χειροκροτούσαν από παρακίνηση, σύμφωνα με το σύνθημα «κάνε ότι κάνω»).
Τώρα που «ο κόμπος έφτασε στο χτένι» και δεν πάει άλλο για την ελληνική οικονομία, όλοι διαμαρτύρονται για τα σκληρά μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση. Και συμβαίνει η εξής αντίφαση στην κοινωνία μας: Πολλοί από εκείνους που κάποτε χειροκροτούσαν τη διαφθορά, τώρα κινδυνεύουν να πέσουν σε κατάθλιψη ενώ πολλοί από εκείνους που έκλεγαν για τη διαφθορά, τώρα χαίρονται που έλαμψε η αλήθεια! Βρε γυρίσματα που έχει η ζωή! Είναι αυτό που λέμε «…και οι έσχατοι έσονται πρώτοι…»
Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά εγώ προσωπικά, την κατάθλιψη την πέρασα κατά τη διάρκεια της μαύρης 8ετίας επί πρωθυπουργίας Σημίτη, που όταν ενώ η διαφθορά χτυπούσε κόκκινο και οι κρυφές (όπως αποδείχτηκε) συμφωνίες της Ελληνικής κυβέρνησης με την goldman sachs, απέκρυπταν από τον Ελληνικό λαό την πραγματική οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, όλοι (πολίτες-πολιτικοί- δημοσιογράφοι) πανηγύριζαν για τους δείκτες ανάπτυξης που παρουσίαζε η χώρα μας και με κάθε τρόπο προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι όλος ο πλανήτης θαύμαζε τα επιτεύγματά μας. Τότε λοιπόν που όλοι οι Έλληνες έπρεπε να πάνε "kontra" στο σύστημα, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών αποδείχτηκαν "ΚΟΤΕΣ"!!! Όποιος τολμούσε να τα βάλει με το σύστημα, τον έβγαζαν ΤΡΕΛΟ! Του έλεγαν ότι πάει "kontra" σε μονόδρομο!
Και να λοιπόν που ήρθε η ώρα, η αλήθεια να αποκαλυφθεί. Τα βρώμικα παιχνίδια που παίχτηκαν πίσω από την πλάτη των Ελλήνων, έγιναν γνωστά. Η Ελλάδα σήμερα, κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να χρεοκοπήσει, τόσο εξαιτίας της πολιτικής που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του κοντινού και μακρινού παρελθόντος, όσο και εξαιτίας του στρουθοκαμηλισμού των πολιτών που έτρωγαν από το «χαρτζιλίκι» των επιδοτήσεων… Αποδείχθηκε περίτρανα ότι όσοι έκλεγαν εκείνη τη μαύρη 8ετία (αλήθεια, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν ότι η διαφθορά των κυβερνήσεων Σημίτη, είναι σκανδαλολογία και όχι πραγματικότητα;) αποδείχτηκαν φιλόπατρεις, ενώ αντίθετα, όσοι χειροκροτούσαν εκείνο το σάπιο σύστημα, αποδείχτηκαν είτε προδότες της πατρίδος μας (εάν χειροκροτούσαν εσκεμμένα), είτε αφελείς (εάν χειροκροτούσαν από παρακίνηση, σύμφωνα με το σύνθημα «κάνε ότι κάνω»).
Τώρα που «ο κόμπος έφτασε στο χτένι» και δεν πάει άλλο για την ελληνική οικονομία, όλοι διαμαρτύρονται για τα σκληρά μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση. Και συμβαίνει η εξής αντίφαση στην κοινωνία μας: Πολλοί από εκείνους που κάποτε χειροκροτούσαν τη διαφθορά, τώρα κινδυνεύουν να πέσουν σε κατάθλιψη ενώ πολλοί από εκείνους που έκλεγαν για τη διαφθορά, τώρα χαίρονται που έλαμψε η αλήθεια! Βρε γυρίσματα που έχει η ζωή! Είναι αυτό που λέμε «…και οι έσχατοι έσονται πρώτοι…»
Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010
Η "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΡΟΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΞΕΥΡΕΣΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ
"Το τερπνόν μετά του ωφελίμου": Η Ελληνική κυβέρνηση μπορεί να μαζέψει χρήματα άμεσα, δίνοντας τη δυνατότητα στους κατόχους οχημάτων και δικύκλων, να προεξοφλήσουν (εφόσον το επιθυμούν και όχι υποχρεωτικά), τα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων τους, για την επόμενη π.χ. 5ετία. Έτσι, ο πολίτης που θα συμμετέχει στο πρόγραμμα αυτό, θα μπορεί να προγραμματίσει καλύτερα τον οικογενειακό του προϋπολογισμό σε βάθος χρόνου και η κυβέρνηση θα βάλει στα ταμεία της κάποια χρήματα άμεσα. Ένα άλλο μέτρο επίσης, θα μπορούσε να είναι η πτώση των τιμών των μικρών αυτοκινήτων (π.χ. μέχρι 1000 cc). Αν λοιπόν ένα τέτοιο αυτοκίνητο (καινούργιο ή μεταχειρισμένο) κόστιζε μέχρι 3.000 €, δε θα αναθερμαίνονταν η αγορά αυτοκινήτου; Δεν θα κέρδιζαν έτσι και οι έμποροι αλλά και το κράτος; Γιατί, πόσοι Έλληνες δεν έχουν εγκλωβιστεί στο παλαιό τους αυτοκίνητο, αλλά παρόλα αυτά δεν μπορούν να αγοράσουν κάποιο καινούργιο λόγω οικονομικών προβλημάτων;
Δίνουμε έτσι μία ανάσα στην Ελληνική οικονομία για την επόμενη 2ετία. Μετά βλέπουμε...
Προϋπόθεση βέβαια της επιτυχίας αυτού του προγράμματος, είναι η σοβαρότητα και φερεγγυότητα της κυβέρνησης. Όχι δηλ. να θεσπίσει αυτά τα μέτρα για φέτος και του χρόνου τέτοιον καιρό να το "παίξει Αλέκος!" Καταλαβαίνετε τι εννοώ... Όπως έκανε δηλ. με το προεκλογικό της πρόγραμμα: "Λεφτά υπάρχουν..." έλεγε ο νυν Πρωθυπουργός της χώρας και μόλις εξελέγει κυβέρνηση "... α εμείς δεν το ξέραμε ότι δεν υπάρχουν λεφτά!". Μα καλά ρε άνθρωπέ μου Γεώργιε, αφού σου έλεγε ο Κώστας ότι λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν! Γιατί δεν τον πίστεψες; Νόμισες ότι σου λέει ψέματα; Μα αν εσύ που είσαι αρχηγός πολιτικού κόμματος (και συνεπώς θα γνωρίζεις κάτι παραπάνω), δεν πιστεύεις τους συναδέλφους σου πολιτικούς, τότε τι να πούμε κι εμείς οι απλοί πολίτες για εσάς(που όχι μόνο κάτι παραπάνω δεν γνωρίζουμε, αλλά αντίθετα παραπληροφορούμαστε κιόλας από το σύστημα); Πως να σας πιστέψουμε;
Δίνουμε έτσι μία ανάσα στην Ελληνική οικονομία για την επόμενη 2ετία. Μετά βλέπουμε...
Προϋπόθεση βέβαια της επιτυχίας αυτού του προγράμματος, είναι η σοβαρότητα και φερεγγυότητα της κυβέρνησης. Όχι δηλ. να θεσπίσει αυτά τα μέτρα για φέτος και του χρόνου τέτοιον καιρό να το "παίξει Αλέκος!" Καταλαβαίνετε τι εννοώ... Όπως έκανε δηλ. με το προεκλογικό της πρόγραμμα: "Λεφτά υπάρχουν..." έλεγε ο νυν Πρωθυπουργός της χώρας και μόλις εξελέγει κυβέρνηση "... α εμείς δεν το ξέραμε ότι δεν υπάρχουν λεφτά!". Μα καλά ρε άνθρωπέ μου Γεώργιε, αφού σου έλεγε ο Κώστας ότι λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν! Γιατί δεν τον πίστεψες; Νόμισες ότι σου λέει ψέματα; Μα αν εσύ που είσαι αρχηγός πολιτικού κόμματος (και συνεπώς θα γνωρίζεις κάτι παραπάνω), δεν πιστεύεις τους συναδέλφους σου πολιτικούς, τότε τι να πούμε κι εμείς οι απλοί πολίτες για εσάς(που όχι μόνο κάτι παραπάνω δεν γνωρίζουμε, αλλά αντίθετα παραπληροφορούμαστε κιόλας από το σύστημα); Πως να σας πιστέψουμε;
Σάββατο 21 Αυγούστου 2010
ΝΕΟΙ ΑΚΤΗΜΟΝΕΣ
Στην ευρύτερη περιοχή της Λάρισας, κάθε χρόνο το μήνα Μάρτιο, εορτάζεται η μνήμη του Μαρίνου Αντύπα.
Οι κάτοικοι του χωριού τιμούν αφ' ενός τον νεαρό Κεφαλονίτη διανοούμενο, ο οποίος δολοφονήθηκε άνανδρα στις 9 Μαρτίου 1907, από τους τσιφλικάδες εκείνης της εποχής, επειδή παρακινούσε τους αγρότες να επαναστατήσουν για να διεκδικήσουν ένα κομμάτι γης και αφ' ετέρου τιμούν τους αγώνες των προγόνων τους.
Μετά την αποχώρηση των Τούρκων από τη Θεσσαλία, η γη που κατείχαν τώρα έμεινε ελεύθερη. Εμφανίστηκαν τότε Έλληνες-κυρίως ομογενείς εκ Κωνσταντινουπόλεως-
ως ιδιοκτήτες τσιφλικιών, ισχυριζόμενοι ότι είχαν αγοράσει τη γη από το τουρκικό δημόσιο με συμβόλαια που είχαν υπογραφεί στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι, οι ντόπιοι κάτοικοι βρέθηκαν σε πολύ δεινότερη θέση από εκείνη που βρίσκονταν επί Τουρκοκρατίας.
Το ζήτημα της ακτημοσύνης, στη σημερινη εποχή φαίνεται ότι είναι τόσο επίκαιρο όσο και εκείνη την περίοδο της απελευθέρωσης της Ελλάδας. Πράγματι, αν συγκρίνουμε τους ακτήμονες εκείνης της εποχής με τους σημερινούς νέους της γενιάς των 600,00 €, θα δούμε ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Οι αγρότες-ακτήμονες του 1900 δεν είχαν γη να καλλιεργήσουν, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους σημερινούς νέους.
Υποχρεωτικά λοιπόν οι νέοι σήμερα, θα πρέπει να εργασθούν σκληρά σαν σκλάβοι (ανασφάλιστοι, σε αβέβαιο εργασιακό περιβάλλον-καθεστώς), όχι για να αποκτήσουν κάποιο περιουσιακό στοιχείο, αλλά απλά και μόνο για ένα κομμάτι ψωμί. Γιατί τι άλλο θα μπορούσε να αγοράσει κάποιος νέος σήμερα όταν πληρώνεται μόνο 600€ το μήνα; Ιδιαίτερα δε όταν τα αγροτικά προϊόντα όπως π.χ. τα λαχανικά που ενώ αναπτύσσονται από μόνα τους στους αγρούς, ο νέος υποχρεώνεται να τα χρυσοπληρώσει για να τα αποκτήσει, τότε καταλαβαίνουμε όλοι γιατί λέμε ότι ο νέος σήμερα δουλεύει σαν σκλάβος για ένα κομμάτι ψωμί. Έτσι, ο νέος θα μείνει στο ίδιο σπίτι με τους γονείς του (ούτε λόγος να μείνει μόνος του σε ενοίκο με μισθό 600 €) οι οποίοι με τη σειρά τους σιγά-σιγά θα τον χαρακτηρίζουν αχαϊρευτο, ανεπρόκοπο, κ.λπ. Και το χάσμα γενεών θα γίνει πραγματικότητα...
Και όλα αυτά, επειδή το κράτος δε φρόντισε να προικοδοτήσει το νέο Έλληνα πολίτη αμέσως μετά την ενηλικίωσή του, με ένα κομμάτι γης, ώστε να δίναται κι αυτός να είναι αυτάρκης σε κάποιο βαθμό. Ο αντίλογος σ' αυτήν την άποψη, είναι ότι θα κατακερματιστεί η γης με αποτέλεσμα όχι μόνο την μείωση της αξίας της άλλά και τη μείωση της φροντίδας της (διότι εκτιμάται ότι οι νέοι δεν θα εκτιμήσουν όπως πρέπει τη νέα τους ιδιοκτησία). Όπως και να έχουν τα πράγματα, αυτός ο αντίλογος έχει αξία μόνο όταν το κράτος μπορεί και διατηρεί τις ισορροπίες ανάμεσα στην αγορά και τη ζήτηση, ανάμεσα στην αγοραστική δύναμη των πολιτών και την τιμολόγηση των προϊόντων από τους μηχανισμούς...
Στο Marketing, ένας τρόπος διαχωρισμού των προϊόντων είναι σε ελεύθερα (προϊόντα δηλ. που τα χρειαζόμαστε για να ζήσουμε και είναι ελεύθερα στη φύση όπως π.χ. ο αέρας, τα φρούτα, το κυνήγι, τα χόρτα κ.λπ.) και σε οικονομικά (προϊόντα δηλ. που για να τα αποκτήσουμε, πρέπει να πληρώσουμε π.χ. ένα έπιπλο, ένα αυτοκίνητο, κ.λπ.).
Μέχρι τώρα, οι νέοι δεν έχουν δικαίωμα στη γη. Η γη δηλ. που μας έδωσε ο Θεός μας, έχει αγορασθεί από μία μερίδα ανθρώπων, με αποτέλεσμα να μην μπορούν όλοι να απολαύσουν τους καρπούς της. Για να κηνυγήσει κάποιος θα πρέπει να πληρώσει..., για να πιεί νερό θα πρέπει επίσης να πληρώσει...
Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον δε θα πληρώνουμε και τον αέρα που αναπνέουμε!!!
Οι κάτοικοι του χωριού τιμούν αφ' ενός τον νεαρό Κεφαλονίτη διανοούμενο, ο οποίος δολοφονήθηκε άνανδρα στις 9 Μαρτίου 1907, από τους τσιφλικάδες εκείνης της εποχής, επειδή παρακινούσε τους αγρότες να επαναστατήσουν για να διεκδικήσουν ένα κομμάτι γης και αφ' ετέρου τιμούν τους αγώνες των προγόνων τους.
Μετά την αποχώρηση των Τούρκων από τη Θεσσαλία, η γη που κατείχαν τώρα έμεινε ελεύθερη. Εμφανίστηκαν τότε Έλληνες-κυρίως ομογενείς εκ Κωνσταντινουπόλεως-
ως ιδιοκτήτες τσιφλικιών, ισχυριζόμενοι ότι είχαν αγοράσει τη γη από το τουρκικό δημόσιο με συμβόλαια που είχαν υπογραφεί στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι, οι ντόπιοι κάτοικοι βρέθηκαν σε πολύ δεινότερη θέση από εκείνη που βρίσκονταν επί Τουρκοκρατίας.
Το ζήτημα της ακτημοσύνης, στη σημερινη εποχή φαίνεται ότι είναι τόσο επίκαιρο όσο και εκείνη την περίοδο της απελευθέρωσης της Ελλάδας. Πράγματι, αν συγκρίνουμε τους ακτήμονες εκείνης της εποχής με τους σημερινούς νέους της γενιάς των 600,00 €, θα δούμε ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Οι αγρότες-ακτήμονες του 1900 δεν είχαν γη να καλλιεργήσουν, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους σημερινούς νέους.
Υποχρεωτικά λοιπόν οι νέοι σήμερα, θα πρέπει να εργασθούν σκληρά σαν σκλάβοι (ανασφάλιστοι, σε αβέβαιο εργασιακό περιβάλλον-καθεστώς), όχι για να αποκτήσουν κάποιο περιουσιακό στοιχείο, αλλά απλά και μόνο για ένα κομμάτι ψωμί. Γιατί τι άλλο θα μπορούσε να αγοράσει κάποιος νέος σήμερα όταν πληρώνεται μόνο 600€ το μήνα; Ιδιαίτερα δε όταν τα αγροτικά προϊόντα όπως π.χ. τα λαχανικά που ενώ αναπτύσσονται από μόνα τους στους αγρούς, ο νέος υποχρεώνεται να τα χρυσοπληρώσει για να τα αποκτήσει, τότε καταλαβαίνουμε όλοι γιατί λέμε ότι ο νέος σήμερα δουλεύει σαν σκλάβος για ένα κομμάτι ψωμί. Έτσι, ο νέος θα μείνει στο ίδιο σπίτι με τους γονείς του (ούτε λόγος να μείνει μόνος του σε ενοίκο με μισθό 600 €) οι οποίοι με τη σειρά τους σιγά-σιγά θα τον χαρακτηρίζουν αχαϊρευτο, ανεπρόκοπο, κ.λπ. Και το χάσμα γενεών θα γίνει πραγματικότητα...
Και όλα αυτά, επειδή το κράτος δε φρόντισε να προικοδοτήσει το νέο Έλληνα πολίτη αμέσως μετά την ενηλικίωσή του, με ένα κομμάτι γης, ώστε να δίναται κι αυτός να είναι αυτάρκης σε κάποιο βαθμό. Ο αντίλογος σ' αυτήν την άποψη, είναι ότι θα κατακερματιστεί η γης με αποτέλεσμα όχι μόνο την μείωση της αξίας της άλλά και τη μείωση της φροντίδας της (διότι εκτιμάται ότι οι νέοι δεν θα εκτιμήσουν όπως πρέπει τη νέα τους ιδιοκτησία). Όπως και να έχουν τα πράγματα, αυτός ο αντίλογος έχει αξία μόνο όταν το κράτος μπορεί και διατηρεί τις ισορροπίες ανάμεσα στην αγορά και τη ζήτηση, ανάμεσα στην αγοραστική δύναμη των πολιτών και την τιμολόγηση των προϊόντων από τους μηχανισμούς...
Στο Marketing, ένας τρόπος διαχωρισμού των προϊόντων είναι σε ελεύθερα (προϊόντα δηλ. που τα χρειαζόμαστε για να ζήσουμε και είναι ελεύθερα στη φύση όπως π.χ. ο αέρας, τα φρούτα, το κυνήγι, τα χόρτα κ.λπ.) και σε οικονομικά (προϊόντα δηλ. που για να τα αποκτήσουμε, πρέπει να πληρώσουμε π.χ. ένα έπιπλο, ένα αυτοκίνητο, κ.λπ.).
Μέχρι τώρα, οι νέοι δεν έχουν δικαίωμα στη γη. Η γη δηλ. που μας έδωσε ο Θεός μας, έχει αγορασθεί από μία μερίδα ανθρώπων, με αποτέλεσμα να μην μπορούν όλοι να απολαύσουν τους καρπούς της. Για να κηνυγήσει κάποιος θα πρέπει να πληρώσει..., για να πιεί νερό θα πρέπει επίσης να πληρώσει...
Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον δε θα πληρώνουμε και τον αέρα που αναπνέουμε!!!
Κυριακή 25 Ιουλίου 2010
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΕ ΕΝΑΝ ΠΟΛΙΤΗ
Το κείμενο είναι του Γιάννη Ιωάννου από το Έθνος της Κυριακής της 25 Ιουλίου 2010 (η αντιγραφή δεν είναι ακριβής με την προτότυπη).
-ΠΟΛΙΤΗΣ 1 (βλέποντας τον Πρωθυπουργό να πάει διακοπές) : πάλι φεύγεις κ. Πρόεδρε;
-ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: Δε φεύγω. Άδεια παίρνω. Το μνημόνιο μας έκοψε το επίδομα αδείας, όχι και την άδεια!
-ΠΟΛΙΤΗΣ 1 : Άδεια; Είστε καλά; Έχετε συνείδηση σε τι κατάσταση βρίσκεται η χώρα;
-Βεβαίως. Η χώρα έχει προβλήματα, που όμως έχουν μπει στο δρόμο της λύσης. Η ψυχολογία στην οικονομία μας αρχίζει να αλλάζει.
- ΠΟΛΙΤΗΣ 1: Τι απαγγέλεις εκεί; Κομφούκιο;
- Όχι... Απαγγέλω τις τελευταίες δηλώσεις του Παπακωνσταντίνου... και εν πάσει περιπτώσει όποιος έχει στενή σχέση με το λαό, έχει αυτήν την πληροφόρηση
- ΠΟΛΙΤΗΣ 1: Και εσείς που έχετε αυτήν τη στενή επαφή με το λαό, τι λέει ο λαός;
- Ε, ακριβώς ο λαός δε λέει τίποτα. Του κόβεις τη σύνταξη, του παίρνεις τη δουλειά, τον κρεμάς ανάποδα, κι αυτός δε βγάζει ΚΙΧ. Πιστεύει ότι όλα θα πάνε καλά. ...και ο λαός είναι ΣΟΦΟΣ!
- ΠΟΛΙΤΗΣ 1: Σοφός; Μάλλον ψόφιος μου φαίνεται.
- Κοίτα... Είτε σοφός, είτε ψόφιος, το βασικό είναι ότι δεν κουνιέται... ΆΡΑ;
- ΠΟΛΙΤΗΣ 1: Άρα;
- ...ΆΡΑ πάμε διακοπές!
........
(εδώ οι πολίτες της Ελλάδος εμφανίζονται πάνω σε μία βάρκα να τραβάνε κουπί...)
- Πολίτης 1: Παιδιά! Ο καπετάνιος πάει διακοπές! ...άρα πάνε καλά τα πράγματα! Δε βουλιάζει το καράβι...
- Πολίτης 2 (ο οποίος δε γνωρίζει τον παραπάνω διάλογο): Μα καλά... Πως συμπεραίνεις ότι πάνε καλά τα πράγματα;
- Πολίτης 1 : Γιατί σε άλλη περίπτωση, ο καπετάνιος θα έμενε να βουλιάξει τελευταίος, δε θα πήγαινε διακοπές...!
- Πολίτης 2 : Α..., δεν ισχύει αυτό... ο καπετάνιος φεύγει πρώτος... Πως σε λένε εσένα; (ρωτάει το διπλανό του)
- Πολίτης 3 : Καραμανλή...
-ΠΟΛΙΤΗΣ 1 (βλέποντας τον Πρωθυπουργό να πάει διακοπές) : πάλι φεύγεις κ. Πρόεδρε;
-ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: Δε φεύγω. Άδεια παίρνω. Το μνημόνιο μας έκοψε το επίδομα αδείας, όχι και την άδεια!
-ΠΟΛΙΤΗΣ 1 : Άδεια; Είστε καλά; Έχετε συνείδηση σε τι κατάσταση βρίσκεται η χώρα;
-Βεβαίως. Η χώρα έχει προβλήματα, που όμως έχουν μπει στο δρόμο της λύσης. Η ψυχολογία στην οικονομία μας αρχίζει να αλλάζει.
- ΠΟΛΙΤΗΣ 1: Τι απαγγέλεις εκεί; Κομφούκιο;
- Όχι... Απαγγέλω τις τελευταίες δηλώσεις του Παπακωνσταντίνου... και εν πάσει περιπτώσει όποιος έχει στενή σχέση με το λαό, έχει αυτήν την πληροφόρηση
- ΠΟΛΙΤΗΣ 1: Και εσείς που έχετε αυτήν τη στενή επαφή με το λαό, τι λέει ο λαός;
- Ε, ακριβώς ο λαός δε λέει τίποτα. Του κόβεις τη σύνταξη, του παίρνεις τη δουλειά, τον κρεμάς ανάποδα, κι αυτός δε βγάζει ΚΙΧ. Πιστεύει ότι όλα θα πάνε καλά. ...και ο λαός είναι ΣΟΦΟΣ!
- ΠΟΛΙΤΗΣ 1: Σοφός; Μάλλον ψόφιος μου φαίνεται.
- Κοίτα... Είτε σοφός, είτε ψόφιος, το βασικό είναι ότι δεν κουνιέται... ΆΡΑ;
- ΠΟΛΙΤΗΣ 1: Άρα;
- ...ΆΡΑ πάμε διακοπές!
........
(εδώ οι πολίτες της Ελλάδος εμφανίζονται πάνω σε μία βάρκα να τραβάνε κουπί...)
- Πολίτης 1: Παιδιά! Ο καπετάνιος πάει διακοπές! ...άρα πάνε καλά τα πράγματα! Δε βουλιάζει το καράβι...
- Πολίτης 2 (ο οποίος δε γνωρίζει τον παραπάνω διάλογο): Μα καλά... Πως συμπεραίνεις ότι πάνε καλά τα πράγματα;
- Πολίτης 1 : Γιατί σε άλλη περίπτωση, ο καπετάνιος θα έμενε να βουλιάξει τελευταίος, δε θα πήγαινε διακοπές...!
- Πολίτης 2 : Α..., δεν ισχύει αυτό... ο καπετάνιος φεύγει πρώτος... Πως σε λένε εσένα; (ρωτάει το διπλανό του)
- Πολίτης 3 : Καραμανλή...
Σάββατο 24 Ιουλίου 2010
ΝΑ ΞΑΝΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟ GAMATO.INFO
Αν η μουσική είναι πολιτισμός, τότε με το κλείσιμο του gamato, εκατομμύρια Ελληνόπουλα από όλο τον κόσμο (απόδημοι και ντόπιοι) στερήθηκαν την πρόσβαση στην Ελληνική μουσική και στον Ελληνικό πολιτισμό γενικότερα.
Γιατί μήπως έπαψε να υφίσταται η διακίνηση αρχείων μέσω ίντερνετ, με το κλείσιμο του gamato; Και βέβαια όχι. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν server, άλλων χωρών, μέσω των οποίων διακινούνται τα τραγούδια αυτών των χωρών και γίνονται γνωστά σε ολόκληρο τον κόσμο! Προβάλλεται έτσι και διαφημίζεται (και έμμεσα μας επιβάλλεται) ο πολιτισμός των χωρών αυτών με τον καλύτερο τρόπο. Με το να έχουμε δωρεάν πρόσβαση μόνο σε ξένους καλλιτέχνες, μας επιβάλλεται έμμεσα ο ξένος πολιτισμός. Πρόκειται λοιπόν για έναν πόλεμο των πολιτισμών, (στον οποίο η Ελλάδα παραδόθηκε αμαχητί) και όχι για πειρατική διακίνηση αρχείων. Τo Ελληνικό κράτος όχι μόνο δε θα έπρεπε να κλείσει το gamato.info, αλλά αντίθετα θα έπρεπε να το επιδοτήσει ως μέσο διάδοσης του Ελληνικού πολιτισμού!
Γιατί μήπως έπαψε να υφίσταται η διακίνηση αρχείων μέσω ίντερνετ, με το κλείσιμο του gamato; Και βέβαια όχι. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν server, άλλων χωρών, μέσω των οποίων διακινούνται τα τραγούδια αυτών των χωρών και γίνονται γνωστά σε ολόκληρο τον κόσμο! Προβάλλεται έτσι και διαφημίζεται (και έμμεσα μας επιβάλλεται) ο πολιτισμός των χωρών αυτών με τον καλύτερο τρόπο. Με το να έχουμε δωρεάν πρόσβαση μόνο σε ξένους καλλιτέχνες, μας επιβάλλεται έμμεσα ο ξένος πολιτισμός. Πρόκειται λοιπόν για έναν πόλεμο των πολιτισμών, (στον οποίο η Ελλάδα παραδόθηκε αμαχητί) και όχι για πειρατική διακίνηση αρχείων. Τo Ελληνικό κράτος όχι μόνο δε θα έπρεπε να κλείσει το gamato.info, αλλά αντίθετα θα έπρεπε να το επιδοτήσει ως μέσο διάδοσης του Ελληνικού πολιτισμού!
Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ
Πηγές:http://www.scribd.com/doc/7042622/-
Ο Σωκράτης συναντά τον Ιησού
-Σωκράτης: Καληµέρα, Ιησού, έχω ακούσει τόσα για την θαυµαστή διδασκαλία
σου. Με τον δικό µου σεµνό τρόπο είµαι ένας φιλόσοφος εδώ στην Αθήνα. Μου
είπαν ότι έχεις µεγάλη σοφία και αυτό είναι εµφανές από τα πλήθη αυτών που σε
ακολουθούν στος δρόµους. Αν έχεις δύο λεπτά καιρό, θα εκτιµούσα εάν µε
διαφώτιζες µε τις απαντήσεις σου σε κάποια ανοιγµατικά προβλήµατα που µε
φασανίζουν σε ολόκληρη τη ζωή µου.
-Ιησούς: Είµαι σαν ένας αλιέας ανδρών που αναζητεί ακολούθους. Φέρνω την
αλήθεια του θεού σε όλη την ανθρωπότητα. Ψάξε και θα βρεις, ρώτα και θα
λάβεις απάντηση, χτύπα και θα ανοιχτεί µπροστά σου.
-Σωκράτης: Υπάρχει ένα βασικό ερώτηµα που πάντα κυριαρχούσε στη σκέψη
µου. Αν και ήταν ανέκαθεν ένα ανυπέρβλητο εµπόδιο στην αναζήτησή µου για την
αλήθεια και το νόηµα, είµαι βέβαιος ότιµε τις γνώσεις σου θα το βρεις πολύ πιο
εύκολο και θα µε θεωρήσεις έναν ανόητο ηλικιωµένο. Πάντα επιθυµούσα να ζήσω
µε τιµή και ευγένεια, αλλά φαίνεται ότι απλά σκόνταψα στη ζωή χωρίς καλά καλά
να µάθω τι είναι τιµή και τι ευγένεια. Με την περιορισµένη µου αντίληψη, συχνά
φαντάζει σε µένα ότι η ζωή, µε όλη της την βιασύνη και φασαρία, πραγµατικά δεν
υποδεικνύει τίποτα. Πες µου σε παρακαλώ: Πως πρέπει να ζει ένας άνδρας,
ποιος ο σκοπός της ζωής;
-Ιησούς: Να υπηρετείς και να λατρεύεις τον θεό.
-Σωκράτης: Ποιο θεό;
-Ιησούς: Υπάρχει µόνο ένας θεός.
-Σωκράτης: Ω! Θα έπρεπε να ζεις εδώ στην Αθήνα. Έχουµε αρκετούς για να
διαλέξεις.
-Ιησούς: Υπάρχει µόνο ένα αληθινός θεός.
-Σωκράτης: Φυσικά. Και ποιος είναι αυτός;
-Ιησούς: Ο αληθινός θεός είναι Κύριος ο θεός.
-Σωκράτης: Ναι. Αλλά ποιος είναι Κύριος ο θεός; Ή τι είναι;
-Ιησούς: Είναι η απόλυτη σοφία, αγάπη, κατανόηση, ειρήνη, και έλεος. Είναι ο
δηµιουργός των Ουρανών και της Γης και όλων των πραγµάτων στο σύµπαν.
-Σωκράτης: Όλων των πραγµάτων;
-Ιησούς: Ναι, όλων των πραγµάτων. Είναι παντοδύναµος. Είναι ο κύριος και
ελεγκτής και δηµιουργός όλων των πραγµάτων. Ο πανταχού-παρών που τίποτα
δενµπορεί να συµβεί χωρίς να το γνωρίζει εκ των προτέρων.
-Σωκράτης: ∆ηµιούργησε λοιµούς, πολέµους, θάνατο, τυρρανία και κακό;
-Ιησούς: Όχι. Αυτά τα πράγµατα και όλα τα άλλα δεινά και τραγωδίες είναι του
Σατανά, του πρίγκιππα του σκότους, ή από τις ανθρώπινες αδυναµίες και την
σατανική φύση. Ο θεός είναι αγαθός και άκακος, µόνο καλό µπορεί να βγει από
αυτόν.
-Σωκράτης: Και ποιός στα καλά καθούµενα είναι ο Σατανάς; Σίγουρα θα πρέπει
να είναι ένας θεός για να µπορεί να τιµωρεί µε πανολεθρίες το ανθρώπινο είδος.
Παρ’ όλα αυτά είχες µόλις πει ότι υπάρχει µόνο ένας Θεός. Επίσης είχες πει ότι
όλες αυτές οι υπάρξεις προέρχονται από τον Θεό. Και τώρα λές ότι µόνο το καλό
έρχεται από τον Θεό και όλο το κακό προέρχεται από κάποιον που λέγεται
Σατανάς. Αυτά φαίνονται να είναι αντιφάσεις. Φοβάµαι πως η θρησκεία σου είναι
µακράν πιο πολύπλοκη γι’ αυτό το παλιο µυαλό να το καταλάβει. Παρ’όλα αυτά θα
είµαι ένας διψασµένος µαθητής και θα προσπαθήσω σκληρά να καταλάβω, αν
όµως µε βοηθήσεις. Σε παρακαλώ εξήγησε: ποιός είναι ο Σατανάς και πως µπορεί
όλα τα πράγµατα να προέρχονται από τον Θεό και όµως να µην προέρχονται από
τον Θεό;
-Ιησούς: Ο Σατανάς είναι ένας εκπεσόν άγγελος που είναι αισιόδοξος.
Επαναστάτησε εναντίον του Θεού και θέλει να ανατρέψει όλες τις δηµιουργίες
του.
-Σωκράτης: Τι στο όνοµα του ∆ία είναι ένας άγγελος;
-Ιησούς: Ο άγγελος είναι ένας άγγελλος.
-Σωκράτης: Μα βέβαια, αυτή είναι µια ταυτότητα. Ο Σωκράτης είναι
Σωκράτης. Αλλά βλέπεις δεν σηµαίνει τίποτα σε εµένα, άπειρος όπως είµαι στη
θρησκεία σου. Παρ’όλο ότι είναι αλήθεια όσο αληθινόµπορεί να γίνει, δεν
σχετίζεται σε κάτι πουµπορώ να καταλάβω. Σύγκρινε το µέ κάτι που είµαι
εξοικειωµένος.
-Ιησούς: Ένας άγγελος είναι ένας άγγελος.
-Σωκράτης: Σε παρακαλώ συγχώρα µε για την άγνοια µου. Κατανόησε ότι δεν
είµαι αυθεντία όπως είσαι εσύ. ∆εν έχω ποτέ έναν άγγελο ούτε έχω ακούσει για
έναν. Είµαι ενήµερος ότι είχες πολλά παράξενα οράµατα όταν περιφερόσουνα για
40ηµέρες χωρις φαγητό. Σε παρακαλώ πές µου πως είναι αυτοί οι άγγελοι.
-Ιησους: Έχουν φτερά.
-Σωκράτης: Το ίδιο και οι σκνίπες. Μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριµένος;
-Ιησούς: Μοιάζ ου ν µε ανθρώπους εκτός του ότι έχουν φτερά.
-Σωκράτης: Μα φυσικά, έπρεπε να το είχα καταλάβει. Είπες ότι µοιάζουν µε
τους ανθρώπους. Σε τι διαφέρουν από αυτούς;
-Ιησούς: Είναι πολύ ανώτεροι των ανθρώπων και δεν πεθαίνουν ποτέ.
-Σωκράτης: Πόσο ανώτεροι των ανθρώπων;
-Ιησούς: Πιο ενάρετοι και ισχυροί. Πολύ πιο ισχυροί.
-Σωκράτης: Είναι υπεράνθρωποι τότε.
-Ιησούς: Ναι.Απολύτως!
-Σωκράτης: Τότε είναι υπεράνθρωποι και αθάνατοι.Εµείς εδώ στην Αθήνα θα
καλούσαµε αυτά τα όντα θεούς.
-Ιησούς: Όχι! Ο Θεός είναι ισχυρότερος από αυτά.
-Σωκράτης:Οµοίως είναι ο Ζευς,για µάς, ισχυρότερος από τους υπόλοιπους
Ολύµπιους θεούς, αλλά οι υπόλοιποι είναι ακόµα κατ’ εφηµισµόν θεοί. Πώς θα
όριζες τον θεό;
-Ιησούς: Θεός είναι ο δηµιουργός των πάντων. Είναι όλη η δύναµη, η γνώση,η
σοφία και η επιτοµή της δικαιωσύνης, του οίκτου, της συµπόνιας, της καλοσύνης
και της ειρήνης.
-Ιησούς: Όχι, τον υπηρετούν πρόθυµα .
-Σωκράτης: Τι συµβαίνει άν δεν τον υπηρετήσουν πρόθυµα;
-Ιησούς: Υπάρχουν διάφοροι άγγελοι υπό τον Σατανά που επαναστάτησαν
εναντίον του Θεού και απεβλήθησαν από τον παράδεισο σε αιώνια τιµωρία.
-Σωκράτης: Τί είναι ο παράδεισος;
-Ιησους: Είναι ένα υπέροχο µέρος εκεί ψηλά στον ουρανό. Οι δρόµοι είναι
στρωµένοι από χρυσό. Τα πάντα εκεί είναι ειρηνικά και ωραία. Ο Θεόςµένει εκεί
και όλοι που πιστέυουν στον Θεό πάνε εκεί όταν πεθαίνουν. Οι άνθρωποι εκεί
έχουµ αιώνια ζωή και τους δίνονται φτερά και προσκυνούν τον Θεό και παίζουν
άρπα εις αιώνιαν ευδιαµονίαν και χαρά για πάντα. Αποτελεί επιδίωξη και στόχο
για όλη την ζωή του ανθρώπου να πάει στον παράδεισο όταν πεθάνει.
-Σωκράτης; Αυτό ηχεί σαν τις περιγραφές που έχω ακούσει να δίνονται από
αυτούς που είχαν φάει το άνθος του λότους. Εαν αυτός είναι ο σκοπός της ζωής,
δεν θαµπορούσαµε απλά να γίνουµεµπεκρήδες στο κρασί ή στα ναρκωτικά και να
αισθανόµαστε έτσι συνέχεια όπως οι ζητιάνοι και οιµεθύστακες που βλέπουµε
στην άλλη πλευρά της πόλης;
-Ιησους: Η Βίβλος λέει «ου έλαβον οίνον ή δυνατόν πιοτόν».
-Σωκράτης: Εάν αποτελεί τον πρωταρχικό σκοπό της ανθρώπινης ζωής η
µετάβαση στον παράδεισο, γιατί απλούστατα δεν αυτοκτωνεί για να πάει εκεί;
-Ιησούς: Ου φονεύσεις.
-Σωκράτης: Εαν ο Θεός ήθελε τον άνθρωπο να τον πάει στον παράδεισο,γιατί
έβαλε τον άνθρωπο εξ’ αρχής στη Γή; Γιατί δεν τον έβαζε αντ’άυτού αφής
εξ’αρχής στον παράδεισο; Το βρίσκω δύσκολο να το πιστέψω ότι ο άνθρωποςµε
όλες τις ικανότητες, επιθυµίες και πολυπλοκότητες δηµιουργήθηκε απλώς και
µόνον να κάθεται και να είναι όλο υποκλίσεις και να προσκυνάει. Σίγουρα δεν
υπάρχει, ούτε υπήρξε ανθρώπινος τύραννος τόσοµάταιος και υπερήφανος που
ήθελε τα αντικείµενα του απλώς καιµόνο να είναι όλο υποκλίσεις δουλοπρεπώς
µπροστά από αυτόν από το χάραµα µέχρι το λυκόφως,αφηµένος στην αιωνιότητα.
Σίγουρα µπορώ να καταλάβω γιατί ο Σατανάς ήθελε να επαναστατήσει ενάντια σε
µια στατική, πειθαρχηµένη, καταπιεστική και βαρετή κοινωνία. Από τα λεγόµενα
σου µέχρι τώρα, θα έπαιρνα το µέρος του Σατανά, παρ’ όλο που θεωρώ τον εαυτό
µου ένα ταπεινό άνθρωπο όσο οι άνθρωποι θα παρέρχονται, γιατί δεν θα µπορούσα
να είµαι όλο υποκλίσεις και να ψέλνω όληµέρα σε ένα όν πουµε απείλησεµε
τιµωρία και αιώνιο βασανισµό αν δεν τα έκανα.
-Ιησούς: Ο Άρχοντας ο Θεός είναι ένας ζηλιάρης θεός και δεν υπάρχουν άλλοι
θεοί που προηγούνται αυτού.
-Σωκράτης: Γιατί ο Σατανάς επαναστάτησε; Γνώριζε ότι ο Θεός ήταν τόσο
ισχυρός όπωςµου τον περιγράφεις και ήταν σίγουρος ότι θα νικιόταν;
-Ιησους: Ο Σατανάς επαναστάτησε γιατί ήταν περήφανος και ήθελε να
κατακτήσει τον παράδεισοµόνος του. Γνώριζεµερικώς την δύναµη του Θεού(που
ήτανµεγαλύτερη από την δική του), αλλά ήθελε διακαώς δύναµη καί ήταν
πρόθυµος να ρισκάρει τα πάντα.
-Σωκράτης: Ο Σατανάς ήταν σίγουρα πολύ θαρραλέος τότε. Να παλέψει µε
έναν εχθρό που δενµπορούσε να νικήσει.
-Ιησούς: Ήταν αµαρτωλός γιατί ήταν ανυπάκουος στη βούληση του Θεού.
-Σωκράτης: Μου φαίνεται ότι η µόνη διαφορά µεταξύ Σατανά και Θεού είναι ο
βαθµός της δύναµης.
-Ιησούς: Ο Θεός είναι τέλειος. Είναι παντοδύναµος, παντογνώστης και
αναµάρτητος.
-Σωκράτης: Μα και βέβαια.Εξ’ορισµού είναι αναµάρτητος γιατί δεν µπορεί να
είναι ανυπάκουος στον εαυτό του. Ηµόνη πραγµατική διαφοράµεταξύ των δύο
είναι ο βαθµός της δύναµης. Εποµένως ο Σατανάς δεν είναι λαθεµένος ή
αµαρτωλός να επαναστατήσει εναντια στον Θεό, ήτανµόνο λαθεµένος να χάσει
την επανάσταση. Εάν είχε νικήσει, ο Θεός θα ήταν ο αµαρτωλός γιατί ο Θεός θα
ήταν ανυπάκουος στον Σατανά που θα ήταν καλύτερος από τον Θεό ή στους
άλλους αγγέλους γιατί δε θαµπορούσε να αµαρτήσει εναντίον του εαυτού του, που
σηµαίνει να είναι ανυπάκουος στον εαυτό του και θα αποδείκνυε εαυτόν
πανίσχυρος. Εάν ο Σατανάς είχε νικήσει, θα είχε γίνει εξ’ ορισµού σου Θεός, γιατί
θα ήταν πανίσχυρος και αναµάρτητος. Ποίος ξέρει τι θα γινόταν; Από την δική
σου περιγραφή, αρχίζω να υποπτεύοµαι σ’αυτό το σηµείο ότι συνέβει.
-Ιησούς: Ο Θεός είναι κάτι παραπάνω από µια απλή δύναµη και ενάρετη έλλειψη
αµαρτίας: Είναιµια παντοτινή δικαιοσύνη, οίκτος, ειρήνη και συµπόνια, και
καθ’όλα συγχορετικός. Ο Σατανάς είναι φαύλος, εγωϊστής, καταστροφικός και
αµαρτωλός.
-Σωκράτης: Τι συνέβη στον Σατανά µετά τον διωγµό του από τον παράδεισο;
-Ιησούς: Έπεσε στην Κόλαση από τον Θεό, όπου και µαρτύρησε και
βασανίστηκε αιωνίως.
-Σωκράτης: Τι είναι η Κόλαση και γιατί ο Σατανάς έµεινε εκεί, αφού είναι τόσο
επίπονη και δυσάρεστη;
-Ιησούς: Ο Θεός τον έκλεισε στην Κόλαση και δεν του επετράπη να φύγει.Ο
Θεός δηµιούργησε την Κόλαση ως έναµέρος να τιµωρήσει τον Σατανά και όλους
τους ανθρώπους που δεν έχουν πίστη στον Θεό. Είναιµία αιώνια κόλαση, αγωνία
καιµαρτύριο: όλοι οι αµαρτωλοί άνθρωποι που δεν ζητούν συγχώρεση από τον
Θεό και δεν έχουν πίστη σ’αυτόν πάνε εκεί για να βασανιστούν από τον ∆ιάβολο.
-Σωκράτης: Εαν ο Θεός είναι δίκαιος ή σπλαχνικός πώς µπορεί να κάνει κάτι
τέτοιο σε έναν εχθρό που τον πολέµησε σεµάχη; Γιατί απλούστατα δεν
συγχώρεσε τον Σατανάµετά την νίκη, όπως κάνουν οι άνθρωποι σε ένα
κατεκτηµένο έθνος αφού το κυριεύσουν; Το ανθρώπινο είδος θα φαινόταν πιο
φιλέσπλαχνοµετά απόµία νίκη από τον Θεό. Γιατί δεν θα ασκούσαν στους
νικηµένους τέτοια βαναυσότητα καιµάλιστα ισοβίως. Θα τους άφηναν ήσυχους για
πάντα. Γιατί ο Θεός δεν έδειξε τις ικανότητες που περιέγραψες της δικαιοσύνης,
του οίκτου, της συµπόνειας και της συγχώρεσης στον Σατανά; Σίγουρα η
πολεµοχαρής φύση του Θεού είναι σε εµφανή αντίθεση από τον δικό σου ορισµό
της έννοιας«Θεός» ως ένα ειρηνικό, σπλαχνικό και καθ’όλα συγχωρετικό ον.
-Ιησούς: Ο Θεός δουλεύειµεµυστηριώδεις τρόπους για να λύσει τις απορίες.
-Σωκράτης: Εάν ο Σατανάς είναι κλειδωµένος στη Κόλαση,πώς µπορεί να
φέρνει πανούκλα και να πράττει βαναυσότητα στο ανθρώπινο είδος και γιατί ο
Θεός τον αφήνει, αφού είναι ισχυρότερος και καλός; Εάν ο Θεός είναι
πανίσχυρος, πώς συµβαίνει να φαίνεται ότι επιτρέπει στον Σατανά να επιζήσει;
Γιατί δεν τον καταστρέφει; Παρ’όλα αυτά αρχίζω να απορώ, σ’αυτό το σηµείο,
εαν η αντίθετη πορεία δεν ήταν καλύτερη.
-Ιησούς: Ο Θεός επιτρέπει στον Σατανά να φέρνει πανούκλα και να πράττει
βαναυσότητες στο ανθρώπινο είδοςµε σκοπό να τιµωρήσει τον άνθρωπο για την
αµαρτία του στον Κήπο της Εδέµ.
-Σωκράτης: Τι είναι ο Κήπος της Εδέµ;
-Ιησούς: Όταν ο Θεός δηµιούργησε το πρώτο αντρόγυνο, τον Αδάµ και την
Εύα, τους έβαλε στον Κήπο της Εδέµ. Όταν δηµιουργήθηκαν, ήταν αγνοί και
αναµάρτητοι. Να πως ο Θεός τους δηµιούργησε. Ο Κήπος της Εδέµ ήταν ένας
υπέροχος παράδεισος και παρείχε στον Αδάµ και στην Εύα τα πάντα που
χρειαζόντουσαν. ∆εν είχαν να δουλέυουν, παρά να κόβουν τα φρούτα από τα
κλαδιά των άφθονων δέντρων. Ήταν τόσο αθώοι και αβλαβείς σαν παιδιά και δεν
γνώριζαν τίποτα σχετικόµε τον σαρκικό έρωτα. Ήταν ο ένας πλασµένος για τον
άλλον, και αγάπησαν και λάτρεψαν τον Θεό που τους επισκεπτόταν που και που.
-Σωκράτης: Γιατί ο Θεός δηµιούργησε το ανθρώπινο είδος;
-Ιησούς: Ήτανµοναχ ικ ός.
-Σωκράτης: Γιατί απλώς δεν δηµιούργησε περισσότερους αγγέλους που ήταν
περισσότερο ίσοι του από αυτήν την κατώτερηµορφή ζωής, τον Άνθρωπο; ∆εν
µπορεί να είναι το ότι ήθελε δούλους που θα περιφρονούσε αυτόν που θα τον
φοβόταν, θα τον σεβόταν και θα τον λάτρευε;
-Ιησούς: Από την στιγµή που είναι ο δηµιουργός µας, του οφείλουµε την
λατρεία, τον σεβασµό και την βαθιά υπόκλισηµας.
-Σωκράτης: Είναι το παιδί ενός εγληµατία, όπως απαιτεί το καθήκον, να είναι
υπάκουος στον πατέρα, ή εχει το παιδί το δικαίωµα και την υποχρέωση να κρίνει τον εαυτό τουµεταξύ σωστού και λάθους. Τι αµαρτία, τι πράξη ανυπακοής έπραξε ο άνθρωπος στον Κήπο της Εδέµ;
-Ιησούς: Στο κέντρο του Κήπου της Εδέµ, ο Θεός τοποθέτησε το δέντρο της
Γνώσης. Είπε στον Αδάµ και στην Εύα ότι δεν έπρεπε να φάνε το φρούτο αυτού
του δέντρου. Ο Σατανάς πήγε στον Κήποµεταµφιεσµένος ως φίδι και είπε στην
Εύα ότι θα κέρδιζε περισσότερη γνώση αν έτρωγε το φρούτο. Ο Σατανάς τους
είπε ότι ο Θεός τους είχε πει ναµην φάνε το φρούτο γιατί φοβόταν ότι εάν το
έκαναν θα γινόντουσαν τόσο ισχυροί όσο ο Θεός. Η Εύα έπεισε τον Αδάµ να
φάει το φρούτο. Αφού το έφαγαν, έµαθαν για την ερωτική επαφή. Αυτή ήταν η
πρώτη αµαρτία.
-Σωκράτης: Είναι η γνώση διαβολική που ο Θεός θα ήθελε να την κρατήσει
µακριά από εµάς; Γιατί ο θεός ήθελε να µας κρατήσει µακριά από την απόκτηση
γνώσης; Μήπως ήθελε ναµας κρατήσει υπόδουλους και χαµερπείς στα πόδια του;
Μου φαίνεται ότι οφείλουµε ένα ευχαριστώ καιµια ευλάβεια στον Σατανά για την
βοήθεια του. Ο Σατανάς φαίνεται σαν τον Τιτάνα Προµηθέα, ο οποίος
περιφρονώντας τις εντολές των θεών έδωσε στον άνθρωπο την Γνώση της
φωτιάς.. Γι’αυτήν την υπηρεσία προς τους ανθρώπους ο Προµηθέας, σαν τον
Σατανά, βασανίστηκε καιµαρτύρησε αιωνίως. Σίγουρα η ανθρώπινη ζωή θα άξιζε
περισσότερο απ’ότι είναι χωρις αγάπη, φωτιά και γνώση.
-Ιησούς:Όµως ο Σατανάς είπε ψέµµατα στην Εύα γιατί δεν γίναµε ισχυρότεροι
σαν τον Θεό τρώγωντας το φρούτο. Μας είπε ψέµµατα απλώς καιµόνον επειδή
ήθελε να καταστρέψει το έργο του Θεού.
-Σωκράτης: Εάν ο Θεός είναι πανίσχυρος, τότε γιατί άφησε τον Σατανά να
έρθει στο Κήπο και να παραπλανίσει την Εύα; Εάν ο Θεός δεν ήθελε τον
άνθρωπο να φάει το φρούτο, γιατί έβαλε αυτό το δέντρο εξ’αρχής; Εάν ο Θεός
δεν ήθελε τον άνθρωπο να κάνει έρωτα, γιατί τοποθέτησε στον άνθρωπο τα
απαραίτητα όργανα γι’αυτό; Εάν ο Θεός δεν ήθελε τον άνθρωπο να πράξει
αµαρτία, γιατί έδωσε στον άνθρωπο την δίψα για γνώση, εµπειρία, περιπέτεια και
σαρκικό έρωτα;
-Ιησούς: Ο Θεός έβαλε το δέντρο στον Κήπο και άφησε τον Σατανά να εισέλθει
για να δοκιµάσει τον άνθρωπο.
-Σωκράτης: Είπες ότι ο Θεός είναι παντογνώστης, ότι ξέρει τα πάντα που
συµβαίνουν πριν συµβούν. Σίγουρα ο Θεός θα ήξερε εξ’αρχής πως θα
συµπεριφερόταν ο άνθρωπος.
-Ιησούς: Ο Θεός του έδωσε ελεύθερη βούληση. Ήταν όπως είναι τόσο πιθανό
για τον άνθρωπο να είναι ενάρετος και υπάκουος στο Θεό όσο το να ήταν
αµαρτωλός και ανυπάκουος στο λόγο του Θεού.
-Σωκράτης: Γνώριζε ο Θεός ότι αυτός ο άνθρωπος θα αµαρτούσε;
-Ιησούς: Γνώριζε ότι ο άνθρωπος θα αµαρτούσε αλλά του επέτρεψε την
ελεύθερη βούληση να κάνει την δκή του επιλογή.
-Σωκράτης: Θα µπορούσε ο Θεός να δηµιουργήσει έτσι τον άνθρωπο ώστε να
µην µπορούσε να αµαρτήσει;Θα µπορούσε ο Θεός να δηµιουργήσει έτσι τον
άνθρωπο ώστε ναµην είχε αµαρτήσει στη συγκεκριµένη κατάσταση;
-Ιησούς: Ναί, από την στιγµή που ο Θεός είναι πανίσχυρος θα µπορούσε να το
κάνει, αλλά δεν ήθελε τους ανθρώπουςµόνοµαριονέττες. Ήθελε να έχουν
ελεύθερη βούληση.
-Σωκράτης: Θα µπορούσε ο Θεός να δηµιουργήσει τον άνθρωπο µε δύο κεφάλια
και τρία πόδια ήµε άλλον τρόπο εάν το ήθελε;
-Ιησούς: Ο Θεός θα µπορούσε να δηµιουργήσει τον άνθρωπο όπως ήθελε.
-Σωκράτης: Μήπως ο Θεός δηµιούργησε τον άνθρωπο µε τον τρόπο που το
επιζητούσε; Επιζήτησε τον άνθρωπο να έχει ένα κεφάλι, δύο πόδια και να είναι
όπως είναι σήµερα;
-Ιησούς: Μα και βάβαια. Ο Θεός είναι τέλειος και πανίσχυρος,δεν µπορούσε να
κάνει λάθος.
-Σωκράτης: Άρα ο Θεός δεν έκανε λάθος, αλλά τον δηµιούργησε ακριβώς όπως
το επιζητούσε ο ίδιος.
-Ιησούς: Ναί.
-Σωκράτης: Τότε εµείς δηµιουργηθήκαµε όπως ακριβώς το επιζητούσε ο Θεός
να είµαστε; Και ο Αδάµ και η Εύα δηµιουργήθηκαν όπως ακριβώς το επιζητούσε
ο Θεός;
-Ιησούς: Ναί. Είναι όπως το έχω πεί.
-Σωκράτης: Μήπως όλα είναι καθ’εικόνα και καθ’οµοίωσιν του Θεού.
-Ιησούς: Ναι, ο Θεός είναι ο Άρχοντας και Συντονιστής και ∆ηµιουργός όλων.
-Ιησούς: Πίστευε και µη ερεύνα. ∆εν πρέπει να γίνουµε άπιστοι Θωµάδες.Εαν
πιστέψουµε στον Θεό, θα ανταµειφθούµε για όλες τις δίκες και τις δοκιµασίες
χιλιαπλάσιες φορές όταν θα πάµε στον παράδεισο.
-Σωκράτης: Λες ότι πρέπει να πιστεύουµε οτιδήποτε µας πούν, χωρίς να το
ερευνήσουµε ή να το εξετάσουµε, δηλαδή να γίνουµε αθώοι; Εαν το έκανα αυτό,
θα έπρεπε να δίνω την τσάνταµου σε οποιονδήποτε στο δρόµο πουµου
υποσχέθηκε να την επιστρέψει χιλιαπλάσιες φορές. Θα είµαι ηλίθιος αν το κάνω
όπως το λες. Και εδώ δενµε ρωτάς να δώσω απλώς λεφτά, αλλά να αφιερώσω
ολόκληρη τη ζωήµου σεµια επιχείρηση και ένα σκοπό χωρίς να λάβω υπόψινµου
την αξία της επιχείρησης. Απαιτείς να ζήσω υπό την απειλή του βασανισµού και
µου υπόσχεσε παράδεισο. ∆εν είµαι ένας πράος και αθώος βλάκας που
καθοδηγείται προς τα εκεί όπουµου έχουν πεί από κενές υποσχέσεις και απειλές.
-Ιησούς: Η πραότητα θα κληρονοµήσει την Γή.
-Σωκράτης: Οι πράοι σφαγιάζονται και γίνονται σκλάβοι όπως τα γυναικόπαιδα
ενός κατεκτηµένου έθνους.
-Ιησούς: ∆εν πρέπει να ρωτάς τον Θεό!
-Σωκράτης: ∆εν έχω συναντήσει ποτέ αυτόν τον κύριο και εποµένως δεν
µπορώ να τον ρωτήσω. Ερωτώ εσένα, που δηλώνεις ότι τον εκπροσωπείς,
αποφασισµένος ναµάθω αν είσαι ή όχι.
-Ιησούς: Πρέπει να πιστεύουµε στη Βίβλο, στις Γραφές, στο Λόγο του Θεού µε
πίστη, χωρίς να περιµένουµε να είµαστε ικανοί να καταλάβουµε και χωρίς να
ερωτάµε για απόδειξη.
-Σωκράτης: Είναι αδύνατον για έναν άνθρωπο να µην επιλέγει. Είσαι ενήµερος
ότι υπάρχουν χιλιάδες άλλες θρησκείες στον κόσµο; Αν πιστεύουµεµε πίστη θα
πρέπει να τις αποδεχτούµε όλες. Όµως είναι όλες διαφορετικές και αυτό είναι που
το κάνει αδύνατο. Θα ήταν σαν να πίστευες ταυτόχρονα ότι ο κόσµος είναι
σφαιρικός και επίπεδος. Σίγουρα δεν εξασκείς αυτό που κυρήττεις. Γιατί έτσι τότε
θα πίστευες ότι η Εβραϊκή θρησκεία και η Παλαιά ∆ιαθήκη ήταν σωστές και δεν
ξεκίνησαν αυτήν την νέα αιρετική θρησκεία σου. Ή σαν εχθές που οι ιερείς της
Αθηνάς σε επέπλητταν στους δρόµους να σταµατήσεις να κυρήττεις τα ιερά σου,
θα έπρεπε να πιστέψεις στην Ελληνική θρησκεία των Ολυµπίων Θεών γιατί ήταν
η πρώτη και θα έπρεπε να την πιστεύειςµε πίστη γιατί σου είπαν ότι είναι
αληθινή.
-Ιησούς: Σωθήκαµε από τη πίστη για να µην υπερηφανευόταν ο άνθρωπος.
-Σωκράτης: Επέτρεψε µου να σου δώσω ένα συγκεκριµένο παράδειγµα:
Υπέθεσε πως το Μαντείο των ∆ελφώνµου είπε ότι ένας συγκεκριµένος
άνθρωπος ήταν ένοχος για τον βιασµό και την δολοφονία της γυναίκαςµου και ότι
θα έπρεπε να τον σκοτώσω, γιατί διαφορετικά θαµε σκοτώσει, φοβούµενος ότι θα
ανακαλύψω το έγκληµα του και τον σκοτώσωµου λες«ου φονεύσεις». Μου λές
ότι πρέπει να έχω πίστη οτιδήποτε και ανµου πούν. Ακολουθώντας τη διαταγή
σου, θα πρέπει να τον σκοτώσω εξ’αιτίας της πίστηςµου στο Μαντείο των
∆ελφών αλλά δεν πρέπει να τον σκοτώσω εξ’αιτίας της πίστηςµου στον Άρχοντα
Θεό. Όµως δενµπορώ ταυτοχρόνως και να τον σκοτώσω και ναµην τον
σκοτώσω. Εποµένωςµου είναι αδύνατο να πιστέψω οτιδήποτε από πίστη και
µόνο.Υπάρχει µια πνευµατική επιλογή που εγώ και εσύ και όλοι οι άνθρωποι
κάνουν, είτε εθελοντικά είτε όχι, ως προς τι να πιστέψουµε. Τι θα πρέπει
ενναλλακτικά να κάνεις: επιλέγεις σκεφτόµενος, συνοµιλώντας και παίρνοντας
υπόψιν όλες τις πλευρές του προβλήµατος ή εθελότυφλα αρνήσαι ότι υπάρχει
οποιαδήποτε άλλη επιλογή; Η επιλογή είναι το σηµαντικότερο πράγµα στη ζωή
ενός ανθρώπου γιατί η απάντηση στο ερώτηµα«ποιός ο σκοπός της ζωής»
προϋποθέτει ολόκληρη την πορεία της ζωής ενός ανθρώπου. Εάν ένας άνθρωπος
πρέπει να καθοδηγεί την όποια κίνηση του από την θρησκεία του, όπως
υποστηρίζεις, τότε σίγουρα θα πρέπει να σκεφτεί πολλές φορές για την επιλογή
των θρησκειών. Επέτρεψεµου να σου πώµια παραβοή: Εάν θέλεις να πάς από
µια πόλη σε µία άλλη για κάποιο λόγο που εµπλέκει ολόκληρη την ζωή σου,δεν
θα ήταν σοφότερο να πάρεις υπόψιν σου όλες τις διαδροµές, ασχέτως αν σε
κάποιες από αυτές συχνάζουν ληστές, ασχέτως άν δεν είναι η πιό κοντινή ή πιό
ασφαλής πόλη να πάς, ή, αν ασχέτως υπάρχει πράγµατικά κάποια πόλη;
-Ιησούς: Εάν πραγµατικά θέλεις να µάθεις την αλήθεια για τόν Θεό,τη
δηµιουργία και την σποπιµότητα της ζωής, υπάρχει ένας απλός τρόπος να
ανακαλύψεις την αλήθεια. Τοµόνο που πρέπει να κάνεις είναι να ζητήσεις από τον
Θεό να έρθει στην καρδιά σου. Εάν πραγµατικά θές ναµάθεις την αλήθεια για
τον Θεό, το Άγιο Πνεύµα θα έρθει σε εσένα και θα γίνεις έναµε τον Θεό.
Εκείνη την στιγµή θα κερδίσεις παραδεισένια Γνώση και Ειρήνη. Και όταν θα
πεθάνεις, θα πάς στον παράδεισο και θα ζήσεις παντοτινά χαρούµενος και
ικανοποιηµένος.
-Σωκράτης: Περιµένω ναµάθω την αλήθεια. Τι ακριβώς πρέπει να κάνω και
να πωµε σκοπό να κερδίσω αυτή την Γνώση και Σοφία; Πώς θα απευθυνθώ
σ’αυτόν;
-Ιησούς: Πές«Θεέ έλα στην καρδιάµου και δώσεµου Σοφία να κατανοήσω την
αλήθεια».
-Σωκράτης: Λές απλά καιµόνο επαναλαµβάνωντας το, θα κερδίσω Γνώση
σχετικάµε το ποιός είναι ο σκοπός της ζωής;
-Ιησούς: Ναί. Ο Θεός λέει να αναζητήσεις και θα βρείς, ρώτα και θα απαντηθεί,
χτύπα και θα σου ανοιχτεί διάπλατα. Ο Θεός υποσχέθηκε να δείξει την αλήθεια σε
οποιονδήποτε τον ρωτήσει.
Σωκράτης: Θεέ έλα στην καρδιά µου και δώσε µου Σοφία να καταλάβω την
αλήθεια.
-Ιησούς: Βλέπεις; Τώρα ευχαρίστησε τον Θεό που σου έδωσε αιώνια ζωή.
-Σωκράτης: Τίποτα δεν συνέβη. ∆έν γνωρίζω τίποτε παραπάνω σχετικά µε τον
σκοπό της ζωής απ’ότι ήξερα πρίν.
-Ιησούς: Τότε δεν είσαι ειλικρινής. ∆εν ευχήθηκες πραγµατικά στον Θεό να
έρθει στην καρδία σου και να σου δείξει την αλήθεια. ∆εν είχες πίστη που θα
ερχόταν στην καρδιά σου.
-Σωκράτης: Θέλω πραγµατικά να µάθω την αλήθεια. Αφιέρωσα ολόκληρη την
ζωήµουµελετώντας φιλοσοφία και λόγο. Εύχοµαι πολύ περισσότερο από την ίδια
τη ζωή ναµάθω το σκοπό της ζωής. Είναιµια απάντηση που αναζητώ από τότε
που πρωτοείδα τον ήλιο. Αν δεν τηνµάθω ακόµη, θα την αναζητήσωµέχρι την
ηµέρα που θα πεθάνω. Πιθανώς ναµηνµε άκουσε. Να τον ξαναρωτήσω δυνατά;
-Ιησούς: Απέτυχες να βρείς την απάντηση γιατί δεν έχεις πίστη. Εάν ο
άνθρωπος είχε εναποθέσει τοµέγεθος ενός κόκκου σινάπεως, θαµπορεί να
µετακινήσει ένα βουνό και οτιδήποτε ευχηθεί να γίνουν πραγµατικότητα.
-Σωκράτης: Αυτό είναι αδύνατο. Μήπως κανένας από αυτούς τους ανθρώπους
που σε ακολουθούν σήµερα είχαν ποτέ τους συγγενείς ή φίλους που να ήταν
άρρωστοι ή πεθαµένοι; Σίγουρα υπήρχαν. Και σίγουρα εάν ήταν καλοί Χριστιανοί
ευχήθηκαν ναµήν αρρωστήσει ή πεθάνει κάποιος συγγενής ή φίλος, αλλά να είναι
υγιής και ευτηχής και πάλι. Σίγουρα κανείς δεν θα είναι τόσο ηλίθιος να πεί πως
δεν είχε δεί ποτέ φίλο να πεθαίνει. Σίγουρα κανένας δεν θα είναι τόσο σκληρός να
πεί πως ποτέ δεν ευχήθηκε για ένα φίλο του να ζήσει. Εποµένως, κατανοήται
πως ποτέ κανένας Χριστιανός σ’όλη την διάρκεια των αιώνων δεν είχε πίστη στο
Θεό, ή αλλιώς ότι ο Θεός ψευδόταν.
-Ιησούς: Ο Κύριος έδωκεν και ο Κύριος έλαβεν πίσω, ευλογηµένο το όνοµα του
Κυρίου.
-Σωκράτης: Θα σου παρουσιάσω µια παραβολή που αποδεικνύει πως δεν υπήρξε
ποτέ κανένας Χριστιανός ή Εβραίος που να είχε πίστη. Και θα σου αποδείξω οτι ο Θεός έλεγε ψέµµατα όταν υποσχέθηκε να έρθει στην καρδιά του ανθρώπου και να του διδάξει το νόηµα της ζωής. Πρώτον, θα συµφωνούσες ότι η Κόλαση είναι χειρότερη από οποιαδήποτε πιθανή γήϊνη ατυχία;
-Ιησούς:Ναί. Σίγουρα.
-Σωκράτης: Και επίσης δεν είχες πει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αµαρτωλοί και
υπολείπονταν στη δόξα του Θεού;
-Ιησούς: Ναί.
-Σωκράτης: Όλοι οι Χριστιανοί ή οι Εβραίοι που έχουν πίστη, πιστεύουν ότι θα
πάνε στην Κόλαση αν αµατήσουνε. Επέτρεψεµου να σου παρουσιάσω αυτή την
παραβολή. Κάθε Χριστιανός είναι σαν ένας άνθρωπος που στέκεται στην κορυφή
του λόφου: γνωρίζει ότι εάν αµαρτήσει, θα πέσει εις θάνατον, ή χειρότερα, εις
αιώνιο βασανισµό. Είχες πεί ότι η Κόλαση είναι χειρότερη από οποιαδήποτε
πιθανή γήϊνη ατυχία. Ασχέτως κατά πόσο τραυµατικές είναι οι γήϊνες ατυχίες ή
επιθυµίες του, κανένας άνθρωπος που ήταν ένας πιστός Χριστιανός, θα έπραττε
αµατία, ήτοι να πηδήξει από τον λόφο εις αιώνιον βασανισµόν. Είχες πεί ότι όλοι
οι άνθρωποι, συµπεριλαµβανοµένων των πιστών Χριστιανών και Εβραίων, είναι
αµαρτωλοί. Συνεπώς κανένας Χριστιανός ή Εβραίος από την αρχή της
δηµιουργίας του χρόνου, δεν πίστεψε ποτέ πραγµατικά ότι θα πήγαινε στην
Κόλαση. Γιατί εάν το πίστευε, δεν θα αµαρτούσε. ∆εν θα πήδαγε από τον λόφο
εάν πίστευε πώς η Κόλαση και ο αιώνιος βασανισµός τον περιµένουν εκεί κάτω.
Όλοι οι άνθρωποι πράγµατι πηδούν από τον λόφο, όλοι κάνουν αµαρτία.
Εποµένως, ούτε ένας δεν σε πίστεψε πραγµατικά όλους αυτούς τους αιώνες.
Αποδεικνύετε πως ο Θεός δεν ήρθε στις καρδιές τους όπως δεν ήρθε στην δικιά
µου µόλις πριν λίγα λεπτά.Εποµένως ο Θεός δεν έχει το ∆ικαίωµα να περιµένει
από αυτούς να πράξουνµε Χριστιανικό τρόπο ή να πιστέψουν σε Αυτόν.
Εποµένως, ο Θεός δεν έχει το δικαίωµα να τους τιµωρήσει ή να τους στείλει στην
Κόλαση. Εποµένως, ο Θεός δεν είναι δίκαιος. Εν κατακλείδι ο Θεός σου δεν
είναι Θεός.
-Ιησούς: Κοίτα τον κόσµο γύρω σου. ∆εν αποδεικνύει ότι ο Θεός υπάρχει; ∆ές
µια ωραία και φιλάνθρωπη φύση που σε κάνει δυνατό και υγειή και σου παρέχει
τον ήλιο για ζεστασιά και τα δάση και τα χωράφια για φαϊ. ∆εν πρέπει να
υποκλιθείς στον Θεό για όλα όσα σου έχεικάνει;
-Σωκράτης: Ξέρω ότι η φύση είναι καθ’όλα καλή και φιλάνθρωπη,αλλά
ποιανού κόκκοι χαλαζιού έσπασαν το παράθυροµου;
-Ιησούς: Απλούστατα υπάρχει κάποιο κακό στοιχείο στον κόσµο που δεν αναιρεί
το καλό. Πρέπει να ευχαριστήσεις τον Θεό γι’αυτό. Ο Θεός πρέπει να υπάρχει,
γιατί από που θα ερχόταν ο κόσµος αν δεν τον δηµιουργούσε;
-Σωκράτης: ∆εν είναι απαραίτητο ότι ο Θεός σου δηµιούργησε τον κόσµο.
Υπάρχουν χιλιάδες ιερείς που υποστηρίζουν ότι ο Θεός τους τον δηµιούργησε.
Απλά επειδή δεν έχω την απάντηση, δεν σηµαίνει ότι πρέπει να αποδεχτώ τον
δικό σου Θεό χωρίς να τον ελέγξω. Θα µπορούσα απλώς λογικά να απαιτήσω να
πιστέψεις ότι ο ∆ίας δηµιούργησε τον κόσµο. Ακόµη και άν συµφωνήσω ότι ο
Θεός δηµιούργησε τον κόσµο, συνεπάγεται το τέλος της έννοιας των ιδιοτήτων
του Θεού και λογικά δεν µπορούµε να προχωρήσουµε από αυτό στην υπόθεση ότι
οι άλλες πλευρές των εννοιών του Θεού είναι σωστές.
-Ιησούς: Περίµενε µην φεύγεις! Πρέπει να σώσεις την ψυχή σου από την αιώνια
κατάρα. Αποδέξου τον Θεό στην καρδιά σου. ∆εν θα φύγω µέχρι να µου πείς το
ναί.
-Σωκράτης: Ναί. Υπάρχουν µόνο οι άεργες σκέψεις ενός γέρου άντρα. Είναι
σίγουρο ότι είσαι σωστός από την στιγµή που έχεις πιστούς. Και αύτο που είµαι είναι απλά ένα µουντό και γέρικο µυαλό που βάζει την αιτία και την φιλοσοφία πάνω από τις φωνές του µέγα πλήθους.
-Ιησούς: ∆όξα τω Θεώ που σου έδωσε αιώνια ζωή.
Ο Σωκράτης έφυγε.
Ο Σωκράτης συναντά τον Ιησού
-Σωκράτης: Καληµέρα, Ιησού, έχω ακούσει τόσα για την θαυµαστή διδασκαλία
σου. Με τον δικό µου σεµνό τρόπο είµαι ένας φιλόσοφος εδώ στην Αθήνα. Μου
είπαν ότι έχεις µεγάλη σοφία και αυτό είναι εµφανές από τα πλήθη αυτών που σε
ακολουθούν στος δρόµους. Αν έχεις δύο λεπτά καιρό, θα εκτιµούσα εάν µε
διαφώτιζες µε τις απαντήσεις σου σε κάποια ανοιγµατικά προβλήµατα που µε
φασανίζουν σε ολόκληρη τη ζωή µου.
-Ιησούς: Είµαι σαν ένας αλιέας ανδρών που αναζητεί ακολούθους. Φέρνω την
αλήθεια του θεού σε όλη την ανθρωπότητα. Ψάξε και θα βρεις, ρώτα και θα
λάβεις απάντηση, χτύπα και θα ανοιχτεί µπροστά σου.
-Σωκράτης: Υπάρχει ένα βασικό ερώτηµα που πάντα κυριαρχούσε στη σκέψη
µου. Αν και ήταν ανέκαθεν ένα ανυπέρβλητο εµπόδιο στην αναζήτησή µου για την
αλήθεια και το νόηµα, είµαι βέβαιος ότιµε τις γνώσεις σου θα το βρεις πολύ πιο
εύκολο και θα µε θεωρήσεις έναν ανόητο ηλικιωµένο. Πάντα επιθυµούσα να ζήσω
µε τιµή και ευγένεια, αλλά φαίνεται ότι απλά σκόνταψα στη ζωή χωρίς καλά καλά
να µάθω τι είναι τιµή και τι ευγένεια. Με την περιορισµένη µου αντίληψη, συχνά
φαντάζει σε µένα ότι η ζωή, µε όλη της την βιασύνη και φασαρία, πραγµατικά δεν
υποδεικνύει τίποτα. Πες µου σε παρακαλώ: Πως πρέπει να ζει ένας άνδρας,
ποιος ο σκοπός της ζωής;
-Ιησούς: Να υπηρετείς και να λατρεύεις τον θεό.
-Σωκράτης: Ποιο θεό;
-Ιησούς: Υπάρχει µόνο ένας θεός.
-Σωκράτης: Ω! Θα έπρεπε να ζεις εδώ στην Αθήνα. Έχουµε αρκετούς για να
διαλέξεις.
-Ιησούς: Υπάρχει µόνο ένα αληθινός θεός.
-Σωκράτης: Φυσικά. Και ποιος είναι αυτός;
-Ιησούς: Ο αληθινός θεός είναι Κύριος ο θεός.
-Σωκράτης: Ναι. Αλλά ποιος είναι Κύριος ο θεός; Ή τι είναι;
-Ιησούς: Είναι η απόλυτη σοφία, αγάπη, κατανόηση, ειρήνη, και έλεος. Είναι ο
δηµιουργός των Ουρανών και της Γης και όλων των πραγµάτων στο σύµπαν.
-Σωκράτης: Όλων των πραγµάτων;
-Ιησούς: Ναι, όλων των πραγµάτων. Είναι παντοδύναµος. Είναι ο κύριος και
ελεγκτής και δηµιουργός όλων των πραγµάτων. Ο πανταχού-παρών που τίποτα
δενµπορεί να συµβεί χωρίς να το γνωρίζει εκ των προτέρων.
-Σωκράτης: ∆ηµιούργησε λοιµούς, πολέµους, θάνατο, τυρρανία και κακό;
-Ιησούς: Όχι. Αυτά τα πράγµατα και όλα τα άλλα δεινά και τραγωδίες είναι του
Σατανά, του πρίγκιππα του σκότους, ή από τις ανθρώπινες αδυναµίες και την
σατανική φύση. Ο θεός είναι αγαθός και άκακος, µόνο καλό µπορεί να βγει από
αυτόν.
-Σωκράτης: Και ποιός στα καλά καθούµενα είναι ο Σατανάς; Σίγουρα θα πρέπει
να είναι ένας θεός για να µπορεί να τιµωρεί µε πανολεθρίες το ανθρώπινο είδος.
Παρ’ όλα αυτά είχες µόλις πει ότι υπάρχει µόνο ένας Θεός. Επίσης είχες πει ότι
όλες αυτές οι υπάρξεις προέρχονται από τον Θεό. Και τώρα λές ότι µόνο το καλό
έρχεται από τον Θεό και όλο το κακό προέρχεται από κάποιον που λέγεται
Σατανάς. Αυτά φαίνονται να είναι αντιφάσεις. Φοβάµαι πως η θρησκεία σου είναι
µακράν πιο πολύπλοκη γι’ αυτό το παλιο µυαλό να το καταλάβει. Παρ’όλα αυτά θα
είµαι ένας διψασµένος µαθητής και θα προσπαθήσω σκληρά να καταλάβω, αν
όµως µε βοηθήσεις. Σε παρακαλώ εξήγησε: ποιός είναι ο Σατανάς και πως µπορεί
όλα τα πράγµατα να προέρχονται από τον Θεό και όµως να µην προέρχονται από
τον Θεό;
-Ιησούς: Ο Σατανάς είναι ένας εκπεσόν άγγελος που είναι αισιόδοξος.
Επαναστάτησε εναντίον του Θεού και θέλει να ανατρέψει όλες τις δηµιουργίες
του.
-Σωκράτης: Τι στο όνοµα του ∆ία είναι ένας άγγελος;
-Ιησούς: Ο άγγελος είναι ένας άγγελλος.
-Σωκράτης: Μα βέβαια, αυτή είναι µια ταυτότητα. Ο Σωκράτης είναι
Σωκράτης. Αλλά βλέπεις δεν σηµαίνει τίποτα σε εµένα, άπειρος όπως είµαι στη
θρησκεία σου. Παρ’όλο ότι είναι αλήθεια όσο αληθινόµπορεί να γίνει, δεν
σχετίζεται σε κάτι πουµπορώ να καταλάβω. Σύγκρινε το µέ κάτι που είµαι
εξοικειωµένος.
-Ιησούς: Ένας άγγελος είναι ένας άγγελος.
-Σωκράτης: Σε παρακαλώ συγχώρα µε για την άγνοια µου. Κατανόησε ότι δεν
είµαι αυθεντία όπως είσαι εσύ. ∆εν έχω ποτέ έναν άγγελο ούτε έχω ακούσει για
έναν. Είµαι ενήµερος ότι είχες πολλά παράξενα οράµατα όταν περιφερόσουνα για
40ηµέρες χωρις φαγητό. Σε παρακαλώ πές µου πως είναι αυτοί οι άγγελοι.
-Ιησους: Έχουν φτερά.
-Σωκράτης: Το ίδιο και οι σκνίπες. Μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριµένος;
-Ιησούς: Μοιάζ ου ν µε ανθρώπους εκτός του ότι έχουν φτερά.
-Σωκράτης: Μα φυσικά, έπρεπε να το είχα καταλάβει. Είπες ότι µοιάζουν µε
τους ανθρώπους. Σε τι διαφέρουν από αυτούς;
-Ιησούς: Είναι πολύ ανώτεροι των ανθρώπων και δεν πεθαίνουν ποτέ.
-Σωκράτης: Πόσο ανώτεροι των ανθρώπων;
-Ιησούς: Πιο ενάρετοι και ισχυροί. Πολύ πιο ισχυροί.
-Σωκράτης: Είναι υπεράνθρωποι τότε.
-Ιησούς: Ναι.Απολύτως!
-Σωκράτης: Τότε είναι υπεράνθρωποι και αθάνατοι.Εµείς εδώ στην Αθήνα θα
καλούσαµε αυτά τα όντα θεούς.
-Ιησούς: Όχι! Ο Θεός είναι ισχυρότερος από αυτά.
-Σωκράτης:Οµοίως είναι ο Ζευς,για µάς, ισχυρότερος από τους υπόλοιπους
Ολύµπιους θεούς, αλλά οι υπόλοιποι είναι ακόµα κατ’ εφηµισµόν θεοί. Πώς θα
όριζες τον θεό;
-Ιησούς: Θεός είναι ο δηµιουργός των πάντων. Είναι όλη η δύναµη, η γνώση,η
σοφία και η επιτοµή της δικαιωσύνης, του οίκτου, της συµπόνιας, της καλοσύνης
και της ειρήνης.
-Ιησούς: Όχι, τον υπηρετούν πρόθυµα .
-Σωκράτης: Τι συµβαίνει άν δεν τον υπηρετήσουν πρόθυµα;
-Ιησούς: Υπάρχουν διάφοροι άγγελοι υπό τον Σατανά που επαναστάτησαν
εναντίον του Θεού και απεβλήθησαν από τον παράδεισο σε αιώνια τιµωρία.
-Σωκράτης: Τί είναι ο παράδεισος;
-Ιησους: Είναι ένα υπέροχο µέρος εκεί ψηλά στον ουρανό. Οι δρόµοι είναι
στρωµένοι από χρυσό. Τα πάντα εκεί είναι ειρηνικά και ωραία. Ο Θεόςµένει εκεί
και όλοι που πιστέυουν στον Θεό πάνε εκεί όταν πεθαίνουν. Οι άνθρωποι εκεί
έχουµ αιώνια ζωή και τους δίνονται φτερά και προσκυνούν τον Θεό και παίζουν
άρπα εις αιώνιαν ευδιαµονίαν και χαρά για πάντα. Αποτελεί επιδίωξη και στόχο
για όλη την ζωή του ανθρώπου να πάει στον παράδεισο όταν πεθάνει.
-Σωκράτης; Αυτό ηχεί σαν τις περιγραφές που έχω ακούσει να δίνονται από
αυτούς που είχαν φάει το άνθος του λότους. Εαν αυτός είναι ο σκοπός της ζωής,
δεν θαµπορούσαµε απλά να γίνουµεµπεκρήδες στο κρασί ή στα ναρκωτικά και να
αισθανόµαστε έτσι συνέχεια όπως οι ζητιάνοι και οιµεθύστακες που βλέπουµε
στην άλλη πλευρά της πόλης;
-Ιησους: Η Βίβλος λέει «ου έλαβον οίνον ή δυνατόν πιοτόν».
-Σωκράτης: Εάν αποτελεί τον πρωταρχικό σκοπό της ανθρώπινης ζωής η
µετάβαση στον παράδεισο, γιατί απλούστατα δεν αυτοκτωνεί για να πάει εκεί;
-Ιησούς: Ου φονεύσεις.
-Σωκράτης: Εαν ο Θεός ήθελε τον άνθρωπο να τον πάει στον παράδεισο,γιατί
έβαλε τον άνθρωπο εξ’ αρχής στη Γή; Γιατί δεν τον έβαζε αντ’άυτού αφής
εξ’αρχής στον παράδεισο; Το βρίσκω δύσκολο να το πιστέψω ότι ο άνθρωποςµε
όλες τις ικανότητες, επιθυµίες και πολυπλοκότητες δηµιουργήθηκε απλώς και
µόνον να κάθεται και να είναι όλο υποκλίσεις και να προσκυνάει. Σίγουρα δεν
υπάρχει, ούτε υπήρξε ανθρώπινος τύραννος τόσοµάταιος και υπερήφανος που
ήθελε τα αντικείµενα του απλώς καιµόνο να είναι όλο υποκλίσεις δουλοπρεπώς
µπροστά από αυτόν από το χάραµα µέχρι το λυκόφως,αφηµένος στην αιωνιότητα.
Σίγουρα µπορώ να καταλάβω γιατί ο Σατανάς ήθελε να επαναστατήσει ενάντια σε
µια στατική, πειθαρχηµένη, καταπιεστική και βαρετή κοινωνία. Από τα λεγόµενα
σου µέχρι τώρα, θα έπαιρνα το µέρος του Σατανά, παρ’ όλο που θεωρώ τον εαυτό
µου ένα ταπεινό άνθρωπο όσο οι άνθρωποι θα παρέρχονται, γιατί δεν θα µπορούσα
να είµαι όλο υποκλίσεις και να ψέλνω όληµέρα σε ένα όν πουµε απείλησεµε
τιµωρία και αιώνιο βασανισµό αν δεν τα έκανα.
-Ιησούς: Ο Άρχοντας ο Θεός είναι ένας ζηλιάρης θεός και δεν υπάρχουν άλλοι
θεοί που προηγούνται αυτού.
-Σωκράτης: Γιατί ο Σατανάς επαναστάτησε; Γνώριζε ότι ο Θεός ήταν τόσο
ισχυρός όπωςµου τον περιγράφεις και ήταν σίγουρος ότι θα νικιόταν;
-Ιησους: Ο Σατανάς επαναστάτησε γιατί ήταν περήφανος και ήθελε να
κατακτήσει τον παράδεισοµόνος του. Γνώριζεµερικώς την δύναµη του Θεού(που
ήτανµεγαλύτερη από την δική του), αλλά ήθελε διακαώς δύναµη καί ήταν
πρόθυµος να ρισκάρει τα πάντα.
-Σωκράτης: Ο Σατανάς ήταν σίγουρα πολύ θαρραλέος τότε. Να παλέψει µε
έναν εχθρό που δενµπορούσε να νικήσει.
-Ιησούς: Ήταν αµαρτωλός γιατί ήταν ανυπάκουος στη βούληση του Θεού.
-Σωκράτης: Μου φαίνεται ότι η µόνη διαφορά µεταξύ Σατανά και Θεού είναι ο
βαθµός της δύναµης.
-Ιησούς: Ο Θεός είναι τέλειος. Είναι παντοδύναµος, παντογνώστης και
αναµάρτητος.
-Σωκράτης: Μα και βέβαια.Εξ’ορισµού είναι αναµάρτητος γιατί δεν µπορεί να
είναι ανυπάκουος στον εαυτό του. Ηµόνη πραγµατική διαφοράµεταξύ των δύο
είναι ο βαθµός της δύναµης. Εποµένως ο Σατανάς δεν είναι λαθεµένος ή
αµαρτωλός να επαναστατήσει εναντια στον Θεό, ήτανµόνο λαθεµένος να χάσει
την επανάσταση. Εάν είχε νικήσει, ο Θεός θα ήταν ο αµαρτωλός γιατί ο Θεός θα
ήταν ανυπάκουος στον Σατανά που θα ήταν καλύτερος από τον Θεό ή στους
άλλους αγγέλους γιατί δε θαµπορούσε να αµαρτήσει εναντίον του εαυτού του, που
σηµαίνει να είναι ανυπάκουος στον εαυτό του και θα αποδείκνυε εαυτόν
πανίσχυρος. Εάν ο Σατανάς είχε νικήσει, θα είχε γίνει εξ’ ορισµού σου Θεός, γιατί
θα ήταν πανίσχυρος και αναµάρτητος. Ποίος ξέρει τι θα γινόταν; Από την δική
σου περιγραφή, αρχίζω να υποπτεύοµαι σ’αυτό το σηµείο ότι συνέβει.
-Ιησούς: Ο Θεός είναι κάτι παραπάνω από µια απλή δύναµη και ενάρετη έλλειψη
αµαρτίας: Είναιµια παντοτινή δικαιοσύνη, οίκτος, ειρήνη και συµπόνια, και
καθ’όλα συγχορετικός. Ο Σατανάς είναι φαύλος, εγωϊστής, καταστροφικός και
αµαρτωλός.
-Σωκράτης: Τι συνέβη στον Σατανά µετά τον διωγµό του από τον παράδεισο;
-Ιησούς: Έπεσε στην Κόλαση από τον Θεό, όπου και µαρτύρησε και
βασανίστηκε αιωνίως.
-Σωκράτης: Τι είναι η Κόλαση και γιατί ο Σατανάς έµεινε εκεί, αφού είναι τόσο
επίπονη και δυσάρεστη;
-Ιησούς: Ο Θεός τον έκλεισε στην Κόλαση και δεν του επετράπη να φύγει.Ο
Θεός δηµιούργησε την Κόλαση ως έναµέρος να τιµωρήσει τον Σατανά και όλους
τους ανθρώπους που δεν έχουν πίστη στον Θεό. Είναιµία αιώνια κόλαση, αγωνία
καιµαρτύριο: όλοι οι αµαρτωλοί άνθρωποι που δεν ζητούν συγχώρεση από τον
Θεό και δεν έχουν πίστη σ’αυτόν πάνε εκεί για να βασανιστούν από τον ∆ιάβολο.
-Σωκράτης: Εαν ο Θεός είναι δίκαιος ή σπλαχνικός πώς µπορεί να κάνει κάτι
τέτοιο σε έναν εχθρό που τον πολέµησε σεµάχη; Γιατί απλούστατα δεν
συγχώρεσε τον Σατανάµετά την νίκη, όπως κάνουν οι άνθρωποι σε ένα
κατεκτηµένο έθνος αφού το κυριεύσουν; Το ανθρώπινο είδος θα φαινόταν πιο
φιλέσπλαχνοµετά απόµία νίκη από τον Θεό. Γιατί δεν θα ασκούσαν στους
νικηµένους τέτοια βαναυσότητα καιµάλιστα ισοβίως. Θα τους άφηναν ήσυχους για
πάντα. Γιατί ο Θεός δεν έδειξε τις ικανότητες που περιέγραψες της δικαιοσύνης,
του οίκτου, της συµπόνειας και της συγχώρεσης στον Σατανά; Σίγουρα η
πολεµοχαρής φύση του Θεού είναι σε εµφανή αντίθεση από τον δικό σου ορισµό
της έννοιας«Θεός» ως ένα ειρηνικό, σπλαχνικό και καθ’όλα συγχωρετικό ον.
-Ιησούς: Ο Θεός δουλεύειµεµυστηριώδεις τρόπους για να λύσει τις απορίες.
-Σωκράτης: Εάν ο Σατανάς είναι κλειδωµένος στη Κόλαση,πώς µπορεί να
φέρνει πανούκλα και να πράττει βαναυσότητα στο ανθρώπινο είδος και γιατί ο
Θεός τον αφήνει, αφού είναι ισχυρότερος και καλός; Εάν ο Θεός είναι
πανίσχυρος, πώς συµβαίνει να φαίνεται ότι επιτρέπει στον Σατανά να επιζήσει;
Γιατί δεν τον καταστρέφει; Παρ’όλα αυτά αρχίζω να απορώ, σ’αυτό το σηµείο,
εαν η αντίθετη πορεία δεν ήταν καλύτερη.
-Ιησούς: Ο Θεός επιτρέπει στον Σατανά να φέρνει πανούκλα και να πράττει
βαναυσότητες στο ανθρώπινο είδοςµε σκοπό να τιµωρήσει τον άνθρωπο για την
αµαρτία του στον Κήπο της Εδέµ.
-Σωκράτης: Τι είναι ο Κήπος της Εδέµ;
-Ιησούς: Όταν ο Θεός δηµιούργησε το πρώτο αντρόγυνο, τον Αδάµ και την
Εύα, τους έβαλε στον Κήπο της Εδέµ. Όταν δηµιουργήθηκαν, ήταν αγνοί και
αναµάρτητοι. Να πως ο Θεός τους δηµιούργησε. Ο Κήπος της Εδέµ ήταν ένας
υπέροχος παράδεισος και παρείχε στον Αδάµ και στην Εύα τα πάντα που
χρειαζόντουσαν. ∆εν είχαν να δουλέυουν, παρά να κόβουν τα φρούτα από τα
κλαδιά των άφθονων δέντρων. Ήταν τόσο αθώοι και αβλαβείς σαν παιδιά και δεν
γνώριζαν τίποτα σχετικόµε τον σαρκικό έρωτα. Ήταν ο ένας πλασµένος για τον
άλλον, και αγάπησαν και λάτρεψαν τον Θεό που τους επισκεπτόταν που και που.
-Σωκράτης: Γιατί ο Θεός δηµιούργησε το ανθρώπινο είδος;
-Ιησούς: Ήτανµοναχ ικ ός.
-Σωκράτης: Γιατί απλώς δεν δηµιούργησε περισσότερους αγγέλους που ήταν
περισσότερο ίσοι του από αυτήν την κατώτερηµορφή ζωής, τον Άνθρωπο; ∆εν
µπορεί να είναι το ότι ήθελε δούλους που θα περιφρονούσε αυτόν που θα τον
φοβόταν, θα τον σεβόταν και θα τον λάτρευε;
-Ιησούς: Από την στιγµή που είναι ο δηµιουργός µας, του οφείλουµε την
λατρεία, τον σεβασµό και την βαθιά υπόκλισηµας.
-Σωκράτης: Είναι το παιδί ενός εγληµατία, όπως απαιτεί το καθήκον, να είναι
υπάκουος στον πατέρα, ή εχει το παιδί το δικαίωµα και την υποχρέωση να κρίνει τον εαυτό τουµεταξύ σωστού και λάθους. Τι αµαρτία, τι πράξη ανυπακοής έπραξε ο άνθρωπος στον Κήπο της Εδέµ;
-Ιησούς: Στο κέντρο του Κήπου της Εδέµ, ο Θεός τοποθέτησε το δέντρο της
Γνώσης. Είπε στον Αδάµ και στην Εύα ότι δεν έπρεπε να φάνε το φρούτο αυτού
του δέντρου. Ο Σατανάς πήγε στον Κήποµεταµφιεσµένος ως φίδι και είπε στην
Εύα ότι θα κέρδιζε περισσότερη γνώση αν έτρωγε το φρούτο. Ο Σατανάς τους
είπε ότι ο Θεός τους είχε πει ναµην φάνε το φρούτο γιατί φοβόταν ότι εάν το
έκαναν θα γινόντουσαν τόσο ισχυροί όσο ο Θεός. Η Εύα έπεισε τον Αδάµ να
φάει το φρούτο. Αφού το έφαγαν, έµαθαν για την ερωτική επαφή. Αυτή ήταν η
πρώτη αµαρτία.
-Σωκράτης: Είναι η γνώση διαβολική που ο Θεός θα ήθελε να την κρατήσει
µακριά από εµάς; Γιατί ο θεός ήθελε να µας κρατήσει µακριά από την απόκτηση
γνώσης; Μήπως ήθελε ναµας κρατήσει υπόδουλους και χαµερπείς στα πόδια του;
Μου φαίνεται ότι οφείλουµε ένα ευχαριστώ καιµια ευλάβεια στον Σατανά για την
βοήθεια του. Ο Σατανάς φαίνεται σαν τον Τιτάνα Προµηθέα, ο οποίος
περιφρονώντας τις εντολές των θεών έδωσε στον άνθρωπο την Γνώση της
φωτιάς.. Γι’αυτήν την υπηρεσία προς τους ανθρώπους ο Προµηθέας, σαν τον
Σατανά, βασανίστηκε καιµαρτύρησε αιωνίως. Σίγουρα η ανθρώπινη ζωή θα άξιζε
περισσότερο απ’ότι είναι χωρις αγάπη, φωτιά και γνώση.
-Ιησούς:Όµως ο Σατανάς είπε ψέµµατα στην Εύα γιατί δεν γίναµε ισχυρότεροι
σαν τον Θεό τρώγωντας το φρούτο. Μας είπε ψέµµατα απλώς καιµόνον επειδή
ήθελε να καταστρέψει το έργο του Θεού.
-Σωκράτης: Εάν ο Θεός είναι πανίσχυρος, τότε γιατί άφησε τον Σατανά να
έρθει στο Κήπο και να παραπλανίσει την Εύα; Εάν ο Θεός δεν ήθελε τον
άνθρωπο να φάει το φρούτο, γιατί έβαλε αυτό το δέντρο εξ’αρχής; Εάν ο Θεός
δεν ήθελε τον άνθρωπο να κάνει έρωτα, γιατί τοποθέτησε στον άνθρωπο τα
απαραίτητα όργανα γι’αυτό; Εάν ο Θεός δεν ήθελε τον άνθρωπο να πράξει
αµαρτία, γιατί έδωσε στον άνθρωπο την δίψα για γνώση, εµπειρία, περιπέτεια και
σαρκικό έρωτα;
-Ιησούς: Ο Θεός έβαλε το δέντρο στον Κήπο και άφησε τον Σατανά να εισέλθει
για να δοκιµάσει τον άνθρωπο.
-Σωκράτης: Είπες ότι ο Θεός είναι παντογνώστης, ότι ξέρει τα πάντα που
συµβαίνουν πριν συµβούν. Σίγουρα ο Θεός θα ήξερε εξ’αρχής πως θα
συµπεριφερόταν ο άνθρωπος.
-Ιησούς: Ο Θεός του έδωσε ελεύθερη βούληση. Ήταν όπως είναι τόσο πιθανό
για τον άνθρωπο να είναι ενάρετος και υπάκουος στο Θεό όσο το να ήταν
αµαρτωλός και ανυπάκουος στο λόγο του Θεού.
-Σωκράτης: Γνώριζε ο Θεός ότι αυτός ο άνθρωπος θα αµαρτούσε;
-Ιησούς: Γνώριζε ότι ο άνθρωπος θα αµαρτούσε αλλά του επέτρεψε την
ελεύθερη βούληση να κάνει την δκή του επιλογή.
-Σωκράτης: Θα µπορούσε ο Θεός να δηµιουργήσει έτσι τον άνθρωπο ώστε να
µην µπορούσε να αµαρτήσει;Θα µπορούσε ο Θεός να δηµιουργήσει έτσι τον
άνθρωπο ώστε ναµην είχε αµαρτήσει στη συγκεκριµένη κατάσταση;
-Ιησούς: Ναί, από την στιγµή που ο Θεός είναι πανίσχυρος θα µπορούσε να το
κάνει, αλλά δεν ήθελε τους ανθρώπουςµόνοµαριονέττες. Ήθελε να έχουν
ελεύθερη βούληση.
-Σωκράτης: Θα µπορούσε ο Θεός να δηµιουργήσει τον άνθρωπο µε δύο κεφάλια
και τρία πόδια ήµε άλλον τρόπο εάν το ήθελε;
-Ιησούς: Ο Θεός θα µπορούσε να δηµιουργήσει τον άνθρωπο όπως ήθελε.
-Σωκράτης: Μήπως ο Θεός δηµιούργησε τον άνθρωπο µε τον τρόπο που το
επιζητούσε; Επιζήτησε τον άνθρωπο να έχει ένα κεφάλι, δύο πόδια και να είναι
όπως είναι σήµερα;
-Ιησούς: Μα και βάβαια. Ο Θεός είναι τέλειος και πανίσχυρος,δεν µπορούσε να
κάνει λάθος.
-Σωκράτης: Άρα ο Θεός δεν έκανε λάθος, αλλά τον δηµιούργησε ακριβώς όπως
το επιζητούσε ο ίδιος.
-Ιησούς: Ναί.
-Σωκράτης: Τότε εµείς δηµιουργηθήκαµε όπως ακριβώς το επιζητούσε ο Θεός
να είµαστε; Και ο Αδάµ και η Εύα δηµιουργήθηκαν όπως ακριβώς το επιζητούσε
ο Θεός;
-Ιησούς: Ναί. Είναι όπως το έχω πεί.
-Σωκράτης: Μήπως όλα είναι καθ’εικόνα και καθ’οµοίωσιν του Θεού.
-Ιησούς: Ναι, ο Θεός είναι ο Άρχοντας και Συντονιστής και ∆ηµιουργός όλων.
-Ιησούς: Πίστευε και µη ερεύνα. ∆εν πρέπει να γίνουµε άπιστοι Θωµάδες.Εαν
πιστέψουµε στον Θεό, θα ανταµειφθούµε για όλες τις δίκες και τις δοκιµασίες
χιλιαπλάσιες φορές όταν θα πάµε στον παράδεισο.
-Σωκράτης: Λες ότι πρέπει να πιστεύουµε οτιδήποτε µας πούν, χωρίς να το
ερευνήσουµε ή να το εξετάσουµε, δηλαδή να γίνουµε αθώοι; Εαν το έκανα αυτό,
θα έπρεπε να δίνω την τσάνταµου σε οποιονδήποτε στο δρόµο πουµου
υποσχέθηκε να την επιστρέψει χιλιαπλάσιες φορές. Θα είµαι ηλίθιος αν το κάνω
όπως το λες. Και εδώ δενµε ρωτάς να δώσω απλώς λεφτά, αλλά να αφιερώσω
ολόκληρη τη ζωήµου σεµια επιχείρηση και ένα σκοπό χωρίς να λάβω υπόψινµου
την αξία της επιχείρησης. Απαιτείς να ζήσω υπό την απειλή του βασανισµού και
µου υπόσχεσε παράδεισο. ∆εν είµαι ένας πράος και αθώος βλάκας που
καθοδηγείται προς τα εκεί όπουµου έχουν πεί από κενές υποσχέσεις και απειλές.
-Ιησούς: Η πραότητα θα κληρονοµήσει την Γή.
-Σωκράτης: Οι πράοι σφαγιάζονται και γίνονται σκλάβοι όπως τα γυναικόπαιδα
ενός κατεκτηµένου έθνους.
-Ιησούς: ∆εν πρέπει να ρωτάς τον Θεό!
-Σωκράτης: ∆εν έχω συναντήσει ποτέ αυτόν τον κύριο και εποµένως δεν
µπορώ να τον ρωτήσω. Ερωτώ εσένα, που δηλώνεις ότι τον εκπροσωπείς,
αποφασισµένος ναµάθω αν είσαι ή όχι.
-Ιησούς: Πρέπει να πιστεύουµε στη Βίβλο, στις Γραφές, στο Λόγο του Θεού µε
πίστη, χωρίς να περιµένουµε να είµαστε ικανοί να καταλάβουµε και χωρίς να
ερωτάµε για απόδειξη.
-Σωκράτης: Είναι αδύνατον για έναν άνθρωπο να µην επιλέγει. Είσαι ενήµερος
ότι υπάρχουν χιλιάδες άλλες θρησκείες στον κόσµο; Αν πιστεύουµεµε πίστη θα
πρέπει να τις αποδεχτούµε όλες. Όµως είναι όλες διαφορετικές και αυτό είναι που
το κάνει αδύνατο. Θα ήταν σαν να πίστευες ταυτόχρονα ότι ο κόσµος είναι
σφαιρικός και επίπεδος. Σίγουρα δεν εξασκείς αυτό που κυρήττεις. Γιατί έτσι τότε
θα πίστευες ότι η Εβραϊκή θρησκεία και η Παλαιά ∆ιαθήκη ήταν σωστές και δεν
ξεκίνησαν αυτήν την νέα αιρετική θρησκεία σου. Ή σαν εχθές που οι ιερείς της
Αθηνάς σε επέπλητταν στους δρόµους να σταµατήσεις να κυρήττεις τα ιερά σου,
θα έπρεπε να πιστέψεις στην Ελληνική θρησκεία των Ολυµπίων Θεών γιατί ήταν
η πρώτη και θα έπρεπε να την πιστεύειςµε πίστη γιατί σου είπαν ότι είναι
αληθινή.
-Ιησούς: Σωθήκαµε από τη πίστη για να µην υπερηφανευόταν ο άνθρωπος.
-Σωκράτης: Επέτρεψε µου να σου δώσω ένα συγκεκριµένο παράδειγµα:
Υπέθεσε πως το Μαντείο των ∆ελφώνµου είπε ότι ένας συγκεκριµένος
άνθρωπος ήταν ένοχος για τον βιασµό και την δολοφονία της γυναίκαςµου και ότι
θα έπρεπε να τον σκοτώσω, γιατί διαφορετικά θαµε σκοτώσει, φοβούµενος ότι θα
ανακαλύψω το έγκληµα του και τον σκοτώσωµου λες«ου φονεύσεις». Μου λές
ότι πρέπει να έχω πίστη οτιδήποτε και ανµου πούν. Ακολουθώντας τη διαταγή
σου, θα πρέπει να τον σκοτώσω εξ’αιτίας της πίστηςµου στο Μαντείο των
∆ελφών αλλά δεν πρέπει να τον σκοτώσω εξ’αιτίας της πίστηςµου στον Άρχοντα
Θεό. Όµως δενµπορώ ταυτοχρόνως και να τον σκοτώσω και ναµην τον
σκοτώσω. Εποµένωςµου είναι αδύνατο να πιστέψω οτιδήποτε από πίστη και
µόνο.Υπάρχει µια πνευµατική επιλογή που εγώ και εσύ και όλοι οι άνθρωποι
κάνουν, είτε εθελοντικά είτε όχι, ως προς τι να πιστέψουµε. Τι θα πρέπει
ενναλλακτικά να κάνεις: επιλέγεις σκεφτόµενος, συνοµιλώντας και παίρνοντας
υπόψιν όλες τις πλευρές του προβλήµατος ή εθελότυφλα αρνήσαι ότι υπάρχει
οποιαδήποτε άλλη επιλογή; Η επιλογή είναι το σηµαντικότερο πράγµα στη ζωή
ενός ανθρώπου γιατί η απάντηση στο ερώτηµα«ποιός ο σκοπός της ζωής»
προϋποθέτει ολόκληρη την πορεία της ζωής ενός ανθρώπου. Εάν ένας άνθρωπος
πρέπει να καθοδηγεί την όποια κίνηση του από την θρησκεία του, όπως
υποστηρίζεις, τότε σίγουρα θα πρέπει να σκεφτεί πολλές φορές για την επιλογή
των θρησκειών. Επέτρεψεµου να σου πώµια παραβοή: Εάν θέλεις να πάς από
µια πόλη σε µία άλλη για κάποιο λόγο που εµπλέκει ολόκληρη την ζωή σου,δεν
θα ήταν σοφότερο να πάρεις υπόψιν σου όλες τις διαδροµές, ασχέτως αν σε
κάποιες από αυτές συχνάζουν ληστές, ασχέτως άν δεν είναι η πιό κοντινή ή πιό
ασφαλής πόλη να πάς, ή, αν ασχέτως υπάρχει πράγµατικά κάποια πόλη;
-Ιησούς: Εάν πραγµατικά θέλεις να µάθεις την αλήθεια για τόν Θεό,τη
δηµιουργία και την σποπιµότητα της ζωής, υπάρχει ένας απλός τρόπος να
ανακαλύψεις την αλήθεια. Τοµόνο που πρέπει να κάνεις είναι να ζητήσεις από τον
Θεό να έρθει στην καρδιά σου. Εάν πραγµατικά θές ναµάθεις την αλήθεια για
τον Θεό, το Άγιο Πνεύµα θα έρθει σε εσένα και θα γίνεις έναµε τον Θεό.
Εκείνη την στιγµή θα κερδίσεις παραδεισένια Γνώση και Ειρήνη. Και όταν θα
πεθάνεις, θα πάς στον παράδεισο και θα ζήσεις παντοτινά χαρούµενος και
ικανοποιηµένος.
-Σωκράτης: Περιµένω ναµάθω την αλήθεια. Τι ακριβώς πρέπει να κάνω και
να πωµε σκοπό να κερδίσω αυτή την Γνώση και Σοφία; Πώς θα απευθυνθώ
σ’αυτόν;
-Ιησούς: Πές«Θεέ έλα στην καρδιάµου και δώσεµου Σοφία να κατανοήσω την
αλήθεια».
-Σωκράτης: Λές απλά καιµόνο επαναλαµβάνωντας το, θα κερδίσω Γνώση
σχετικάµε το ποιός είναι ο σκοπός της ζωής;
-Ιησούς: Ναί. Ο Θεός λέει να αναζητήσεις και θα βρείς, ρώτα και θα απαντηθεί,
χτύπα και θα σου ανοιχτεί διάπλατα. Ο Θεός υποσχέθηκε να δείξει την αλήθεια σε
οποιονδήποτε τον ρωτήσει.
Σωκράτης: Θεέ έλα στην καρδιά µου και δώσε µου Σοφία να καταλάβω την
αλήθεια.
-Ιησούς: Βλέπεις; Τώρα ευχαρίστησε τον Θεό που σου έδωσε αιώνια ζωή.
-Σωκράτης: Τίποτα δεν συνέβη. ∆έν γνωρίζω τίποτε παραπάνω σχετικά µε τον
σκοπό της ζωής απ’ότι ήξερα πρίν.
-Ιησούς: Τότε δεν είσαι ειλικρινής. ∆εν ευχήθηκες πραγµατικά στον Θεό να
έρθει στην καρδία σου και να σου δείξει την αλήθεια. ∆εν είχες πίστη που θα
ερχόταν στην καρδιά σου.
-Σωκράτης: Θέλω πραγµατικά να µάθω την αλήθεια. Αφιέρωσα ολόκληρη την
ζωήµουµελετώντας φιλοσοφία και λόγο. Εύχοµαι πολύ περισσότερο από την ίδια
τη ζωή ναµάθω το σκοπό της ζωής. Είναιµια απάντηση που αναζητώ από τότε
που πρωτοείδα τον ήλιο. Αν δεν τηνµάθω ακόµη, θα την αναζητήσωµέχρι την
ηµέρα που θα πεθάνω. Πιθανώς ναµηνµε άκουσε. Να τον ξαναρωτήσω δυνατά;
-Ιησούς: Απέτυχες να βρείς την απάντηση γιατί δεν έχεις πίστη. Εάν ο
άνθρωπος είχε εναποθέσει τοµέγεθος ενός κόκκου σινάπεως, θαµπορεί να
µετακινήσει ένα βουνό και οτιδήποτε ευχηθεί να γίνουν πραγµατικότητα.
-Σωκράτης: Αυτό είναι αδύνατο. Μήπως κανένας από αυτούς τους ανθρώπους
που σε ακολουθούν σήµερα είχαν ποτέ τους συγγενείς ή φίλους που να ήταν
άρρωστοι ή πεθαµένοι; Σίγουρα υπήρχαν. Και σίγουρα εάν ήταν καλοί Χριστιανοί
ευχήθηκαν ναµήν αρρωστήσει ή πεθάνει κάποιος συγγενής ή φίλος, αλλά να είναι
υγιής και ευτηχής και πάλι. Σίγουρα κανείς δεν θα είναι τόσο ηλίθιος να πεί πως
δεν είχε δεί ποτέ φίλο να πεθαίνει. Σίγουρα κανένας δεν θα είναι τόσο σκληρός να
πεί πως ποτέ δεν ευχήθηκε για ένα φίλο του να ζήσει. Εποµένως, κατανοήται
πως ποτέ κανένας Χριστιανός σ’όλη την διάρκεια των αιώνων δεν είχε πίστη στο
Θεό, ή αλλιώς ότι ο Θεός ψευδόταν.
-Ιησούς: Ο Κύριος έδωκεν και ο Κύριος έλαβεν πίσω, ευλογηµένο το όνοµα του
Κυρίου.
-Σωκράτης: Θα σου παρουσιάσω µια παραβολή που αποδεικνύει πως δεν υπήρξε
ποτέ κανένας Χριστιανός ή Εβραίος που να είχε πίστη. Και θα σου αποδείξω οτι ο Θεός έλεγε ψέµµατα όταν υποσχέθηκε να έρθει στην καρδιά του ανθρώπου και να του διδάξει το νόηµα της ζωής. Πρώτον, θα συµφωνούσες ότι η Κόλαση είναι χειρότερη από οποιαδήποτε πιθανή γήϊνη ατυχία;
-Ιησούς:Ναί. Σίγουρα.
-Σωκράτης: Και επίσης δεν είχες πει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αµαρτωλοί και
υπολείπονταν στη δόξα του Θεού;
-Ιησούς: Ναί.
-Σωκράτης: Όλοι οι Χριστιανοί ή οι Εβραίοι που έχουν πίστη, πιστεύουν ότι θα
πάνε στην Κόλαση αν αµατήσουνε. Επέτρεψεµου να σου παρουσιάσω αυτή την
παραβολή. Κάθε Χριστιανός είναι σαν ένας άνθρωπος που στέκεται στην κορυφή
του λόφου: γνωρίζει ότι εάν αµαρτήσει, θα πέσει εις θάνατον, ή χειρότερα, εις
αιώνιο βασανισµό. Είχες πεί ότι η Κόλαση είναι χειρότερη από οποιαδήποτε
πιθανή γήϊνη ατυχία. Ασχέτως κατά πόσο τραυµατικές είναι οι γήϊνες ατυχίες ή
επιθυµίες του, κανένας άνθρωπος που ήταν ένας πιστός Χριστιανός, θα έπραττε
αµατία, ήτοι να πηδήξει από τον λόφο εις αιώνιον βασανισµόν. Είχες πεί ότι όλοι
οι άνθρωποι, συµπεριλαµβανοµένων των πιστών Χριστιανών και Εβραίων, είναι
αµαρτωλοί. Συνεπώς κανένας Χριστιανός ή Εβραίος από την αρχή της
δηµιουργίας του χρόνου, δεν πίστεψε ποτέ πραγµατικά ότι θα πήγαινε στην
Κόλαση. Γιατί εάν το πίστευε, δεν θα αµαρτούσε. ∆εν θα πήδαγε από τον λόφο
εάν πίστευε πώς η Κόλαση και ο αιώνιος βασανισµός τον περιµένουν εκεί κάτω.
Όλοι οι άνθρωποι πράγµατι πηδούν από τον λόφο, όλοι κάνουν αµαρτία.
Εποµένως, ούτε ένας δεν σε πίστεψε πραγµατικά όλους αυτούς τους αιώνες.
Αποδεικνύετε πως ο Θεός δεν ήρθε στις καρδιές τους όπως δεν ήρθε στην δικιά
µου µόλις πριν λίγα λεπτά.Εποµένως ο Θεός δεν έχει το ∆ικαίωµα να περιµένει
από αυτούς να πράξουνµε Χριστιανικό τρόπο ή να πιστέψουν σε Αυτόν.
Εποµένως, ο Θεός δεν έχει το δικαίωµα να τους τιµωρήσει ή να τους στείλει στην
Κόλαση. Εποµένως, ο Θεός δεν είναι δίκαιος. Εν κατακλείδι ο Θεός σου δεν
είναι Θεός.
-Ιησούς: Κοίτα τον κόσµο γύρω σου. ∆εν αποδεικνύει ότι ο Θεός υπάρχει; ∆ές
µια ωραία και φιλάνθρωπη φύση που σε κάνει δυνατό και υγειή και σου παρέχει
τον ήλιο για ζεστασιά και τα δάση και τα χωράφια για φαϊ. ∆εν πρέπει να
υποκλιθείς στον Θεό για όλα όσα σου έχεικάνει;
-Σωκράτης: Ξέρω ότι η φύση είναι καθ’όλα καλή και φιλάνθρωπη,αλλά
ποιανού κόκκοι χαλαζιού έσπασαν το παράθυροµου;
-Ιησούς: Απλούστατα υπάρχει κάποιο κακό στοιχείο στον κόσµο που δεν αναιρεί
το καλό. Πρέπει να ευχαριστήσεις τον Θεό γι’αυτό. Ο Θεός πρέπει να υπάρχει,
γιατί από που θα ερχόταν ο κόσµος αν δεν τον δηµιουργούσε;
-Σωκράτης: ∆εν είναι απαραίτητο ότι ο Θεός σου δηµιούργησε τον κόσµο.
Υπάρχουν χιλιάδες ιερείς που υποστηρίζουν ότι ο Θεός τους τον δηµιούργησε.
Απλά επειδή δεν έχω την απάντηση, δεν σηµαίνει ότι πρέπει να αποδεχτώ τον
δικό σου Θεό χωρίς να τον ελέγξω. Θα µπορούσα απλώς λογικά να απαιτήσω να
πιστέψεις ότι ο ∆ίας δηµιούργησε τον κόσµο. Ακόµη και άν συµφωνήσω ότι ο
Θεός δηµιούργησε τον κόσµο, συνεπάγεται το τέλος της έννοιας των ιδιοτήτων
του Θεού και λογικά δεν µπορούµε να προχωρήσουµε από αυτό στην υπόθεση ότι
οι άλλες πλευρές των εννοιών του Θεού είναι σωστές.
-Ιησούς: Περίµενε µην φεύγεις! Πρέπει να σώσεις την ψυχή σου από την αιώνια
κατάρα. Αποδέξου τον Θεό στην καρδιά σου. ∆εν θα φύγω µέχρι να µου πείς το
ναί.
-Σωκράτης: Ναί. Υπάρχουν µόνο οι άεργες σκέψεις ενός γέρου άντρα. Είναι
σίγουρο ότι είσαι σωστός από την στιγµή που έχεις πιστούς. Και αύτο που είµαι είναι απλά ένα µουντό και γέρικο µυαλό που βάζει την αιτία και την φιλοσοφία πάνω από τις φωνές του µέγα πλήθους.
-Ιησούς: ∆όξα τω Θεώ που σου έδωσε αιώνια ζωή.
Ο Σωκράτης έφυγε.
Κυριακή 18 Ιουλίου 2010
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ
Στον πόλεμο του 1877-1978, οι Ρώσοι φτάνουν έξω από την Κωνσταντινούπολη.
Η συνθήκη του Αγ. Στεφάνου, ιδρύει ένα μεγάλο Βουλγαρικό κράτος που περικλείει ολόκληρη σχεδόν τη Μακεδονία. Είναι το μέσο που θα δώσει στον Τσάρο την πολυπόθητη έξοδο στο Αιγαίο. Το σχέδιο όμως αποτυγχάνει. Στο συνέδριο του Βερολίνου, οι άλλες δυνάμεις αντιδρούν και η Μακεδονία παραμένει στους Τούρκους. Οι Βούλγαροι όμως, ζουν με το εφήμερο όνειρο του Αγ. Στεφάνου. Αρχίζει ο Ελληνο-Βουλγαρικός ανταγωνισμός για τη Μακεδονία. Στην ουσία, αρχίζει ο Μακεδονικός αγώνας.
Στην αρχή, η αντιπαράθεση γίνεται με ειρηνικά μέσα. Οι Βούλγαροι έχουν αποκτήσει τη δική τους εθνική εκκλησία. Την Εξαρχία. Μέσω αυτής, προσπαθούν να προσηλυτίσουν τους Μακεδόνες χωρικούς στη Βουλγαρική εθνική ιδέα.
Ο Ελληνισμός, αποκρίνεται με μία μεγαλειώδη εκπαιδευτική δραστηριότητα. Στο τέλος του 19ου αι. στη Μακεδονία λειτουργούν 180 μορφωτικά σωματεία, 1000 εκπαιδευτήρια με 1800 δασκάλους και καθηγητές, και πάνω από 70.000 μαθητές. Τα σχολεία στεγάζονται σε ιδιόκτητα κτήρια, αγορασμένα από τις ίδιες τις κοινότητες ή με δωρεές ομογενών τους. Μορφωτικοί σύλλογοι από την Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα, καθώς και το Ελληνικό κράτος, σπεύδουν σε βοήθεια με την αποστολή εκπαιδευτικών, βιβλίων, σχολικών προγραμμάτων και οικονομικών μέσων. Ο κλήρος, με την καθοδήγηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αγωνίζεται να αποτρέψει την εξάπλωση της Βουλγαρικής εξαρχείας στη Μακεδονία. Σε χωριά και πόλεις, οι κάτοικοι δίνουν σκληρό αγώνα για να προστατέψουν τα σχολεία και τις εκκλησίες τους, που ζητούν να τους αρπάξουν οι οπαδοί της εξαρχείας. Στη Μακεδονία, η εθνικότητα ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο με την εκκλησιαστική επιλογή. Πατριαρχικός, σημαίνει Έλληνας. Εξαρχικός, σημαίνει Βούλγαρος. Όμως η προπαγάνδα και οι εκβιασμοί, δεν επαρκούν. Οι Βούλγαροι εκμεταλλεύονται την ήττα των Ελλήνων στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Ένοπλα σώματα, εισβάλουν στη Μακεδονία, από τη Βουλγαρία. Οι ηγέτες του Ελληνισμού στα χωριά, παπάδες, δάσκαλοι, προεστοί, δολοφονούνται. Οι Τούρκοι αδυνατούν να επιβάλουν την τάξη. Ο Μακεδονικός αγώνας, θα εισέλθει στη 2η ένοπλη φάση του.
1903: Οι Βούλγαροι αισθάνονται τώρα ισχυροί. Την άνοιξη, προκαλούν δολιοφθορές μέσα στη Θεσσαλονίκη και στην ύπαιθρο. Τον Αύγουστο, κηρύσσουν ένοπλη εξέγερση. Ο Τουρκικός στρατός σε ανταπόδοση ισοπεδώνει τα πάντα. Μαζί με τους Βουλγάρους, πληρώνουν και οι Έλληνες. Περπολούνται οι ανθηρές κοινότητες Κρούσοβο, Νυμφαίο, Κλεισούρα και εκατοντάδες Έλληνες ρίχνονται στις φυλακές.
Παρόλα αυτά, αρχίζουν να αναφαίνονται τα πρώτα ελπιδοφόρα σημάδια. Ο πατριάρχης Ιωακείμ ο 3ος, στέλνει στις Μακεδονικές μητροπόλεις νέους τολμηρούς ιεράρχες. Το Χρυσόστομο στη Δράμα, το Γρηγόριο στη Στρόμνιτσα, το Γερμανό Καραβαγγέλη στην Καστοριά.
Γράφει στα απομνημονεύματά του ο Καραβαγγέλης: Όταν έφτασα στην Καστοριά, βρήκα τον κόσμο σε άθλια κατάσταση. Οι Τούρκοι, από μίσος για την Ελλάδα, υποστήριζαν τις Εξαρχικές αξιώσεις. Οι βλέψεις των Βουλγάρων, έφταναν ως τον Αλιάκμονα. Η επίσημη Ελλάδα όμως, κωφεύει στις εκκλήσεις του για βοήθεια και ο Καραβαγγέλης αποφασίζει να δράσει μόνος του. Με δική του ενθάρρυνση, βγαίνουν στο βουνό οι πρώτες ντόπιες ένοπλες ομάδες. Του Κότα, του Παύλου Κύρου και του Βαγγέλη από τις περιφέρειες της Φλώρινας και Καστοριάς. Και ο ίδιος ο Μητροπολίτης, πεζός ή καβάλα, στο άλογο, αρχίζει τις περιοδίες στα τρομοκρατημένα χωριά. Ανοίγει τις σφραγισμένες εκκλησίες, λειτουργεί με την πειθώ των λόγων ή και των όπλων και αναπτερώνει το ηθικό του λαού.
Από το προξενείο του Μοναστηρίου, ο νεαρός διπλωμάτης Ίων Δραγούμης, βοηθά τις ντόπιες δυνάμεις να συστήσουν μυστικές επιτροπές άμυνας, στις πόλεις και στα χωριά και στέλνει εκκλήσεις στην Αθήνα, να κινηθεί πριν να είναι αργά. Στην Ελληνική πρωτεύουσα, έχουν αρχίσει να δραστηριοποιούνται ιδιώτες πολιτικοί, όπως ο Στέφανος Δραγούμης που προτρέπει «πρέπει να σπεύσομε να βοηθήσομε τη Μακεδονία. Οι αδελφοί μας κινδυνεύουν. Ίσως αύριο να είναι πολύ αργά. Αξιωματικοί και άνθρωποι του πνεύματος, με πρόεδρο το Δημήτριο Καλαποθάκη, εκδότη της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ, οργανώνουν το Μακεδονικό κομιτάτο. Από την Κρήτη, οι πρώτοι εμπειροπόλεμοι Κρητικοί εθελοντές, φεύγουν για να ενισχύσουν τα σώματα των εντοπίων στη Δυτική Μακεδονία. Ο Καούδης, ο Βρανάς, ο Δικόνιμος Μακρής, κ.α. Και επιτέλους! Η κυβέρνηση Θεοτόκη, παίρνει την απόφαση να ενισχύσει τον αγώνα. Στη Θεσσαλονίκη, τοποθετείται γενικός πρόξενος ο Λάμπρος Κορομηλάς με ευρύτατες αρμοδιότητες για την επιτόπια διεξαγωγή του αγώνα. Τον βοηθούν νέοι Αξιωματικοί, μεταμφιεσμένοι σε υπαλλήλους του προξενείου και στην ύπαιθρο σε εμπόρους, δασκάλους, ακόμη και σε καλόγερους. Το κτήριο του προξενείου Θεσσαλονίκης, που σήμερα στεγάζει το μουσείο του Μακεδονικού αγώνα, γίνεται επιτελικό κέντρο του αγώνα, στην Κεντρική Μακεδονία.
Αύγουστος 1904: 35 άνδρες, περνούν μέσα στη νύχτα τα σύνορα της Μακεδονίας. Επικεφαλής τους, βρίσκεται ο Ανθυπολοχαγός Παύλος Μελάς, που είχε οριστεί από το Μακεδονικό κομιτάτο, γενικός αρχηγός Δυτικής Μακεδονίας. Πιστό σύντροφό του, έχει το Φλωρινιώτη Λάκη Πίρζα. Οι συνθήκες ήταν τραχιές. Οι Τούρκοι ήταν σε επιφυλακή. Τα Βουλγαρικά σώματα καιροφυλακτούσαν. Ο Μελάς ρίχνει το βάρος στο ψυχολογικό και οργανωτικό τομέα. Μιλάει σε προύχοντες και σε χωρικούς για να τους εμψυχώσει. Αδέρφια μας, ήρθαμε να σας βοηθήσουμε. Φέραμε μαζί μόνο αγάπη, πατριωτισμό και παλικαριά. Με αυτά και με τα όπλα που σας φέραμε, θα σας βοηθήσουμε να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας. Οργανώνει δίκτυα πληροφοριών και εφοδιασμού των σωμάτων καθώς και τοπικές πολιτοφυλακές.
Στάτιστα 13 Οκτωβρίου 1904. Τουρκικό απόσπασμα, ερευνά τα σπίτια. Ο Μελάς και το σώμα του, έχουν τα πρώτα θύματα. Αρχίζει το τουφεκίδι. Είχε νυχτώσει όταν χτυπήθηκε ο Μελάς. Λαβωμένος, έβγαλε το σταυρό του και τον έδωσε στον Πίρζα. «Το σταυρό, να το δώσεις στη γυναίκα μου. Και το τουφέκι, όπως σου είπα, του Μίκη του υιού μου. Και να τους πεις, ότι το καθήκον μου έκανα». Δεν ήταν ο πρώτος νεκρός του αγώνα. Ούτε ο τελευταίος. Μα ο θάνατός του συντάραξε τη Μακεδονία και συγκλόνισε την Αθήνα. Το τραγούδι του, έμεινε στα χείλη όλων. Και η υπόθεση της Μακεδονίας, με μιας πήρε διαστάσεις πανελλήνιας εξόρμησης. Η Μακεδονική ύπαιθρος, οργανώνεται για πρώτη φορά συστηματικά. Στα χωριά, κτίζονται κρυψώνες και ανοίγονται παραπόρτια για να κρύβονται και να φυγαδεύονται τα σώματα. Τα μοναστήρια γίνονται κέντρα ανεφοδιασμού. Τα σπίτια των γιατρών, μετατρέπονται σε όρμους σωτηρίας των τραυματιών. Νέα σώματα καταφθάνουν ολοένα από την ελεύθερη Ελλάδα και την Κρήτη. Έρχονται από ξηρά και θάλασσα να σμίξουν με τους Μακεδόνες ΑΝΤΑΡΤΕΣ για τον κοινό αγώνα. Γενναίοι καπεταναίοι, θα γίνουν η ελπίδα του καταδυναστευόμενου λαού. Τα πολεμικά τους ψευδώνυμα, σε λίγο θα γίνουν τραγούδι και αργότερα θρύλος. Καπετάν Βάρδας, καπετάν Ακρίτας, καπετάν Μπούας, καπετάν Κόρακας, καπετάν Νικηφόρος, καπετάν Φούφας, καπετάν Ρούβας κ.α. Μαζί τους, οι ντόπιοι οπλαρχηγοί. Καπετάν Γκόνος, καπετάν Δανίπης, καπετάν Μητρούσης, καπετάν Ραχοβίτης, καπετάν Φαρμάκης, καπετάν Τσίτσιος και δεκάδες άλλοι. Στα «Μυστικά του Βάλτου», νερομάνες, ριχαδιές, λασπουριά, ήχοι περίεργοι, κουνούπια, επιδημίες, υγρασία που τρυπάει τα κόκαλα. Η λίμνη των Γιαννιτσών. Ένας εκτεταμένος βάλτος που σχηματιζόταν από τα νερά του Λουδία, της Έδεσσας και της Νάουσας. Ο ντόπιος οπλαρχηγός, καπετάν Γκόνος από τα Γιαννιτσά, με το Γκρέκο από τη Στρόμνιτσα, οδηγούν με τις βάρκες τους, τα πρώτα Ελληνικά σώματα που μπαίνουν στο βάλτο. Ένας αθόρυβος αλλά ανελέητος αγώνας στο νερό και στη ξηρά, αρχίζει. Από την Αθήνα, φθάνει ο Ανθυποπλοίαρχος Δεμέστοιχας, ο καπετάν Νικηφόρος για να διευθύνει τις επιχειρήσεις.
Φθινόπωρο 1906 φθάνει στο Βάλτο ο Ανθυπολοχαγός Τέλος Αγαπηνός. Ο καπετάν Άγρας. Με θαρραλέες εξορμήσεις, καταλαμβάνει οχυρωμένες Βουλγαρικές καλύβες. Σε μία συμπλοκή πληγώνεται βαριά και τον πηγαίνουν στη Νάουσα. Εκεί σκέπτεται «αυτός ο αγώνας δεν ωφελεί κανέναν. Πρέπει να σταματήσει. Θα μιλήσω στους αρχηγούς των Βουλγάρων. Βλέπει ότι η αλληλοσφαγή των Χριστιανών εξυπηρετεί μόνο τους Τούρκους. Ζητά να επικοινωνήσει με τους αρχηγούς των Βουλγάρων για να μπει τέλος στον αδελφοκτόνο πόλεμο. Μα του στήνουν ενέδρα και τον πιάνουν. Από χωριό σε χωριό τον διαπομπεύουν, τον κρεμούν έξω από το Βλάδοβο της Έδεσσας. Το χωριό που σήμερα φέρει το όνομά του. Ο Ελληνισμός σφιχτοδεμένος, αντιμετωπίζει με επιτυχία τα απατηλά συνθήματα όπως: Αυτόνομη Μακεδονία ή η Μακεδονία στους Μακεδόνες. Όλοι γνωρίζουν ότι πίσω από αυτά, ελοχεύει προσάρτηση της Μακεδονίας από τη Βουλγαρία, ακριβώς όπως έγινε με την Ανατολική Ρωμυλία στα 1885. Αλλά ο Μακεδονικός Αγώνας, δεν είναι μια ένοπλη σύρραξη για κατάκτηση εδαφών. Στοχεύει κυρίως στο φρόνημα του λαού. Γι αυτό και η κινητοποίηση είναι μαζική. Αγρότες και άνθρωποι των πόλεων, επιστήμονες, τεχνίτες, έμποροι, σιδηροδρομικοί, νομάδες Σαρακατσάνοι και Βλάχοι, μαθητές, ένας ολόκληρος λαός, ξεπετιέται ενωμένος για τη σωτηρία της πατρίδας. Τεράστια η συμβολή των γυναικών. Στην πρώτη γραμμή οι δασκάλες με το βιβλίο στο χέρι και το πιστόλι στην τσάντα. Γι αυτό, αυτές και οι άνδρες συνάδελφοί τους, υπήρξαν οι πρώτοι στις λίστες των προγραφών, των Βουλγαρικών κομιτάτων. Γυναίκες και νέα κορίτσια, στελεχώνουν τα πολιτιστικά και κοινωνικά σωματεία. Ο αγώνας μεταφέρεται στις πόλεις. Ο ανθυπολοχαγός Σουλιώτης Νικολαΐδης, μεταμφιεσμένος σε έμπορο, οργανώνει τη μυστική οργάνωση της Θεσσαλονίκης. Από τους πρώτους που μυούνται, είναι τραπεζίτες, γιατροί, υπάλληλοι, έμποροι, κληρικοί, φαρμακοποιοί, ένας τυπογράφος, ένας ζαχαροπλάστης. Οργανώνεται δίκτυο πληροφοριών, δολιοφθορών, εκτελέσεων, οικονομικό μποϊκοτάζ, καθώς και λαϊκές κινητοποιήσεις. Στόχος, να εκδιωχθούν από την πόλη οι Βούλγαροι που τα τελευταία χρόνια, βάση σχεδίου, είχαν αρχίσει να εγκαθίστανται εκεί.
Το 1908, από τις φρουρές της Μακεδονίας, Τούρκοι Αξιωματικοί, δίνουν το σύνθημα της εξέγερσης κατά του Σουλτανικού απολυταρχικού καθεστώτος. Το σύνταγμα των νεοτούρκων, διακηρύσσει την ισονομία και την ισοπολιτεία όλων των εθνοτήτων και προσφέρει γενική αμνηστία. Τα ένοπλα σώματα κατεβαίνουν στις πόλεις. Ο λαός πανηγυρίζει. Υποδέχεται με λουλούδια τους αντάρτες που παρελαύνουν στις πόλεις. Όλοι ελπίζουν σε καλύτερες μέρες. Αλλά οι ελπίδες τους, προδίδονται. Πολλοί Μακεδονομάχοι, μετά την επιστροφή τους στα χωριά δολοφονούνται. Οι νεότουρκοι, αντί ισοπολιτείας, ακολουθούν στεγνή εθνικιστική πολιτική. Αυτή η στάση των νεοτούρκων, προκαλεί τελικά τη συνένωση των Βαλκανικών λαών.
Το 1912, Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι, Μαυροβούνιοι, συνασπίζονται για να εκδιώξουν τελικά τους Τούρκους από τη Μακεδονία, την Ήπειρο και τη Θράκη. Στον πόλεμο αυτό, οι Μακεδονομάχοι, οργανωμένοι σε σώματα προσκόπων, μπαίνουν βαθιά στη γνώριμή τους Μακεδονική γη, ανοίγοντας το δρόμο στο νικηφόρο Ελληνικό στρατό. Με τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, η Μακεδονία απελευθερώθηκε. Τις βόρειες επαρχίες, πήρε η Βουλγαρία και η Σερβία. Τις νότιες και κεντρικές, η Ελλάδα. Κατά τον 4χρονο ένοπλο Μακεδονικό αγώνα, χύθηκε πολύ αίμα. Μαρτύρησαν πολλοί. (δηλ. σκοτώθηκαν οι καλοί και έμειναν ζωντανοί όλοι οι άχρηστοι; έτσι μάλλον εξηγείται το σημερινό χάλι της Ελλάδας). Μίση δημιουργήθηκαν. Όμως ο ένοπλος Μακεδονικός αγώνας δεν πήγε χαμένος (κι ας πιστεύει ό,τι θέλει ο Καπετάν Άγρας). Χωρίς τον τετράχρονο ένοπλο Μακεδονικό αγώνα, η απελευθέρωση της Μακεδονίας θα ήταν ανεύφικτη.
Η συνθήκη του Αγ. Στεφάνου, ιδρύει ένα μεγάλο Βουλγαρικό κράτος που περικλείει ολόκληρη σχεδόν τη Μακεδονία. Είναι το μέσο που θα δώσει στον Τσάρο την πολυπόθητη έξοδο στο Αιγαίο. Το σχέδιο όμως αποτυγχάνει. Στο συνέδριο του Βερολίνου, οι άλλες δυνάμεις αντιδρούν και η Μακεδονία παραμένει στους Τούρκους. Οι Βούλγαροι όμως, ζουν με το εφήμερο όνειρο του Αγ. Στεφάνου. Αρχίζει ο Ελληνο-Βουλγαρικός ανταγωνισμός για τη Μακεδονία. Στην ουσία, αρχίζει ο Μακεδονικός αγώνας.
Στην αρχή, η αντιπαράθεση γίνεται με ειρηνικά μέσα. Οι Βούλγαροι έχουν αποκτήσει τη δική τους εθνική εκκλησία. Την Εξαρχία. Μέσω αυτής, προσπαθούν να προσηλυτίσουν τους Μακεδόνες χωρικούς στη Βουλγαρική εθνική ιδέα.
Ο Ελληνισμός, αποκρίνεται με μία μεγαλειώδη εκπαιδευτική δραστηριότητα. Στο τέλος του 19ου αι. στη Μακεδονία λειτουργούν 180 μορφωτικά σωματεία, 1000 εκπαιδευτήρια με 1800 δασκάλους και καθηγητές, και πάνω από 70.000 μαθητές. Τα σχολεία στεγάζονται σε ιδιόκτητα κτήρια, αγορασμένα από τις ίδιες τις κοινότητες ή με δωρεές ομογενών τους. Μορφωτικοί σύλλογοι από την Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα, καθώς και το Ελληνικό κράτος, σπεύδουν σε βοήθεια με την αποστολή εκπαιδευτικών, βιβλίων, σχολικών προγραμμάτων και οικονομικών μέσων. Ο κλήρος, με την καθοδήγηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αγωνίζεται να αποτρέψει την εξάπλωση της Βουλγαρικής εξαρχείας στη Μακεδονία. Σε χωριά και πόλεις, οι κάτοικοι δίνουν σκληρό αγώνα για να προστατέψουν τα σχολεία και τις εκκλησίες τους, που ζητούν να τους αρπάξουν οι οπαδοί της εξαρχείας. Στη Μακεδονία, η εθνικότητα ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο με την εκκλησιαστική επιλογή. Πατριαρχικός, σημαίνει Έλληνας. Εξαρχικός, σημαίνει Βούλγαρος. Όμως η προπαγάνδα και οι εκβιασμοί, δεν επαρκούν. Οι Βούλγαροι εκμεταλλεύονται την ήττα των Ελλήνων στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Ένοπλα σώματα, εισβάλουν στη Μακεδονία, από τη Βουλγαρία. Οι ηγέτες του Ελληνισμού στα χωριά, παπάδες, δάσκαλοι, προεστοί, δολοφονούνται. Οι Τούρκοι αδυνατούν να επιβάλουν την τάξη. Ο Μακεδονικός αγώνας, θα εισέλθει στη 2η ένοπλη φάση του.
1903: Οι Βούλγαροι αισθάνονται τώρα ισχυροί. Την άνοιξη, προκαλούν δολιοφθορές μέσα στη Θεσσαλονίκη και στην ύπαιθρο. Τον Αύγουστο, κηρύσσουν ένοπλη εξέγερση. Ο Τουρκικός στρατός σε ανταπόδοση ισοπεδώνει τα πάντα. Μαζί με τους Βουλγάρους, πληρώνουν και οι Έλληνες. Περπολούνται οι ανθηρές κοινότητες Κρούσοβο, Νυμφαίο, Κλεισούρα και εκατοντάδες Έλληνες ρίχνονται στις φυλακές.
Παρόλα αυτά, αρχίζουν να αναφαίνονται τα πρώτα ελπιδοφόρα σημάδια. Ο πατριάρχης Ιωακείμ ο 3ος, στέλνει στις Μακεδονικές μητροπόλεις νέους τολμηρούς ιεράρχες. Το Χρυσόστομο στη Δράμα, το Γρηγόριο στη Στρόμνιτσα, το Γερμανό Καραβαγγέλη στην Καστοριά.
Γράφει στα απομνημονεύματά του ο Καραβαγγέλης: Όταν έφτασα στην Καστοριά, βρήκα τον κόσμο σε άθλια κατάσταση. Οι Τούρκοι, από μίσος για την Ελλάδα, υποστήριζαν τις Εξαρχικές αξιώσεις. Οι βλέψεις των Βουλγάρων, έφταναν ως τον Αλιάκμονα. Η επίσημη Ελλάδα όμως, κωφεύει στις εκκλήσεις του για βοήθεια και ο Καραβαγγέλης αποφασίζει να δράσει μόνος του. Με δική του ενθάρρυνση, βγαίνουν στο βουνό οι πρώτες ντόπιες ένοπλες ομάδες. Του Κότα, του Παύλου Κύρου και του Βαγγέλη από τις περιφέρειες της Φλώρινας και Καστοριάς. Και ο ίδιος ο Μητροπολίτης, πεζός ή καβάλα, στο άλογο, αρχίζει τις περιοδίες στα τρομοκρατημένα χωριά. Ανοίγει τις σφραγισμένες εκκλησίες, λειτουργεί με την πειθώ των λόγων ή και των όπλων και αναπτερώνει το ηθικό του λαού.
Από το προξενείο του Μοναστηρίου, ο νεαρός διπλωμάτης Ίων Δραγούμης, βοηθά τις ντόπιες δυνάμεις να συστήσουν μυστικές επιτροπές άμυνας, στις πόλεις και στα χωριά και στέλνει εκκλήσεις στην Αθήνα, να κινηθεί πριν να είναι αργά. Στην Ελληνική πρωτεύουσα, έχουν αρχίσει να δραστηριοποιούνται ιδιώτες πολιτικοί, όπως ο Στέφανος Δραγούμης που προτρέπει «πρέπει να σπεύσομε να βοηθήσομε τη Μακεδονία. Οι αδελφοί μας κινδυνεύουν. Ίσως αύριο να είναι πολύ αργά. Αξιωματικοί και άνθρωποι του πνεύματος, με πρόεδρο το Δημήτριο Καλαποθάκη, εκδότη της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ, οργανώνουν το Μακεδονικό κομιτάτο. Από την Κρήτη, οι πρώτοι εμπειροπόλεμοι Κρητικοί εθελοντές, φεύγουν για να ενισχύσουν τα σώματα των εντοπίων στη Δυτική Μακεδονία. Ο Καούδης, ο Βρανάς, ο Δικόνιμος Μακρής, κ.α. Και επιτέλους! Η κυβέρνηση Θεοτόκη, παίρνει την απόφαση να ενισχύσει τον αγώνα. Στη Θεσσαλονίκη, τοποθετείται γενικός πρόξενος ο Λάμπρος Κορομηλάς με ευρύτατες αρμοδιότητες για την επιτόπια διεξαγωγή του αγώνα. Τον βοηθούν νέοι Αξιωματικοί, μεταμφιεσμένοι σε υπαλλήλους του προξενείου και στην ύπαιθρο σε εμπόρους, δασκάλους, ακόμη και σε καλόγερους. Το κτήριο του προξενείου Θεσσαλονίκης, που σήμερα στεγάζει το μουσείο του Μακεδονικού αγώνα, γίνεται επιτελικό κέντρο του αγώνα, στην Κεντρική Μακεδονία.
Αύγουστος 1904: 35 άνδρες, περνούν μέσα στη νύχτα τα σύνορα της Μακεδονίας. Επικεφαλής τους, βρίσκεται ο Ανθυπολοχαγός Παύλος Μελάς, που είχε οριστεί από το Μακεδονικό κομιτάτο, γενικός αρχηγός Δυτικής Μακεδονίας. Πιστό σύντροφό του, έχει το Φλωρινιώτη Λάκη Πίρζα. Οι συνθήκες ήταν τραχιές. Οι Τούρκοι ήταν σε επιφυλακή. Τα Βουλγαρικά σώματα καιροφυλακτούσαν. Ο Μελάς ρίχνει το βάρος στο ψυχολογικό και οργανωτικό τομέα. Μιλάει σε προύχοντες και σε χωρικούς για να τους εμψυχώσει. Αδέρφια μας, ήρθαμε να σας βοηθήσουμε. Φέραμε μαζί μόνο αγάπη, πατριωτισμό και παλικαριά. Με αυτά και με τα όπλα που σας φέραμε, θα σας βοηθήσουμε να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας. Οργανώνει δίκτυα πληροφοριών και εφοδιασμού των σωμάτων καθώς και τοπικές πολιτοφυλακές.
Στάτιστα 13 Οκτωβρίου 1904. Τουρκικό απόσπασμα, ερευνά τα σπίτια. Ο Μελάς και το σώμα του, έχουν τα πρώτα θύματα. Αρχίζει το τουφεκίδι. Είχε νυχτώσει όταν χτυπήθηκε ο Μελάς. Λαβωμένος, έβγαλε το σταυρό του και τον έδωσε στον Πίρζα. «Το σταυρό, να το δώσεις στη γυναίκα μου. Και το τουφέκι, όπως σου είπα, του Μίκη του υιού μου. Και να τους πεις, ότι το καθήκον μου έκανα». Δεν ήταν ο πρώτος νεκρός του αγώνα. Ούτε ο τελευταίος. Μα ο θάνατός του συντάραξε τη Μακεδονία και συγκλόνισε την Αθήνα. Το τραγούδι του, έμεινε στα χείλη όλων. Και η υπόθεση της Μακεδονίας, με μιας πήρε διαστάσεις πανελλήνιας εξόρμησης. Η Μακεδονική ύπαιθρος, οργανώνεται για πρώτη φορά συστηματικά. Στα χωριά, κτίζονται κρυψώνες και ανοίγονται παραπόρτια για να κρύβονται και να φυγαδεύονται τα σώματα. Τα μοναστήρια γίνονται κέντρα ανεφοδιασμού. Τα σπίτια των γιατρών, μετατρέπονται σε όρμους σωτηρίας των τραυματιών. Νέα σώματα καταφθάνουν ολοένα από την ελεύθερη Ελλάδα και την Κρήτη. Έρχονται από ξηρά και θάλασσα να σμίξουν με τους Μακεδόνες ΑΝΤΑΡΤΕΣ για τον κοινό αγώνα. Γενναίοι καπεταναίοι, θα γίνουν η ελπίδα του καταδυναστευόμενου λαού. Τα πολεμικά τους ψευδώνυμα, σε λίγο θα γίνουν τραγούδι και αργότερα θρύλος. Καπετάν Βάρδας, καπετάν Ακρίτας, καπετάν Μπούας, καπετάν Κόρακας, καπετάν Νικηφόρος, καπετάν Φούφας, καπετάν Ρούβας κ.α. Μαζί τους, οι ντόπιοι οπλαρχηγοί. Καπετάν Γκόνος, καπετάν Δανίπης, καπετάν Μητρούσης, καπετάν Ραχοβίτης, καπετάν Φαρμάκης, καπετάν Τσίτσιος και δεκάδες άλλοι. Στα «Μυστικά του Βάλτου», νερομάνες, ριχαδιές, λασπουριά, ήχοι περίεργοι, κουνούπια, επιδημίες, υγρασία που τρυπάει τα κόκαλα. Η λίμνη των Γιαννιτσών. Ένας εκτεταμένος βάλτος που σχηματιζόταν από τα νερά του Λουδία, της Έδεσσας και της Νάουσας. Ο ντόπιος οπλαρχηγός, καπετάν Γκόνος από τα Γιαννιτσά, με το Γκρέκο από τη Στρόμνιτσα, οδηγούν με τις βάρκες τους, τα πρώτα Ελληνικά σώματα που μπαίνουν στο βάλτο. Ένας αθόρυβος αλλά ανελέητος αγώνας στο νερό και στη ξηρά, αρχίζει. Από την Αθήνα, φθάνει ο Ανθυποπλοίαρχος Δεμέστοιχας, ο καπετάν Νικηφόρος για να διευθύνει τις επιχειρήσεις.
Φθινόπωρο 1906 φθάνει στο Βάλτο ο Ανθυπολοχαγός Τέλος Αγαπηνός. Ο καπετάν Άγρας. Με θαρραλέες εξορμήσεις, καταλαμβάνει οχυρωμένες Βουλγαρικές καλύβες. Σε μία συμπλοκή πληγώνεται βαριά και τον πηγαίνουν στη Νάουσα. Εκεί σκέπτεται «αυτός ο αγώνας δεν ωφελεί κανέναν. Πρέπει να σταματήσει. Θα μιλήσω στους αρχηγούς των Βουλγάρων. Βλέπει ότι η αλληλοσφαγή των Χριστιανών εξυπηρετεί μόνο τους Τούρκους. Ζητά να επικοινωνήσει με τους αρχηγούς των Βουλγάρων για να μπει τέλος στον αδελφοκτόνο πόλεμο. Μα του στήνουν ενέδρα και τον πιάνουν. Από χωριό σε χωριό τον διαπομπεύουν, τον κρεμούν έξω από το Βλάδοβο της Έδεσσας. Το χωριό που σήμερα φέρει το όνομά του. Ο Ελληνισμός σφιχτοδεμένος, αντιμετωπίζει με επιτυχία τα απατηλά συνθήματα όπως: Αυτόνομη Μακεδονία ή η Μακεδονία στους Μακεδόνες. Όλοι γνωρίζουν ότι πίσω από αυτά, ελοχεύει προσάρτηση της Μακεδονίας από τη Βουλγαρία, ακριβώς όπως έγινε με την Ανατολική Ρωμυλία στα 1885. Αλλά ο Μακεδονικός Αγώνας, δεν είναι μια ένοπλη σύρραξη για κατάκτηση εδαφών. Στοχεύει κυρίως στο φρόνημα του λαού. Γι αυτό και η κινητοποίηση είναι μαζική. Αγρότες και άνθρωποι των πόλεων, επιστήμονες, τεχνίτες, έμποροι, σιδηροδρομικοί, νομάδες Σαρακατσάνοι και Βλάχοι, μαθητές, ένας ολόκληρος λαός, ξεπετιέται ενωμένος για τη σωτηρία της πατρίδας. Τεράστια η συμβολή των γυναικών. Στην πρώτη γραμμή οι δασκάλες με το βιβλίο στο χέρι και το πιστόλι στην τσάντα. Γι αυτό, αυτές και οι άνδρες συνάδελφοί τους, υπήρξαν οι πρώτοι στις λίστες των προγραφών, των Βουλγαρικών κομιτάτων. Γυναίκες και νέα κορίτσια, στελεχώνουν τα πολιτιστικά και κοινωνικά σωματεία. Ο αγώνας μεταφέρεται στις πόλεις. Ο ανθυπολοχαγός Σουλιώτης Νικολαΐδης, μεταμφιεσμένος σε έμπορο, οργανώνει τη μυστική οργάνωση της Θεσσαλονίκης. Από τους πρώτους που μυούνται, είναι τραπεζίτες, γιατροί, υπάλληλοι, έμποροι, κληρικοί, φαρμακοποιοί, ένας τυπογράφος, ένας ζαχαροπλάστης. Οργανώνεται δίκτυο πληροφοριών, δολιοφθορών, εκτελέσεων, οικονομικό μποϊκοτάζ, καθώς και λαϊκές κινητοποιήσεις. Στόχος, να εκδιωχθούν από την πόλη οι Βούλγαροι που τα τελευταία χρόνια, βάση σχεδίου, είχαν αρχίσει να εγκαθίστανται εκεί.
Το 1908, από τις φρουρές της Μακεδονίας, Τούρκοι Αξιωματικοί, δίνουν το σύνθημα της εξέγερσης κατά του Σουλτανικού απολυταρχικού καθεστώτος. Το σύνταγμα των νεοτούρκων, διακηρύσσει την ισονομία και την ισοπολιτεία όλων των εθνοτήτων και προσφέρει γενική αμνηστία. Τα ένοπλα σώματα κατεβαίνουν στις πόλεις. Ο λαός πανηγυρίζει. Υποδέχεται με λουλούδια τους αντάρτες που παρελαύνουν στις πόλεις. Όλοι ελπίζουν σε καλύτερες μέρες. Αλλά οι ελπίδες τους, προδίδονται. Πολλοί Μακεδονομάχοι, μετά την επιστροφή τους στα χωριά δολοφονούνται. Οι νεότουρκοι, αντί ισοπολιτείας, ακολουθούν στεγνή εθνικιστική πολιτική. Αυτή η στάση των νεοτούρκων, προκαλεί τελικά τη συνένωση των Βαλκανικών λαών.
Το 1912, Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι, Μαυροβούνιοι, συνασπίζονται για να εκδιώξουν τελικά τους Τούρκους από τη Μακεδονία, την Ήπειρο και τη Θράκη. Στον πόλεμο αυτό, οι Μακεδονομάχοι, οργανωμένοι σε σώματα προσκόπων, μπαίνουν βαθιά στη γνώριμή τους Μακεδονική γη, ανοίγοντας το δρόμο στο νικηφόρο Ελληνικό στρατό. Με τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, η Μακεδονία απελευθερώθηκε. Τις βόρειες επαρχίες, πήρε η Βουλγαρία και η Σερβία. Τις νότιες και κεντρικές, η Ελλάδα. Κατά τον 4χρονο ένοπλο Μακεδονικό αγώνα, χύθηκε πολύ αίμα. Μαρτύρησαν πολλοί. (δηλ. σκοτώθηκαν οι καλοί και έμειναν ζωντανοί όλοι οι άχρηστοι; έτσι μάλλον εξηγείται το σημερινό χάλι της Ελλάδας). Μίση δημιουργήθηκαν. Όμως ο ένοπλος Μακεδονικός αγώνας δεν πήγε χαμένος (κι ας πιστεύει ό,τι θέλει ο Καπετάν Άγρας). Χωρίς τον τετράχρονο ένοπλο Μακεδονικό αγώνα, η απελευθέρωση της Μακεδονίας θα ήταν ανεύφικτη.
ΝΕΟΙ ΓΟΝΕΙΣ
ΠΩΣ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ;ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ;ΚΟΙΝΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ, ΚΟΙΝΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ, ΚΟΙΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ.
Κυριακή 11 Ιουλίου 2010
.jpg)
Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010
Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ
Πολύς λόγος γίνεται ακόμη και σήμερα (35 και πλέον χρόνια) για την περίοδο της δικτατορίας. Κάποιοι λένε ότι σήμερα χρειάζεται μία δικτατορία για να σωθεί η χώρα, ενώ παραλληλίζοντας τη σημερινή οικονομική κρίση της Ελλάδας με την πολιτικο-οικονομική κατάσταση της Ελλάδας του 1967, εκφράζουν ένα παράπονο: «Οι συνταγματάρχες της χούντας..» λένε «… 7 χρόνια κάθισαν στην εξουσία, έδωσαν λεφτά στο λαό, έδωσαν ανάπτυξη στην ύπαιθρο και μπήκαν όλοι τους φυλακή!» και συνεχίζουν « οι σημερινοί πολιτικοί, κάθισαν στην εξουσία για 35 ολόκληρα χρόνια, κατέκλεψαν τον Ελληνικό λαό και δεν μπήκε ούτε ένας τους φυλακή!». Κάποιοι άλλοι έχουν έντονες και άσχημες αναμνήσεις) και πολεμούν τη χούντα με όλη τους τη δύναμη ακόμη και σήμερα (ακριβέστερα, δεν πολεμούν μόνο τη χούντα, αλλά χαρακτηρίζουν χουντικούς όλους τους στρατιωτικούς ανεξαιρέτως.
Είναι λοιπόν σαφές ότι οι γενιές που δεν έζησαν εκείνη την περίοδο, δεν μπορούν να βγάλουν σαφή συμπεράσματα για το τι ακριβώς συνέβη, καθώς βλέπουν ότι για διάφορες εθνικές εξεγέρσεις (π.χ 1821, 1940) υπάρχει μία κοινή αποδοχή από όλους τους Έλληνες και οι ημέρες μνήμης τους τιμώνται ακόμη και σήμερα. Αντίθετα, η ημέρα μνήμης της «εξέγερσης» του πολυτεχνείου όχι μόνο δεν τυγχάνει της ίδιας κοινής αποδοχής από όλους του Έλληνες, αλλά παράλληλα, η μοναδική πληροφόρηση των νέων (ηλικίας 30-40 που έχουν και άποψη) προέρχεται αποκλειστικά από τη φθονερή και προπαγανδιστική εκδοχή των πολιτικών και των συνδικαλιστών (για όλα φταίει η χούντα! Μόνο για τη σημερινή οικονομική τραγωδία της Ελλάδας δε μας είπαν ότι φταίει η χούντα!)
Επιπλέον γεννάται το εξής ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν να κατηγορούνται ως υπεύθυνοι για την λειτουργία όλου του κρατικού μηχανισμού εκείνης της περιόδου μόνο 10-15 άτομα (και κυρίως ο Παπαδόπουλος); Είναι δυνατόν ένας μόνο άνδρας να είχε τόση δύναμη-επιρροή σε όλο τον κρατικό μηχανισμό; Είναι δυνατό όλοι οι υπόλοιποι πολίτες να είχαν ταχθεί εναντίον των συνταγματαρχών και να μη μπόρεσαν να εναντιωθούν; Η απάντηση είναι απλή: όχι μόνο δεν έβλεπαν τους στρατιωτικούς ως δικτάτορες, αλλά αντίθετα αρκετοί ευημέρησαν εκείνη την περίοδο και τώρα είναι αποδεκτοί από την κοινωνία και έχουν προκόψει.
Όποιος λοιπόν ένοιωθε ασφυκτικά από τις συνθήκες που επικρατούσαν την περίοδο 1967-1974 επέλεξε να εγκαταλείψει την χώρα. Επίσης όποιος ένοιωθε ελεύθερος με τις συγκεκριμένες συνθήκες και πίστευε ότι έπρεπε να μείνει στην Ελλάδα, αυτός έμεινε και μεγαλούργησε. Έτσι, θεωρείται πολύ πιθανό το ενδεχόμενο, μετά από 20-30 χρόνια, η ημέρα του Πολυτεχνείου (17Ν) να μελετάται καθαρά ως απλό ιστορικό γεγονός και να μην αποδίδεται καμία τιμή στους «φοιτητές». Ίσως ακόμη και να αποδειχθεί ότι οι Στρατιωτικοί έπραξαν με υψηλό αίσθημα ευθύνης και καλώς πήραν τη διακυβέρνηση της χώρας.
Είναι λοιπόν σαφές ότι οι γενιές που δεν έζησαν εκείνη την περίοδο, δεν μπορούν να βγάλουν σαφή συμπεράσματα για το τι ακριβώς συνέβη, καθώς βλέπουν ότι για διάφορες εθνικές εξεγέρσεις (π.χ 1821, 1940) υπάρχει μία κοινή αποδοχή από όλους τους Έλληνες και οι ημέρες μνήμης τους τιμώνται ακόμη και σήμερα. Αντίθετα, η ημέρα μνήμης της «εξέγερσης» του πολυτεχνείου όχι μόνο δεν τυγχάνει της ίδιας κοινής αποδοχής από όλους του Έλληνες, αλλά παράλληλα, η μοναδική πληροφόρηση των νέων (ηλικίας 30-40 που έχουν και άποψη) προέρχεται αποκλειστικά από τη φθονερή και προπαγανδιστική εκδοχή των πολιτικών και των συνδικαλιστών (για όλα φταίει η χούντα! Μόνο για τη σημερινή οικονομική τραγωδία της Ελλάδας δε μας είπαν ότι φταίει η χούντα!)
Επιπλέον γεννάται το εξής ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν να κατηγορούνται ως υπεύθυνοι για την λειτουργία όλου του κρατικού μηχανισμού εκείνης της περιόδου μόνο 10-15 άτομα (και κυρίως ο Παπαδόπουλος); Είναι δυνατόν ένας μόνο άνδρας να είχε τόση δύναμη-επιρροή σε όλο τον κρατικό μηχανισμό; Είναι δυνατό όλοι οι υπόλοιποι πολίτες να είχαν ταχθεί εναντίον των συνταγματαρχών και να μη μπόρεσαν να εναντιωθούν; Η απάντηση είναι απλή: όχι μόνο δεν έβλεπαν τους στρατιωτικούς ως δικτάτορες, αλλά αντίθετα αρκετοί ευημέρησαν εκείνη την περίοδο και τώρα είναι αποδεκτοί από την κοινωνία και έχουν προκόψει.
Όποιος λοιπόν ένοιωθε ασφυκτικά από τις συνθήκες που επικρατούσαν την περίοδο 1967-1974 επέλεξε να εγκαταλείψει την χώρα. Επίσης όποιος ένοιωθε ελεύθερος με τις συγκεκριμένες συνθήκες και πίστευε ότι έπρεπε να μείνει στην Ελλάδα, αυτός έμεινε και μεγαλούργησε. Έτσι, θεωρείται πολύ πιθανό το ενδεχόμενο, μετά από 20-30 χρόνια, η ημέρα του Πολυτεχνείου (17Ν) να μελετάται καθαρά ως απλό ιστορικό γεγονός και να μην αποδίδεται καμία τιμή στους «φοιτητές». Ίσως ακόμη και να αποδειχθεί ότι οι Στρατιωτικοί έπραξαν με υψηλό αίσθημα ευθύνης και καλώς πήραν τη διακυβέρνηση της χώρας.
Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010
ΜΕΤΕΩΡΑ
ΜΕΤΕΩΡΑ: ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Με τα Μοναστήρια η Ορθόδοξη εκκλησία βλέπει τον διάβολο και τον πολεμά μέρα νύχτα.
Τα μοναστήρια των Μετεώρων, βρίσκονται στο νομό Τρικάλων, πάνω από την Καλαμπάκα και αποτελούν το δεύτερο, μετά το Άγιο Όρος, πλέον σημαντικό μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα, έχοντας συνεχή παρουσία από την εποχή της εγκατάστασης των πρώτων ασκητών σ’ αυτά (14ο αι.) μέχρι σήμερα. Το όνομα Μετέωρα αποδίδεται στον κτήτορα της μονής Μεγάλου Μετεώρου (ή αλλιώς Μεταμορφώσεως) τον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη, ο οποίος ονόμασε «Μετέωρο» τον Πλατύ Λίθο (έκτασης περίπου 65 στρέμματα), όπου ανέβηκε για πρώτη φορά το1344. Λόγω και της μορφολογίας των βράχων αυτών και της δυσκολίας πρόσβασής τους, προσέφεραν ιδανικό καταφύγιο για τον μοναχισμό. Αρχικά, η μέθοδος επικοινωνίας και ανεφοδιασμού τον μονών, ήταν με ανεμόσκαλες, σκοινιά, τροχαλίες και καλάθια. Από το 1920 όμως οι μονές άρχισαν να καθίστανται προσβάσιμες με τη λάξευση κλιμάκων και την κατασκευή συράγγων. Έκτοτε η παραδοσιακή μέθοδος πρόσβασής τους εγκαταλείφθηκε.
Οι μοναχοί, είναι άνθρωποι που δεν αγαπούν να φροντίζουν μόνο το σώμα τους και να αδιαφορούν για τη σωτηρία της αθάνατης ψυχής τους. Στα μοναστήρια όπου πηγαίνουν, είτε με «ιδία βούληση» είτε μετά από το «κάλεσμα του Θεού», απερίσπαστοι από βιοτικές μέριμνες και κοσμικούς θορύβους, επιδίδονται στην προσευχή, στη νηστεία και στη μετάνοια. Επιδιώκουν έτσι να καλλιεργήσουν τρεις υποσχέσεις-αρετές, προκειμένου να καθαρίσουν την ψυχή τους από κάθε πάθος και να φωτισθεί ο νους τους από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Η πρώτη υπόσχεση-αρετή είναι η υπόσχεση της υπακοής. Εσφαλμένα, πολλοί νομίζουν ότι η κυριότερη διάκριση του μοναχισμού από την συνηθισμένη ζωή των ανθρώπων είναι η αγαμία. Οι Άγιοι Πατέρες και οι σύγχρονοι ασκητές αποδίδουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και βάρος στην υπακοή. Ο μοναχός αγωνίζεται να απαλλαγεί από το ισχυρό πάθος της φιλοδοξίας, έχοντας ως πρότυπό του τον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό ο οποίος έγινε «υπήκοος έως θανάτου». Έτσι, ενώ η παρακοή του Αδάμ, είχε τις ρίζες της στο πάθος της φιλοδοξίας και έγινε αιτία θανάτου, η υπακοή του μοναχού στο θέλημα του Θεού νεκρώνει το φοβερό αυτό πάθος και μέσω της ταπείνωσης και της προσευχής χαρίζει τη θέωση (δηλ. την πνευματική τελειότητα) και φθάνει μέχρι και την επιθυμία για διωγμό και μαρτύριο.
Η δεύτερη υπόσχεση είναι η παρθενία η οποία θεραπεύει το πάθος της φιληδονίας. Η μοναχική παρθενία βεβαίως, δεν θεμελιώνεται στην απόρριψη του ευλογημένου από τον Θεό και την Εκκλησία γάμο, αλλά στην άνευ όρων αγάπη προς τον Θεό. Για τον μοναχό η βασική και αναμφισβήτητη δικαίωση αυτής της υποσχέσεως βρίσκεται στο υπόδειγμα της ζωής που έδωσε ο ίδιος ο Κύριος, «υπόδειγμα δέδωκα υμίν». «Μόνο ένας ανόητος θα τολμήσει να πει ότι η ζωή του Χριστού ήταν «αφύσικη».
Η τρίτη θεμελιώδης υπόσχεση είναι η ακτημοσύνη η οποία θεραπεύει το πάθος της φιλαργυρίας και της πλεονεξίας. Ο μοναχός καλείται να ζήσει εν πτωχεία, αλλά περισσότερο οφείλει να αγωνισθεί εναντίον του πάθους της κτήσεως (πλεονεξίας), της αγάπης των χρημάτων (φιλαργυρία) και των πραγμάτων. «Όλη η διδασκαλία μου, συνοψίζεται στις εξής δύο εντολές, που αν τηρήσετε θα κερδίσετε τη Βασιλεία των ουρανών…» έλεγε ο Ιησούς «…Αγάπα το Θεό σου με όλη σου τη δύναμη και αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου…». Τότε ένας νέος πλησίασε τον Ιησού και τον ρώτησε «Μα εγώ Κύριε, αυτά που λες τα τηρώ, από μικρός, σε τι ακόμα;» και ο Ιησούς του αποκρίθηκε «Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, πούλησε όλα τα υπάρχοντά σου και ακολούθησε με…». Μόλις άκουσε την απάντηση ο νεαρός, έφυγε λυπημένος, γιατί είχε μεγάλη περιουσία. (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, «Ο πλούτος και η αιώνια ζωή»).
Ο Μοναχισμός, άρχισε να εμφανίζεται ήδη κατά τους τρεις πρώτους αιώνες της Εκκλησίας, αρκετά πριν την κατάπαυση των διωγμών επί Μ. Κων/νου. Το 313 μ.Χ. με την υπογραφή από το Μ. Κωνσταντίνο του διατάγματος των Μεδιολάνων και τη θέσπιση της αρχής της ανεξιθρησκίας, ο διωγμός των Χριστιανών παύει. Η Εκκλησία τιμάται και προστατεύεται από το κράτος, αποκτά πλούτη και προνόμια. Αυτό έχει ως συνέπεια την εμφανή εκκοσμίκευσή της. Ιδρύονται Σκήτες όπου οι εγκατεστημένοι σ’ αυτές μοναχοί ασχολούνται πλέον της προσευχής και με γεωργικές- κτηνοτροφικές εργασίες, την αγιογραφία, τη ξυλογλυπτική, τη μουσική κ.α, Ιδρύονται Λαύρες, όπου οι μοναχοί ζουν σε ξεχωριστές κατοικίες ή κελιά και συναθροίζονταν μόνο τα Σάββατα και τις Κυριακές για να προσευχηθούν όλοι μαζί. Ιδρύονται Κοινόβια, όπου οι μοναχοί δεν έχουν οποιαδήποτε περιουσία, ζουν όλοι μαζί, εκκλησιάζονται όλοι μαζί, υπακούουν και εξομολογούνται στον ίδιο ηγούμενο, το γέροντά τους, τρώνε σε κοινό τραπέζι και ο καθένας τους κάνει κάποια δουλειά-το διακόνημα.
Η προσφορά του ορθοδόξου μοναχισμού από την γέννησή του έως σήμερα είναι τεράστια και σωτηριώδους σημασίας για όλον τον κόσμο.
Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης γράφει: «Ο κόσμος νομίζει πως οι μοναχοί είναι ανώφελο γένος. Έχουν όμως άδικο να σκέφτονται έτσι. Δεν ξέρουν πως ο μοναχός προσεύχεται για όλον τον κόσμο. Δεν βλέπουν τις προσευχές του και δεν γνωρίζουν με πόση ευσπλαχνία τις δέχεται ο Κύριος. Ο Θεός ξέρει τι πρέπει να κάνει, πού πρέπει να επέμβει και πώς για να πάει η ανθρωπότητα προς το καλύτερο. Μα αν δεν Του το ζητήσει ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα από μόνος Του, γιατί έτσι θα παράβαινε τον νόμο της ελευθερίας που ο ίδιος δημιούργησε. Αυτό το ρόλο παίζει η προσευχή. Ο μοναχός ζητά από το Θεό να γίνει το θέλημά Του για το καλό της ανθρωπότητας, και την προσευχή αυτή την έχει κάνει σκοπό της ζωής του». Επιπλέον, οι μοναχοί έχουν δώσει στην Εκκλησία του Χριστού πνευματικούς ποιμένες, οι οποίοι με λόγους όχι της ανθρώπινης σοφίας, αλλά του πνεύματος, έχουν οδηγήσει και στερεώσει την Εκκλησία και συνέτριψαν τας αιρέσεις.
Στα μετέωρα, ιστορικά υπήρξαν συνολικά τριάντα μοναστήρια. Ωστόσο, μετά από τις καταστροφές και λεηλασίες που υπέστησαν τόσο από το στρατό του Αλί Πασά την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, όσο και από τους Γερμανούς αργότερα, σήμερα συνεχίζουν να λειτουργούν μόνο έξι από αυτά: Της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (ή μεγάλου Μετεώρου), του Βαρλαάμ, του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά, του Ρουσάνου, της Αγίας Τριάδος και του Αγίου Στεφάνου. Αναλυτικότερα:
Η Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά (τηλ. 24320-22375) είναι ανδρική μονή, χτισμένη σε βράχο ύψους 85 μ. και είναι το πρώτο μοναστήρι που συναντάμε στη διαδρομή από την Καλαμπάκα προς τα Μετέωρα. Οι απαρχές της μοναστικής ζωής στο βράχο του Αναπαυσά τοποθετούνται στο 14ο αι. Η μικρή έκταση του βράχου οδήγησε αναγκαστικά στο κτίσιμο της Μονής σε πατώματα το ένα πάνω στο άλλο. Για το όνομα «Αναπαυσά» υπάρχουν διάφορες ερμηνείες. Οι δύο επικρατέστερες είναι είτε ότι προέρχεται από το όνομα εκείνου με τα έξοδα του οποίου κτίστηκε το μοναστήρι, είτε ότι προέρχεται από τη γαλήνη (ανάπαυση) που νιώθει όποιος ανεβαίνει σ’ αυτόν τον βράχο (επισκέπτης ή μοναχός).
Η Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (τηλ. 24320-22278), βρίσκεται δυτικό άκρο του πέτρινου δάσους. Επικράτησε να λέγεται «Μεγάλο Μετέωρο» όχι μόνο λόγω της εκτάσεως του βράχου (50 στρέμματα) και του μεγέθους των κτισμάτων, αλλά και λόγω της πνευματικής του ακτινοβολίας και των πρωτείων που απολάμβανε στα μέσα του 16ου αιώνα.
Η Ιερά Μονή Βαρλαάμ (τηλ. 24320-22977) ή μονή των Αγίων Πάντων είναι το δεύτερο μεγάλο μοναστήρι των Μετεώρων και βρίσκεται σε βράχο ύψους 373μ. απέναντι από τη Μονή Μεγάλου Μετεώρου. Στο Ιερό Βήμα εντυπωσιάζει η παράσταση της Πλατυτέρας των Ουρανών. Οι τοιχογραφίες του κυρίως Ναού, θεωρούνται από τις καλύτερες των Μετεώρων και έχουν γίνει στα μέσα του 15 ου αιώνα από τον σπουδαίο ζωγράφο, Φράγκο Κατελάνο. Ο Ναός είναι αγιογραφημένος μεταξύ άλλων και με 24 σκηνές του Ακάθιστου Ύμνου.
Η Μονή Αγίου Στεφάνου Μετεώρων (τηλ. 24320-29279) είναι γυναικεία μονή που βρίσκεται στο νοτιότερο βράχο των Μετεώρων (έκτασης περίπου 7,5 στρέμματα), πάνω ακριβώς από την πόλη της Καλαμπάκας. Η πρόσβαση στη Μονή είναι πιο εύκολη από ό, τι στα άλλα Μοναστήρια, χάρη σε μια γέφυρα 8 μέτρων που συνδέει το βράχο της Μονής με τον απέναντι λόφο.
Η Ιερά Μονή Ρουσάνου (τηλ. 24320-22649) λειτουργεί κι αυτή ως γυναικείο μοναστήρι που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του Μεγάλου Μετεώρου, ανάμεσα στις Μονές Βαρλαάμ και Αγία Τριάδα. Η Μονή καλύπτει ολόκληρη την κορυφή του βράχου και αποτελείται από ένα τριώροφο συγκρότημα. Ο Ναός έχει εξαιρετικές τοιχογραφίες και προέρχονται από τον ιστορικό και δογματικό χώρο της εκκλησίας μας. Η επιγραφή πάνω από την είσοδο του κυρίως Ναού μας πληροφορεί ότι οι τοιχογραφίες έγιναν το 1560 μΧ.
Η Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας (τηλ. 24320-22220), είναι ανδρική Μονή και βρίσκεται βορειοδυτικά της Μονής Αγίου Στεφάνου, πάνω σ' έναν πανύψηλο βράχο έκτασης 5-6 στρεμμάτων, με ιδιόμορφο σχήμα. Είναι το πιο δυσπρόσιτο από τα Μοναστήρια των Μετεώρων. Από επιγραφή και άλλες μαρτυρίες γίνεται γνωστό ότι ο κύριος Ναός (καθολικό) κτίστηκε το 1475-76 μΧ.
Όλες οι Μονές, είναι επισκέψιμες σε ώρες και ημέρες που καθορίζουν οι ίδιες (συνήθως δέχονται κατά τις ώρες 09:30-12:30 και 15:30-18:00, όλο το χρόνο). Σ’ αυτές σώζονται ανεκτίμητοι θησαυροί: Ιερές εικόνες, λαογραφικές συλλογές, σπουδαία αρχαία παλαίτυπα του 15ου-19ου αιώνα, έργα του Αριστοτέλη, τυπωμένα το 1498, λεξικά από τον 14ο αιώνα, αξιόλογα χειρόγραφα παραγωγής του 9ου-19ου αιώνα, εκκλησιαστικά κειμήλια, μεταβυζαντινές φορητές εικόνες, χρυσοκέντητα άμφια, χειρόγραφοι κώδικες, έγγραφα βυζαντινά και μεταβυζαντινά, συλλογή μουσικών και νομικών χειρογράφων και κείμενα αρχαίων συγγραφέων (Όμηρος, Σοφοκλής, Δημοσθένης, Ησίοδος, Αριστοτέλης, Αλεξανδρινοί συγγραφείς). Από το 1988 περιλαμβάνονται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Με τα Μοναστήρια η Ορθόδοξη εκκλησία βλέπει τον διάβολο και τον πολεμά μέρα νύχτα.
Τα μοναστήρια των Μετεώρων, βρίσκονται στο νομό Τρικάλων, πάνω από την Καλαμπάκα και αποτελούν το δεύτερο, μετά το Άγιο Όρος, πλέον σημαντικό μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα, έχοντας συνεχή παρουσία από την εποχή της εγκατάστασης των πρώτων ασκητών σ’ αυτά (14ο αι.) μέχρι σήμερα. Το όνομα Μετέωρα αποδίδεται στον κτήτορα της μονής Μεγάλου Μετεώρου (ή αλλιώς Μεταμορφώσεως) τον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη, ο οποίος ονόμασε «Μετέωρο» τον Πλατύ Λίθο (έκτασης περίπου 65 στρέμματα), όπου ανέβηκε για πρώτη φορά το1344. Λόγω και της μορφολογίας των βράχων αυτών και της δυσκολίας πρόσβασής τους, προσέφεραν ιδανικό καταφύγιο για τον μοναχισμό. Αρχικά, η μέθοδος επικοινωνίας και ανεφοδιασμού τον μονών, ήταν με ανεμόσκαλες, σκοινιά, τροχαλίες και καλάθια. Από το 1920 όμως οι μονές άρχισαν να καθίστανται προσβάσιμες με τη λάξευση κλιμάκων και την κατασκευή συράγγων. Έκτοτε η παραδοσιακή μέθοδος πρόσβασής τους εγκαταλείφθηκε.
Οι μοναχοί, είναι άνθρωποι που δεν αγαπούν να φροντίζουν μόνο το σώμα τους και να αδιαφορούν για τη σωτηρία της αθάνατης ψυχής τους. Στα μοναστήρια όπου πηγαίνουν, είτε με «ιδία βούληση» είτε μετά από το «κάλεσμα του Θεού», απερίσπαστοι από βιοτικές μέριμνες και κοσμικούς θορύβους, επιδίδονται στην προσευχή, στη νηστεία και στη μετάνοια. Επιδιώκουν έτσι να καλλιεργήσουν τρεις υποσχέσεις-αρετές, προκειμένου να καθαρίσουν την ψυχή τους από κάθε πάθος και να φωτισθεί ο νους τους από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Η πρώτη υπόσχεση-αρετή είναι η υπόσχεση της υπακοής. Εσφαλμένα, πολλοί νομίζουν ότι η κυριότερη διάκριση του μοναχισμού από την συνηθισμένη ζωή των ανθρώπων είναι η αγαμία. Οι Άγιοι Πατέρες και οι σύγχρονοι ασκητές αποδίδουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και βάρος στην υπακοή. Ο μοναχός αγωνίζεται να απαλλαγεί από το ισχυρό πάθος της φιλοδοξίας, έχοντας ως πρότυπό του τον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό ο οποίος έγινε «υπήκοος έως θανάτου». Έτσι, ενώ η παρακοή του Αδάμ, είχε τις ρίζες της στο πάθος της φιλοδοξίας και έγινε αιτία θανάτου, η υπακοή του μοναχού στο θέλημα του Θεού νεκρώνει το φοβερό αυτό πάθος και μέσω της ταπείνωσης και της προσευχής χαρίζει τη θέωση (δηλ. την πνευματική τελειότητα) και φθάνει μέχρι και την επιθυμία για διωγμό και μαρτύριο.
Η δεύτερη υπόσχεση είναι η παρθενία η οποία θεραπεύει το πάθος της φιληδονίας. Η μοναχική παρθενία βεβαίως, δεν θεμελιώνεται στην απόρριψη του ευλογημένου από τον Θεό και την Εκκλησία γάμο, αλλά στην άνευ όρων αγάπη προς τον Θεό. Για τον μοναχό η βασική και αναμφισβήτητη δικαίωση αυτής της υποσχέσεως βρίσκεται στο υπόδειγμα της ζωής που έδωσε ο ίδιος ο Κύριος, «υπόδειγμα δέδωκα υμίν». «Μόνο ένας ανόητος θα τολμήσει να πει ότι η ζωή του Χριστού ήταν «αφύσικη».
Η τρίτη θεμελιώδης υπόσχεση είναι η ακτημοσύνη η οποία θεραπεύει το πάθος της φιλαργυρίας και της πλεονεξίας. Ο μοναχός καλείται να ζήσει εν πτωχεία, αλλά περισσότερο οφείλει να αγωνισθεί εναντίον του πάθους της κτήσεως (πλεονεξίας), της αγάπης των χρημάτων (φιλαργυρία) και των πραγμάτων. «Όλη η διδασκαλία μου, συνοψίζεται στις εξής δύο εντολές, που αν τηρήσετε θα κερδίσετε τη Βασιλεία των ουρανών…» έλεγε ο Ιησούς «…Αγάπα το Θεό σου με όλη σου τη δύναμη και αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου…». Τότε ένας νέος πλησίασε τον Ιησού και τον ρώτησε «Μα εγώ Κύριε, αυτά που λες τα τηρώ, από μικρός, σε τι ακόμα;» και ο Ιησούς του αποκρίθηκε «Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, πούλησε όλα τα υπάρχοντά σου και ακολούθησε με…». Μόλις άκουσε την απάντηση ο νεαρός, έφυγε λυπημένος, γιατί είχε μεγάλη περιουσία. (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, «Ο πλούτος και η αιώνια ζωή»).
Ο Μοναχισμός, άρχισε να εμφανίζεται ήδη κατά τους τρεις πρώτους αιώνες της Εκκλησίας, αρκετά πριν την κατάπαυση των διωγμών επί Μ. Κων/νου. Το 313 μ.Χ. με την υπογραφή από το Μ. Κωνσταντίνο του διατάγματος των Μεδιολάνων και τη θέσπιση της αρχής της ανεξιθρησκίας, ο διωγμός των Χριστιανών παύει. Η Εκκλησία τιμάται και προστατεύεται από το κράτος, αποκτά πλούτη και προνόμια. Αυτό έχει ως συνέπεια την εμφανή εκκοσμίκευσή της. Ιδρύονται Σκήτες όπου οι εγκατεστημένοι σ’ αυτές μοναχοί ασχολούνται πλέον της προσευχής και με γεωργικές- κτηνοτροφικές εργασίες, την αγιογραφία, τη ξυλογλυπτική, τη μουσική κ.α, Ιδρύονται Λαύρες, όπου οι μοναχοί ζουν σε ξεχωριστές κατοικίες ή κελιά και συναθροίζονταν μόνο τα Σάββατα και τις Κυριακές για να προσευχηθούν όλοι μαζί. Ιδρύονται Κοινόβια, όπου οι μοναχοί δεν έχουν οποιαδήποτε περιουσία, ζουν όλοι μαζί, εκκλησιάζονται όλοι μαζί, υπακούουν και εξομολογούνται στον ίδιο ηγούμενο, το γέροντά τους, τρώνε σε κοινό τραπέζι και ο καθένας τους κάνει κάποια δουλειά-το διακόνημα.
Η προσφορά του ορθοδόξου μοναχισμού από την γέννησή του έως σήμερα είναι τεράστια και σωτηριώδους σημασίας για όλον τον κόσμο.
Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης γράφει: «Ο κόσμος νομίζει πως οι μοναχοί είναι ανώφελο γένος. Έχουν όμως άδικο να σκέφτονται έτσι. Δεν ξέρουν πως ο μοναχός προσεύχεται για όλον τον κόσμο. Δεν βλέπουν τις προσευχές του και δεν γνωρίζουν με πόση ευσπλαχνία τις δέχεται ο Κύριος. Ο Θεός ξέρει τι πρέπει να κάνει, πού πρέπει να επέμβει και πώς για να πάει η ανθρωπότητα προς το καλύτερο. Μα αν δεν Του το ζητήσει ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα από μόνος Του, γιατί έτσι θα παράβαινε τον νόμο της ελευθερίας που ο ίδιος δημιούργησε. Αυτό το ρόλο παίζει η προσευχή. Ο μοναχός ζητά από το Θεό να γίνει το θέλημά Του για το καλό της ανθρωπότητας, και την προσευχή αυτή την έχει κάνει σκοπό της ζωής του». Επιπλέον, οι μοναχοί έχουν δώσει στην Εκκλησία του Χριστού πνευματικούς ποιμένες, οι οποίοι με λόγους όχι της ανθρώπινης σοφίας, αλλά του πνεύματος, έχουν οδηγήσει και στερεώσει την Εκκλησία και συνέτριψαν τας αιρέσεις.
Στα μετέωρα, ιστορικά υπήρξαν συνολικά τριάντα μοναστήρια. Ωστόσο, μετά από τις καταστροφές και λεηλασίες που υπέστησαν τόσο από το στρατό του Αλί Πασά την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, όσο και από τους Γερμανούς αργότερα, σήμερα συνεχίζουν να λειτουργούν μόνο έξι από αυτά: Της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (ή μεγάλου Μετεώρου), του Βαρλαάμ, του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά, του Ρουσάνου, της Αγίας Τριάδος και του Αγίου Στεφάνου. Αναλυτικότερα:
Η Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά (τηλ. 24320-22375) είναι ανδρική μονή, χτισμένη σε βράχο ύψους 85 μ. και είναι το πρώτο μοναστήρι που συναντάμε στη διαδρομή από την Καλαμπάκα προς τα Μετέωρα. Οι απαρχές της μοναστικής ζωής στο βράχο του Αναπαυσά τοποθετούνται στο 14ο αι. Η μικρή έκταση του βράχου οδήγησε αναγκαστικά στο κτίσιμο της Μονής σε πατώματα το ένα πάνω στο άλλο. Για το όνομα «Αναπαυσά» υπάρχουν διάφορες ερμηνείες. Οι δύο επικρατέστερες είναι είτε ότι προέρχεται από το όνομα εκείνου με τα έξοδα του οποίου κτίστηκε το μοναστήρι, είτε ότι προέρχεται από τη γαλήνη (ανάπαυση) που νιώθει όποιος ανεβαίνει σ’ αυτόν τον βράχο (επισκέπτης ή μοναχός).
Η Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (τηλ. 24320-22278), βρίσκεται δυτικό άκρο του πέτρινου δάσους. Επικράτησε να λέγεται «Μεγάλο Μετέωρο» όχι μόνο λόγω της εκτάσεως του βράχου (50 στρέμματα) και του μεγέθους των κτισμάτων, αλλά και λόγω της πνευματικής του ακτινοβολίας και των πρωτείων που απολάμβανε στα μέσα του 16ου αιώνα.
Η Ιερά Μονή Βαρλαάμ (τηλ. 24320-22977) ή μονή των Αγίων Πάντων είναι το δεύτερο μεγάλο μοναστήρι των Μετεώρων και βρίσκεται σε βράχο ύψους 373μ. απέναντι από τη Μονή Μεγάλου Μετεώρου. Στο Ιερό Βήμα εντυπωσιάζει η παράσταση της Πλατυτέρας των Ουρανών. Οι τοιχογραφίες του κυρίως Ναού, θεωρούνται από τις καλύτερες των Μετεώρων και έχουν γίνει στα μέσα του 15 ου αιώνα από τον σπουδαίο ζωγράφο, Φράγκο Κατελάνο. Ο Ναός είναι αγιογραφημένος μεταξύ άλλων και με 24 σκηνές του Ακάθιστου Ύμνου.
Η Μονή Αγίου Στεφάνου Μετεώρων (τηλ. 24320-29279) είναι γυναικεία μονή που βρίσκεται στο νοτιότερο βράχο των Μετεώρων (έκτασης περίπου 7,5 στρέμματα), πάνω ακριβώς από την πόλη της Καλαμπάκας. Η πρόσβαση στη Μονή είναι πιο εύκολη από ό, τι στα άλλα Μοναστήρια, χάρη σε μια γέφυρα 8 μέτρων που συνδέει το βράχο της Μονής με τον απέναντι λόφο.
Η Ιερά Μονή Ρουσάνου (τηλ. 24320-22649) λειτουργεί κι αυτή ως γυναικείο μοναστήρι που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του Μεγάλου Μετεώρου, ανάμεσα στις Μονές Βαρλαάμ και Αγία Τριάδα. Η Μονή καλύπτει ολόκληρη την κορυφή του βράχου και αποτελείται από ένα τριώροφο συγκρότημα. Ο Ναός έχει εξαιρετικές τοιχογραφίες και προέρχονται από τον ιστορικό και δογματικό χώρο της εκκλησίας μας. Η επιγραφή πάνω από την είσοδο του κυρίως Ναού μας πληροφορεί ότι οι τοιχογραφίες έγιναν το 1560 μΧ.
Η Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας (τηλ. 24320-22220), είναι ανδρική Μονή και βρίσκεται βορειοδυτικά της Μονής Αγίου Στεφάνου, πάνω σ' έναν πανύψηλο βράχο έκτασης 5-6 στρεμμάτων, με ιδιόμορφο σχήμα. Είναι το πιο δυσπρόσιτο από τα Μοναστήρια των Μετεώρων. Από επιγραφή και άλλες μαρτυρίες γίνεται γνωστό ότι ο κύριος Ναός (καθολικό) κτίστηκε το 1475-76 μΧ.
Όλες οι Μονές, είναι επισκέψιμες σε ώρες και ημέρες που καθορίζουν οι ίδιες (συνήθως δέχονται κατά τις ώρες 09:30-12:30 και 15:30-18:00, όλο το χρόνο). Σ’ αυτές σώζονται ανεκτίμητοι θησαυροί: Ιερές εικόνες, λαογραφικές συλλογές, σπουδαία αρχαία παλαίτυπα του 15ου-19ου αιώνα, έργα του Αριστοτέλη, τυπωμένα το 1498, λεξικά από τον 14ο αιώνα, αξιόλογα χειρόγραφα παραγωγής του 9ου-19ου αιώνα, εκκλησιαστικά κειμήλια, μεταβυζαντινές φορητές εικόνες, χρυσοκέντητα άμφια, χειρόγραφοι κώδικες, έγγραφα βυζαντινά και μεταβυζαντινά, συλλογή μουσικών και νομικών χειρογράφων και κείμενα αρχαίων συγγραφέων (Όμηρος, Σοφοκλής, Δημοσθένης, Ησίοδος, Αριστοτέλης, Αλεξανδρινοί συγγραφείς). Από το 1988 περιλαμβάνονται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ
Μαρία Κάλλας: Μορφή βγαλμένη από την Ελληνική Τραγωδία ή μια γυναίκα με όλα τα προτερήματα και ελλατώματα μιας συνηθισμένης νοικοκυράς όπως η ίδια αυτοχαρακτηριζόταν όταν βρισκόταν μακριά από τη σκηνή, προφυλαγμένη στην ασφάλεια και την ησυχία του άνετου και ευχάριστου σπιτιού της; Διάσημη και αλαζονική πριμαντόνα, στις δημόσιες εμφανίσεις της, παραδοσιακή Ελληνίδα νοικοκυρά στις προσωπικές της στιγμές. Αμερικανίδα υπήκοος μέχρι την ηλικία των 43 ετών, Ελληνίδα υπήκοος για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της. Στα μάτια του κόσμου φαινόταν ότι είχε τα πάντα. Δόξα, χρήματα και μια θαυμάσια ζωή. Αλλά μέσα της, στην καρδιά της, η Κάλλας θεωρούσε ότι απέτυχε να ολοκληρωθεί ως γυναίκα, γιατί αυτό που επιθυμούσε περισσότερο από την επιτυχία ήταν να γίνει μητέρα και να αποκτήσει πολλά-πολλά παιδιά. «Τώρα βέβαια είναι πια πολύ αργά…», είπε στην τελευταία της συνέντευξη στον Πήτερ Ντράγκατζ (Πέτρο Δραγάτση), «…αλλά αν ξανάρχιζα τη ζωή μου, θα έκανα τουλάχιστον έξι παιδιά –τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια. Εμείς οι Έλληνες βάζουμε την οικογενειακή μας ζωή πάνω από κάθε τι άλλο. Και το παράπονό μου όταν άκουγα τον κόσμο να με χειροκροτεί, ήταν γιατί η Κάλλας να μην περιστοιχίζεται από τα παιδιά της και αργότερα τα εγγόνια της στις στιγμές της ευτυχίας της, όπως τόσοι άλλοι άνθρωποι». Η Μαρία Κάλλας, πλέον της μεγάλης ηθοποιού, ήταν και μια ανεπανάληπτη υψίφωνος, που έκανε τους Ιταλούς φιλόμουσους, να την ονομάζουν «Πρίμα Ντόνα Ασολούτα», δηλ. η απόλυτη υψίφωνος. Η ασυνήθιστη γκάμα της, εξέπληξε ακόμη και τους πιο δύσκολους ειδήμονες της όπερας και την καθιέρωσε ως την πριμαντόνα σταρ που έφερε την όπερα κοντά στην αντίληψη των μαζών.
Τον Αύγουστο 1923, ο Γιώργος Καλογερόπουλος (από το Νεοχώρι Ιθώμης στο Μελιγαλά Μεσσηνίας) και η Ευαγγελία Δημητριάδη (από Κωνσταντινούπολη), μετανάστευσαν από την Αθήνα στην Αμερική, όπου τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, αποκτούν τη δεύτερη κόρη τους Μαρία Καλλογεροπούλου. «Οι γονείς μου απογοητεύτηκαν όταν γεννήθηκα, γιατί ήθελαν αγόρι. Όμως εγώ δούλεψα σκληρά, σαν αγόρι, λέει η Μαρία, και έβγαλα το ψωμί μου. Εμείς οι ίδιοι είμαστε η δύναμή μας, κι αυτό θα έπρεπε να μας διδάσκει η Θρησκεία μας». Εκεί ανοίγουν φαρμακείο και τον 1929 αλλάζουν το οικογενειακό επώνυμο, από Καλογερόπουλος σε Callas. Το 1932, η Μαρία αρχίζει μαθήματα πιάνου και το 1934, σε ηλικία 11 ετών λαμβάνει το πρώτο της βραβείο ως «σολίστ» σε διαγωνισμό παιδικών φωνών που είχε διοργανώσει ραδιοφωνικός σταθμός της Νέας Υόρκης.
Το 1937 οι γονείς της χωρίζουν και η ίδια, ακολουθεί τη μητέρα της και επιστρέφει στην Αθήνα, όπου συνεχίζει της σπουδές της στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν, η Μαρία Κάλλας συμμετείχε σε παραστάσεις (αρχικά μαθητικές και αργότερα και επαγγελματικές) με το Ωδείο Αθηνών, τη Λυρική Σκηνή Αθηνών, τη Λυρική Σκηνή Θεσσαλονίκης κ.α.
Το 1945 σε ηλικία 22 ετών, εξ αιτίας της υποβάθμισής της Λυρικής σκηνής στην Ελλάδα καθώς επίσης και του πολέμου που της έκαναν οι συνάδελφοί της, οι οποίοι την κατηγορούσαν για συνεργασία με τους κατακτητές, επιστρέφει στις ΗΠΑ. Εκεί, παρά τις προσπάθειές της για ανεύρεση εργασίας, δεν καταφέρνει να υπογράψει συμβόλαιο. Η γνωριμία της ωστόσο με τον διευθυντή της Αρένας της Βερόνα, υπήρξε καταλυτική για την μελλοντική της πορεία. Το 1947 πηγαίνει στην Ιταλία, όπου κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην «Αρένα» της Βερόνα με τη «Τζοκόντα» του Αμιλκάρε Πονκιέλι. Συνάμα γνωρίζει το μουσικόφιλο Ιταλό βιομήχανο Τζοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι και τον οποίο παντρεύεται τον Απρίλιο 1949, σε ηλικία 26 ετών. Ο Μενεγκίνι, σε ρόλο μάνατζερ, την υποβάλει σε δίαιτα με σκοπό να αποκτήσει καλύτερη εμφάνιση και της αποτρέπει κάθε βιοτική ενασχόληση με την οικονομική κάλυψη που της παρέχει. Αργότερα θα πει για αυτόν το γάμο «Δεν άφησα εγώ τον Μπατίστα, αλλά εκείνος εμένα. Εγώ ήθελα να φροντίζω μόνη μου τις επαγγελματικές μου υποθέσεις και εκείνος ήθελε να έχει απόλυτο έλεγχο στη ζωή μου και την καριέρα μου. Ήθελα σύζυγο και όχι μάνατζερ».
Έκτοτε και για 20 ολόκληρα χρόνια (1945-1965), το άστρο της λάμπει αδιαφιλονίκητα στη γη. Η περίοδος των διεθνών της θριάμβων διαρκεί ως το 1961, και σε μειωμένο αριθμό εμφανίσεων ως το 1965. Δελεαστικά συμβόλαια της προσφέρονται από όλα τα μεγάλα θέατρα και η δόξα της κατακλύζει ολόκληρη την Ευρώπη και την Αμερική
Η γνωριμία της με τον Αριστοτέλη Ωνάση, ήρθε το 1956 (σε ηλικία 33 ετών), σε ένα πάρτυ. Εκεί, όπως αναφέρει στην τελευταία της συνέντευξη «Ο Αρίστος έσκυψε, μου φίλησε το χέρι και μου είπε στα Ελληνικά: Κυρία μου, έχετε κάτι από το παρουσιαστικό μιας Ελληνίδας θεάς, όπως ακριβώς σας περίμενα. Είναι τιμή μου που σας γνωρίζω. Ελπίζω να ξανασυναντηθούμε». Το καλοκαίρι του επόμενου έτους (1957), ξαναβρέθηκαν στη θαλαμηγό «Χριστίνα»,όπου ερωτεύθηκαν και αποφασίσαν να συνδεθούν. «Ο Αρίστος ήταν ο μόνος άνδρας που αγάπησα. Κοντά του αισθάνθηκα σαν πραγματική γυναίκα. Κάθε μέρα μου προσέφερε τριαντάφυλλα, άφηνε δωράκια στο δωμάτιό μου και σκεφτόταν καθετί που ήξερε ότι θα μου έδινε χαρά και θα με έκανε ευτυχισμένη…
Το 1966 σε ηλικία 43 ετών, αποδύεται την Αμερικανική υπηκοότητα και λαμβάνει την Ελληνική. Λύεται έτσι και τυπικά ο γάμος της με τον Μενεγκίνι «Αν για να έχω έναν άντρα κοντά μου σημαίνει ότι πρέπει να υποφέρω, τότε προτιμώ να είμαι μόνη».
Δύο χρόνια αργότερα, ο Ωνάσης παντρεύεται τη χήρα Τζάκυ Κέννεντυ. «Εξακολουθούσα να συναντώ τον Αρίστο και μετά το γάμο του… Είχαμε πάντα μία βασική κατανόηση, είχαμε πολλά κοινά σημεία. Όταν είχε να συζητήσει σημαντικά πράγματα, ερχότανε σ’ εμένα, δεν πήγαινε σ’ εκείνη Αυτή η χρυσοθήρας (έτσι αποκαλούσε η Κάλλας τη Τζάκυ) δεν μπόρεσε να τον καταλάβει».
Ο γάμος του Ωνάση με την Τζάκυ, σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα μιας αποτυχημένης εγχείρησης σκωληκοειδίτιδας (στις αρχές της ίδιας δεκαετίας) που της προκάλεσε «…αδυνάτισμα των μυών του υπογαστρίου διαφράματος» και συνεπώς αλλοίωση της φωνής της, συνέβαλαν στην ηθική εξουθένωση της Κάλλας. «…Μην ξεχνάς ότι μόνο το ευτυχισμένο πουλί κελαηδάει, το δυστυχισμένο χώνεται στη φωλιά του και πεθαίνει…» αναφέρει στην τελευταία της συνέντευξη που έδωσε στον Πήτερ Ντράγκατζ (Πέτρο Δραγάτση) στο διαμέρισμά της στο Παρίσι.
Σ’ αυτήν την τελευταία συνέντευξη, η Μαρία μίλησε για όλα. Για τις σχέσεις ανδρών-γυναικών είπε «Και βέβαια είναι άδικο η γυναίκα που κάνει τη δουλειά ενός άντρα να μην πληρώνεται όσο και ο άνδρας. Αλλά ισότητα… όχι. Ο Θεός έπλασε τον άνδρα κυνηγό και τη γυναίκα μητέρα. Και ήξερε τι έκανε». Για τις κατηγορίες που δεχόταν ότι ήταν δύσκολη όταν επρόκειτο να εμφανιστεί σε παράσταση και ότι αντιμετώπιζε τους καλλιτέχνες με περιφρόνηση, η Κάλλας απάντησε «Δεν θέλω με κανένα τρόπο να συνδέσω το όνομά μου με το κακό γούστο… Θα ήταν πολύ εύκολο να δημιουργήσω τη φήμη μιας γλυκιάς και γοητευτικής καλλιτέχνιδας, αλλά αυτό θα με παρέσυρε σε κακές παραστάσεις…». Σχετικά με την εμφάνισή της ανέφερε «Αδυνάτισα γιατί όπως όλες οι γυναίκες ήθελα να είμαι ελκυστική και όχι μια χοντρή σοπράνο. Κατάλαβα ότι η φωνή δεν έφτανε, όταν ένας Ιταλός κριτικός της Όπερας, έγραψε ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να βρει τη διαφορά ανάμεσα στα πόδια των ελεφάντων που ήταν πάνω στη σκηνή και στα πόδια τα δικά μου, σε μία παράσταση της Αϊντα. Έκλαψα με πικρά δάκρια για πολλές μέρες. Τότε αποφάσισα να αδυνατίσω». Τέλος για τη σχέση της με το Θεό, έλεγε ότι προσευχόταν συχνά και όχι μόνο σε εποχές δυσκολιών και προβλημάτων. Η προσευχή ήταν τυπική της μοναδικής και ασυνήθιστης προσωπικότητάς της «Θεέ μου, στείλε μου ό,τι θέλεις, καλό ή κακό, αλλά δώσε μου τη δύναμη να το αντιμετωπίσω».
Στις 8 Δεκεμβρίου η Κάλλας τραγούδησε στην Όπερα των Παρισίων, όπου το κοινό την κάλεσε στη σκηνή 10 φορές καταχειροκροτώντας την.
Η τελευταία της εμφάνιση έγινε στην πόλη Σαππόρο της Ιαπωνίας στις 11 Δεκεμβρίου του 1974.
Η Μαρία Κάλλας πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, στο διαμέρισμά της στο Παρίσι. Η είδηση του θανάτου της, είχε προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση. Αν και η κατάσταση της υγείας της μεγάλης καλλιτέχνιδας είχε επιδεινωθεί κατά τους τελευταίους μήνες, τίποτα δεν έδειχνε ότι επρόκειτο για κάτι σοβαρό. Ωστόσο, πολλοί ειδικοί της όπερας, επεσήμαναν κάποιο κλονισμό στην υγείας της, από τότε που άρχισε εξαντλητική δίαιτα.
Τον Αύγουστο 1923, ο Γιώργος Καλογερόπουλος (από το Νεοχώρι Ιθώμης στο Μελιγαλά Μεσσηνίας) και η Ευαγγελία Δημητριάδη (από Κωνσταντινούπολη), μετανάστευσαν από την Αθήνα στην Αμερική, όπου τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, αποκτούν τη δεύτερη κόρη τους Μαρία Καλλογεροπούλου. «Οι γονείς μου απογοητεύτηκαν όταν γεννήθηκα, γιατί ήθελαν αγόρι. Όμως εγώ δούλεψα σκληρά, σαν αγόρι, λέει η Μαρία, και έβγαλα το ψωμί μου. Εμείς οι ίδιοι είμαστε η δύναμή μας, κι αυτό θα έπρεπε να μας διδάσκει η Θρησκεία μας». Εκεί ανοίγουν φαρμακείο και τον 1929 αλλάζουν το οικογενειακό επώνυμο, από Καλογερόπουλος σε Callas. Το 1932, η Μαρία αρχίζει μαθήματα πιάνου και το 1934, σε ηλικία 11 ετών λαμβάνει το πρώτο της βραβείο ως «σολίστ» σε διαγωνισμό παιδικών φωνών που είχε διοργανώσει ραδιοφωνικός σταθμός της Νέας Υόρκης.
Το 1937 οι γονείς της χωρίζουν και η ίδια, ακολουθεί τη μητέρα της και επιστρέφει στην Αθήνα, όπου συνεχίζει της σπουδές της στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν, η Μαρία Κάλλας συμμετείχε σε παραστάσεις (αρχικά μαθητικές και αργότερα και επαγγελματικές) με το Ωδείο Αθηνών, τη Λυρική Σκηνή Αθηνών, τη Λυρική Σκηνή Θεσσαλονίκης κ.α.
Το 1945 σε ηλικία 22 ετών, εξ αιτίας της υποβάθμισής της Λυρικής σκηνής στην Ελλάδα καθώς επίσης και του πολέμου που της έκαναν οι συνάδελφοί της, οι οποίοι την κατηγορούσαν για συνεργασία με τους κατακτητές, επιστρέφει στις ΗΠΑ. Εκεί, παρά τις προσπάθειές της για ανεύρεση εργασίας, δεν καταφέρνει να υπογράψει συμβόλαιο. Η γνωριμία της ωστόσο με τον διευθυντή της Αρένας της Βερόνα, υπήρξε καταλυτική για την μελλοντική της πορεία. Το 1947 πηγαίνει στην Ιταλία, όπου κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην «Αρένα» της Βερόνα με τη «Τζοκόντα» του Αμιλκάρε Πονκιέλι. Συνάμα γνωρίζει το μουσικόφιλο Ιταλό βιομήχανο Τζοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι και τον οποίο παντρεύεται τον Απρίλιο 1949, σε ηλικία 26 ετών. Ο Μενεγκίνι, σε ρόλο μάνατζερ, την υποβάλει σε δίαιτα με σκοπό να αποκτήσει καλύτερη εμφάνιση και της αποτρέπει κάθε βιοτική ενασχόληση με την οικονομική κάλυψη που της παρέχει. Αργότερα θα πει για αυτόν το γάμο «Δεν άφησα εγώ τον Μπατίστα, αλλά εκείνος εμένα. Εγώ ήθελα να φροντίζω μόνη μου τις επαγγελματικές μου υποθέσεις και εκείνος ήθελε να έχει απόλυτο έλεγχο στη ζωή μου και την καριέρα μου. Ήθελα σύζυγο και όχι μάνατζερ».
Έκτοτε και για 20 ολόκληρα χρόνια (1945-1965), το άστρο της λάμπει αδιαφιλονίκητα στη γη. Η περίοδος των διεθνών της θριάμβων διαρκεί ως το 1961, και σε μειωμένο αριθμό εμφανίσεων ως το 1965. Δελεαστικά συμβόλαια της προσφέρονται από όλα τα μεγάλα θέατρα και η δόξα της κατακλύζει ολόκληρη την Ευρώπη και την Αμερική
Η γνωριμία της με τον Αριστοτέλη Ωνάση, ήρθε το 1956 (σε ηλικία 33 ετών), σε ένα πάρτυ. Εκεί, όπως αναφέρει στην τελευταία της συνέντευξη «Ο Αρίστος έσκυψε, μου φίλησε το χέρι και μου είπε στα Ελληνικά: Κυρία μου, έχετε κάτι από το παρουσιαστικό μιας Ελληνίδας θεάς, όπως ακριβώς σας περίμενα. Είναι τιμή μου που σας γνωρίζω. Ελπίζω να ξανασυναντηθούμε». Το καλοκαίρι του επόμενου έτους (1957), ξαναβρέθηκαν στη θαλαμηγό «Χριστίνα»,όπου ερωτεύθηκαν και αποφασίσαν να συνδεθούν. «Ο Αρίστος ήταν ο μόνος άνδρας που αγάπησα. Κοντά του αισθάνθηκα σαν πραγματική γυναίκα. Κάθε μέρα μου προσέφερε τριαντάφυλλα, άφηνε δωράκια στο δωμάτιό μου και σκεφτόταν καθετί που ήξερε ότι θα μου έδινε χαρά και θα με έκανε ευτυχισμένη…
Το 1966 σε ηλικία 43 ετών, αποδύεται την Αμερικανική υπηκοότητα και λαμβάνει την Ελληνική. Λύεται έτσι και τυπικά ο γάμος της με τον Μενεγκίνι «Αν για να έχω έναν άντρα κοντά μου σημαίνει ότι πρέπει να υποφέρω, τότε προτιμώ να είμαι μόνη».
Δύο χρόνια αργότερα, ο Ωνάσης παντρεύεται τη χήρα Τζάκυ Κέννεντυ. «Εξακολουθούσα να συναντώ τον Αρίστο και μετά το γάμο του… Είχαμε πάντα μία βασική κατανόηση, είχαμε πολλά κοινά σημεία. Όταν είχε να συζητήσει σημαντικά πράγματα, ερχότανε σ’ εμένα, δεν πήγαινε σ’ εκείνη Αυτή η χρυσοθήρας (έτσι αποκαλούσε η Κάλλας τη Τζάκυ) δεν μπόρεσε να τον καταλάβει».
Ο γάμος του Ωνάση με την Τζάκυ, σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα μιας αποτυχημένης εγχείρησης σκωληκοειδίτιδας (στις αρχές της ίδιας δεκαετίας) που της προκάλεσε «…αδυνάτισμα των μυών του υπογαστρίου διαφράματος» και συνεπώς αλλοίωση της φωνής της, συνέβαλαν στην ηθική εξουθένωση της Κάλλας. «…Μην ξεχνάς ότι μόνο το ευτυχισμένο πουλί κελαηδάει, το δυστυχισμένο χώνεται στη φωλιά του και πεθαίνει…» αναφέρει στην τελευταία της συνέντευξη που έδωσε στον Πήτερ Ντράγκατζ (Πέτρο Δραγάτση) στο διαμέρισμά της στο Παρίσι.
Σ’ αυτήν την τελευταία συνέντευξη, η Μαρία μίλησε για όλα. Για τις σχέσεις ανδρών-γυναικών είπε «Και βέβαια είναι άδικο η γυναίκα που κάνει τη δουλειά ενός άντρα να μην πληρώνεται όσο και ο άνδρας. Αλλά ισότητα… όχι. Ο Θεός έπλασε τον άνδρα κυνηγό και τη γυναίκα μητέρα. Και ήξερε τι έκανε». Για τις κατηγορίες που δεχόταν ότι ήταν δύσκολη όταν επρόκειτο να εμφανιστεί σε παράσταση και ότι αντιμετώπιζε τους καλλιτέχνες με περιφρόνηση, η Κάλλας απάντησε «Δεν θέλω με κανένα τρόπο να συνδέσω το όνομά μου με το κακό γούστο… Θα ήταν πολύ εύκολο να δημιουργήσω τη φήμη μιας γλυκιάς και γοητευτικής καλλιτέχνιδας, αλλά αυτό θα με παρέσυρε σε κακές παραστάσεις…». Σχετικά με την εμφάνισή της ανέφερε «Αδυνάτισα γιατί όπως όλες οι γυναίκες ήθελα να είμαι ελκυστική και όχι μια χοντρή σοπράνο. Κατάλαβα ότι η φωνή δεν έφτανε, όταν ένας Ιταλός κριτικός της Όπερας, έγραψε ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να βρει τη διαφορά ανάμεσα στα πόδια των ελεφάντων που ήταν πάνω στη σκηνή και στα πόδια τα δικά μου, σε μία παράσταση της Αϊντα. Έκλαψα με πικρά δάκρια για πολλές μέρες. Τότε αποφάσισα να αδυνατίσω». Τέλος για τη σχέση της με το Θεό, έλεγε ότι προσευχόταν συχνά και όχι μόνο σε εποχές δυσκολιών και προβλημάτων. Η προσευχή ήταν τυπική της μοναδικής και ασυνήθιστης προσωπικότητάς της «Θεέ μου, στείλε μου ό,τι θέλεις, καλό ή κακό, αλλά δώσε μου τη δύναμη να το αντιμετωπίσω».
Στις 8 Δεκεμβρίου η Κάλλας τραγούδησε στην Όπερα των Παρισίων, όπου το κοινό την κάλεσε στη σκηνή 10 φορές καταχειροκροτώντας την.
Η τελευταία της εμφάνιση έγινε στην πόλη Σαππόρο της Ιαπωνίας στις 11 Δεκεμβρίου του 1974.
Η Μαρία Κάλλας πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, στο διαμέρισμά της στο Παρίσι. Η είδηση του θανάτου της, είχε προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση. Αν και η κατάσταση της υγείας της μεγάλης καλλιτέχνιδας είχε επιδεινωθεί κατά τους τελευταίους μήνες, τίποτα δεν έδειχνε ότι επρόκειτο για κάτι σοβαρό. Ωστόσο, πολλοί ειδικοί της όπερας, επεσήμαναν κάποιο κλονισμό στην υγείας της, από τότε που άρχισε εξαντλητική δίαιτα.
Τρίτη 29 Ιουνίου 2010
ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΣ
Όλα τα προβλήματα που υπάρχουν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, κρίνονται ανησυχητικά, καθώς η Τουρκία προσπαθεί μ’ αυτά να αποπροσανατολίσει το λαό της από τα σοβαρά εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Τα προβλήματα της Τουρκίας στο εσωτερικό της συνίστανται στο Κουρδικό (προσπάθεια ίδρυσης Κουρδικού κράτους) και στις πιέσεις της Ε.Ε. να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων, να προχωρήσει στον εκδημοκρατισμό των θεσμών της και να βελτιώσει τα ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία παραβιάζονται σε μόνιμη βάση. Τέλος καλείται να αντιμετωπίσει τη φτώχεια που επικρατεί στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας και τη ρήξη της Τουρκικής κυβέρνησης με τη Στρατιωτική ηγεσία αλλά και την Τουρκική δικαιοσύνη.
Στην εξωτερική πολιτική, οι ανάγκες της για καλύτερες σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ένταξή της σ΄ αυτή, δείχνουν να μην ικανοποιούνται λόγω των παραπάνω προβλημάτων. Παράλληλα, παρά τα τεράστια ποσά που δαπανά στην εξωτερική πολιτική, βλέπει την «επιρροή» της στα κράτη των Βαλκανίων να μειώνεται, καθώς αυτά εμφανίζουν τάσεις απομάκρυνσης από την σφαίρα επιρροής της Άγκυρας. Τέλος, η Τουρκική πλευρά δυσανασχετεί με το γεγονός ότι τα πετρέλαια που πολύ πιθανόν υπάρχουν στο Αιγαίο Πέλαγος, δεν ανήκουν σ΄ αυτήν αλλά σε Ελληνικά ή διεθνή χωρικά ύδατα. Προσπαθώντας με κάθε τρόπο να αποκτήσει πρόσβαση σ’ αυτές τις ενεργειακές ζώνες, τις χαρακτηρίζει «γκρίζες».
Τα προβλήματα της Τουρκίας στο εσωτερικό της συνίστανται στο Κουρδικό (προσπάθεια ίδρυσης Κουρδικού κράτους) και στις πιέσεις της Ε.Ε. να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων, να προχωρήσει στον εκδημοκρατισμό των θεσμών της και να βελτιώσει τα ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία παραβιάζονται σε μόνιμη βάση. Τέλος καλείται να αντιμετωπίσει τη φτώχεια που επικρατεί στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας και τη ρήξη της Τουρκικής κυβέρνησης με τη Στρατιωτική ηγεσία αλλά και την Τουρκική δικαιοσύνη.
Στην εξωτερική πολιτική, οι ανάγκες της για καλύτερες σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ένταξή της σ΄ αυτή, δείχνουν να μην ικανοποιούνται λόγω των παραπάνω προβλημάτων. Παράλληλα, παρά τα τεράστια ποσά που δαπανά στην εξωτερική πολιτική, βλέπει την «επιρροή» της στα κράτη των Βαλκανίων να μειώνεται, καθώς αυτά εμφανίζουν τάσεις απομάκρυνσης από την σφαίρα επιρροής της Άγκυρας. Τέλος, η Τουρκική πλευρά δυσανασχετεί με το γεγονός ότι τα πετρέλαια που πολύ πιθανόν υπάρχουν στο Αιγαίο Πέλαγος, δεν ανήκουν σ΄ αυτήν αλλά σε Ελληνικά ή διεθνή χωρικά ύδατα. Προσπαθώντας με κάθε τρόπο να αποκτήσει πρόσβαση σ’ αυτές τις ενεργειακές ζώνες, τις χαρακτηρίζει «γκρίζες».
ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ πΓΔΜ
Στο θέμα του ονόματος των Σκοπίων, η Ελλάδα αιφνιδιάστηκε και παρουσιάστηκε ανέτοιμη να αναλάβει ηγετικό ρόλο με το να προτείνει η ίδια ένα κοινά αποδεκτό όνομα. Απέρριπτε συλλήβδην οποιαδήποτε ονομασία με τη λέξη «Μακεδονία» ή παράγωγό της, ανεξάρτητα αν αυτό προσδιόριζε τα Σκόπια ιστορικά ή γεωγραφικά (π.χ. Σλαβομακεδονία»), καθώς πρωταρχικός σκοπός της κυβέρνησης την περίοδο εκείνη, ήταν να απεμπλακεί από τα εσωτερικά πολιτικά προβλήματα που αντιμετώπιζε. Μετατόπιζε έτσι το πρόβλημα στον Ελληνικό λαό, απευθυνόμενη κυρίως στο συναίσθημά του, οργανώνοντας ογκώδη λαϊκά συλλαλητήρια, με σύνθημα «Η Μακεδονία είναι Ελληνική». Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να ενημερώσει τον Ελληνικό λαό με ψυχραιμία και νηφαλιότητα ότι γεωγραφικά ο όρος «Μακεδονία» περιλαμβάνει ολόκληρη την πΓΔΜ (που καταλαμβάνει το 38% της συνολικής εδαφικής έκτασης της Μακεδονίας), μέρος της Ελλάδος (σε ποσοστό 38%) και μέρος της Βουλγαρίας (σε ποσοστό 12%) και ότι στην πρώην ενωμένη Γιουγκοσλαβία η περιοχή των Σκοπίων ονομάζονταν ήδη «Μακεδονία».
Παρόλα αυτά, οι Ελληνικοί χειρισμοί στο θέμα του ονόματος των Σκοπίων κρίνονται μάλλον επιτυχείς, καθώς πέτυχαν την ακύρωση μιας σειράς αλυτρωτικών συμπεριφορών των Σκοπιανών (έκδοση νομίσματος, σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας, ονομασία κ.λπ.)
Παρόλα αυτά, οι Ελληνικοί χειρισμοί στο θέμα του ονόματος των Σκοπίων κρίνονται μάλλον επιτυχείς, καθώς πέτυχαν την ακύρωση μιας σειράς αλυτρωτικών συμπεριφορών των Σκοπιανών (έκδοση νομίσματος, σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας, ονομασία κ.λπ.)
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Η Ε.Ε δεν φαίνεται πρόθυμη να δεχθεί άμεσα την Τουρκία στους κόλπους της και την πιέζει ολοένα και περισσότερο να τηρήσει το πρωτόκολλο της συμφωνίας σύνδεσης ΕΚ-Τουρκίας αναφορικά με το Κυπριακό. Σε ό,τι αφορά τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι Ευρωβουλευτές εκτιμούν ότι η άρση του casus belli που κήρυξε η Τουρκική Εθνοσυνέλευση το 1995, θα δώσει νέα ώθηση για βελτίωση των σχέσεων αυτών. Παράλληλα καλούν την Τουρκική κυβέρνηση να καταβάλει σοβαρές και εντατικές προσπάθειες για την επίλυση κάθε εκκρεμούς διαφοράς, με ειρηνικά μέσα και σύμφωνα με το χάρτη των Η.Ε.
Η Τουρκία από την πλευρά της, αντί να σεβαστεί και να τηρήσει τους όρους της Ε.Ε., πεισματικά εφαρμόζει την δική της εξωτερική πολιτική με αυστηρά εθνικούς όρους. Ενισχύει έτσι τον εθνικισμό και τον Ευρωσκεπτικισμό στο εσωτερικό της, όπως αποδεικνύεται και από τις διάφορες δημοσκοπήσεις.
Σ’ αυτήν τη συμπεριφορά, η Τουρκία φαίνεται να ενθαρρύνεται και από τη στάση των ΗΠΑ, που για πολλούς λόγους (όπως ενδεικτικά αναφέρονται παρακάτω), διαφαίνεται ότι δεν επιθυμούν την επίλυση των Ελληνοτουρκικών διαφορών. Κατ’ αρχήν, επίλυση των διαφορών θα σημαίνει μείωση των πωλήσεων πολεμικού εξοπλισμού και κατ’ επέκταση μείωση των εσόδων των ΗΠΑ. Επιπλέον, η προσπάθεια διατήρησης ηγετικού προφίλ στις παγκόσμιες εξελίξεις, αναγκάζει τις ΗΠΑ να επιδιώκουν τη διατήρηση καλών σχέσεων με την Τουρκία, η οποία θα είναι πρόθυμη να αποστείλει στρατεύματα στο Αφγανιστάν και να βοηθήσει στην «τιθάσευση» του ΙΡΑΝ. Τέλος, καθετί που περιορίζει παγκοσμίως την ελευθερία κίνησης σε διεθνή ύδατα (π.χ. αύξηση Ελληνικών χωρικών υδάτων σε 12 ν.μ.), ενοχλεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ κ.λπ.
Κατόπιν των παραπάνω, εκτιμάται ότι η Άγκυρα δε φαίνεται διατεθειμένη να προχωρήσει άμεσα σε κινήσεις καλής θέλησης στο Κυπριακό και στα Ελληνοτουρκικά, χωρίς να έχει εξασφαλίσει προηγουμένως ισχυρά ανταλλάγματα (π.χ. άρση εμπάργκο για τους Τουρκοκύπριους). Άλλωστε, οι προτεραιότητες της κυβέρνησης Ερντογάν και της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας, είναι το Κουρδικό και η κατάσταση στα βορειοανατολικά σύνορα της χώρας.
Η Τουρκία από την πλευρά της, αντί να σεβαστεί και να τηρήσει τους όρους της Ε.Ε., πεισματικά εφαρμόζει την δική της εξωτερική πολιτική με αυστηρά εθνικούς όρους. Ενισχύει έτσι τον εθνικισμό και τον Ευρωσκεπτικισμό στο εσωτερικό της, όπως αποδεικνύεται και από τις διάφορες δημοσκοπήσεις.
Σ’ αυτήν τη συμπεριφορά, η Τουρκία φαίνεται να ενθαρρύνεται και από τη στάση των ΗΠΑ, που για πολλούς λόγους (όπως ενδεικτικά αναφέρονται παρακάτω), διαφαίνεται ότι δεν επιθυμούν την επίλυση των Ελληνοτουρκικών διαφορών. Κατ’ αρχήν, επίλυση των διαφορών θα σημαίνει μείωση των πωλήσεων πολεμικού εξοπλισμού και κατ’ επέκταση μείωση των εσόδων των ΗΠΑ. Επιπλέον, η προσπάθεια διατήρησης ηγετικού προφίλ στις παγκόσμιες εξελίξεις, αναγκάζει τις ΗΠΑ να επιδιώκουν τη διατήρηση καλών σχέσεων με την Τουρκία, η οποία θα είναι πρόθυμη να αποστείλει στρατεύματα στο Αφγανιστάν και να βοηθήσει στην «τιθάσευση» του ΙΡΑΝ. Τέλος, καθετί που περιορίζει παγκοσμίως την ελευθερία κίνησης σε διεθνή ύδατα (π.χ. αύξηση Ελληνικών χωρικών υδάτων σε 12 ν.μ.), ενοχλεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ κ.λπ.
Κατόπιν των παραπάνω, εκτιμάται ότι η Άγκυρα δε φαίνεται διατεθειμένη να προχωρήσει άμεσα σε κινήσεις καλής θέλησης στο Κυπριακό και στα Ελληνοτουρκικά, χωρίς να έχει εξασφαλίσει προηγουμένως ισχυρά ανταλλάγματα (π.χ. άρση εμπάργκο για τους Τουρκοκύπριους). Άλλωστε, οι προτεραιότητες της κυβέρνησης Ερντογάν και της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας, είναι το Κουρδικό και η κατάσταση στα βορειοανατολικά σύνορα της χώρας.
ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ
«Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Το πεπρωμένο της Ελλάδας ήταν να βρεθεί αντιμέτωπη με το Κυπριακό και να υποχρεωθεί να πάρει θέση. Ωστόσο ακόμη και αν η Ελλάδα αποφάσιζε να μη θέσει το θέμα της αυτοδιάθεσης στον ΟΗΕ, διατηρώντας τις φιλικές σχέσεις με τη Βρετανία, θα κατηγορείτο ότι δεν υποστήριξε πανανθρώπινα ιδανικά όπως αυτό της αυτοδιάθεσης και κυρίως ότι δεν υποστήριξε ομοεθνή λαό.
Ανεξάρτητα λοιπόν από τη στάση της, η Ελλάδα ήταν εκτεθειμένη. Έπρεπε όμως να διαλέξει ανάμεσα στο προσωπικό της όφελος ή στο εθνικό-ιστορικό της χρέος. Η Ελλάδα διάλεξε το δεύτερο. Έβαλε στην άκρη το προσωπικό της όφελος και σωστά υποστήριξε το δίκαιο Κυπριακό αίτημα για ελευθερία.
Οι Ελληνικοί λοιπόν χειρισμοί στο Κυπριακό, τόσο σε όραμα όσο και σε πράξεις-πρωτοβουλίες, ήταν και είναι άριστοι, καθώς σέβονται απόλυτα τους διεθνείς κανονισμούς και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Αθήνα στήριξε και συνεχίζει να στηρίζει τη Λευκωσία, ενώ με επιδέξιους χειρισμούς, συνέβαλε στην είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε. Αντίθετα, η Τουρκία με τις ενέργειές της, βρίσκεται «με την πλάτη στον τοίχο», καθώς αναγκάζεται να απολογείται σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, για την εισβολή της στο νησί.
Οι χειρισμοί των Κυπρίων, επίσης δεν ήταν οι καλύτεροι, καθώς δεν εκμεταλλεύθηκαν σωστά τις 2 ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν για την επίλυση του ζητήματός τους. Η πρώτη μεγάλη ευκαιρία ήταν τον Οκτώβριο του 1955 όταν η Αγγλία πρότεινε λύση για το Κυπριακό με 10ετή περίοδο «ΑΥΤΟΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ» χωρίς καμία απολύτως αναφορά στους Τουρκοκύπριους. Η δεύτερη ευκαιρία, αν και καλά «καμουφλαρισμένη», ήταν τον Ιούλιο του 1974 όταν «δείγμα» των Ελληνικών στρατευμάτων προσπάθησε να «καταλάβει» την Κύπρο. Αν και η εκδοχή αυτή είναι υποθετική (καθώς δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες), ωστόσο εκτιμάται ότι οι Έλληνες στρατιωτικοί, γνωρίζοντας την επιθυμία των Κυπρίων να ενωθούν με την Ελλάδα και τις αρκετές προσπάθειες των Τούρκων να καταλάβουν τη Βόρεια Κύπρο, προσπάθησαν (έστω με άκομψο τρόπο) να σηκώσουν στις πλάτες των Ελλήνων το Κυπριακό ζήτημα, μετατρέποντάς το σε Ελληνοτουρκική διαφορά. Σ’ αυτήν την περίπτωση, αν οι Κύπριοι δεν αντιστέκονταν στο στρατιωτικό πραξικόπημα των Ελλήνων, η Τουρκία θα αναγκαζόταν να εξετάσει με διαφορετικά δεδομένα την επίθεσή της στην Κύπρο.
Ανεξάρτητα λοιπόν από τη στάση της, η Ελλάδα ήταν εκτεθειμένη. Έπρεπε όμως να διαλέξει ανάμεσα στο προσωπικό της όφελος ή στο εθνικό-ιστορικό της χρέος. Η Ελλάδα διάλεξε το δεύτερο. Έβαλε στην άκρη το προσωπικό της όφελος και σωστά υποστήριξε το δίκαιο Κυπριακό αίτημα για ελευθερία.
Οι Ελληνικοί λοιπόν χειρισμοί στο Κυπριακό, τόσο σε όραμα όσο και σε πράξεις-πρωτοβουλίες, ήταν και είναι άριστοι, καθώς σέβονται απόλυτα τους διεθνείς κανονισμούς και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Αθήνα στήριξε και συνεχίζει να στηρίζει τη Λευκωσία, ενώ με επιδέξιους χειρισμούς, συνέβαλε στην είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε. Αντίθετα, η Τουρκία με τις ενέργειές της, βρίσκεται «με την πλάτη στον τοίχο», καθώς αναγκάζεται να απολογείται σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, για την εισβολή της στο νησί.
Οι χειρισμοί των Κυπρίων, επίσης δεν ήταν οι καλύτεροι, καθώς δεν εκμεταλλεύθηκαν σωστά τις 2 ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν για την επίλυση του ζητήματός τους. Η πρώτη μεγάλη ευκαιρία ήταν τον Οκτώβριο του 1955 όταν η Αγγλία πρότεινε λύση για το Κυπριακό με 10ετή περίοδο «ΑΥΤΟΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ» χωρίς καμία απολύτως αναφορά στους Τουρκοκύπριους. Η δεύτερη ευκαιρία, αν και καλά «καμουφλαρισμένη», ήταν τον Ιούλιο του 1974 όταν «δείγμα» των Ελληνικών στρατευμάτων προσπάθησε να «καταλάβει» την Κύπρο. Αν και η εκδοχή αυτή είναι υποθετική (καθώς δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες), ωστόσο εκτιμάται ότι οι Έλληνες στρατιωτικοί, γνωρίζοντας την επιθυμία των Κυπρίων να ενωθούν με την Ελλάδα και τις αρκετές προσπάθειες των Τούρκων να καταλάβουν τη Βόρεια Κύπρο, προσπάθησαν (έστω με άκομψο τρόπο) να σηκώσουν στις πλάτες των Ελλήνων το Κυπριακό ζήτημα, μετατρέποντάς το σε Ελληνοτουρκική διαφορά. Σ’ αυτήν την περίπτωση, αν οι Κύπριοι δεν αντιστέκονταν στο στρατιωτικό πραξικόπημα των Ελλήνων, η Τουρκία θα αναγκαζόταν να εξετάσει με διαφορετικά δεδομένα την επίθεσή της στην Κύπρο.
ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ
Στο πλαίσιο των Η.Ε, οι ηγέτες των Ε/Κ και Τ/Κ κκ Χριστόφιας και Ταλάτ συμφώνησαν, να προχωρήσουν στη σύσταση και έναρξη λειτουργίας αριθμού ομάδων εργασίας (Ο.Ε) για θέματα ουσίας και τεχνικών επιτροπών (Τ.Ε) για ζητήματα καθημερινότητας. Μεταξύ άλλων, το σχετικό ανακοινωθέν προέβλεπε συνολική αξιολόγηση του έργου των Ο.Ε. και Τ.Ε. μετά την παρέλευση τριμήνου, με στόχο την έναρξη νέων συνολικών διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα του Γ.Γ. του ΟΗΕ, συναντήσεις των δύο ηγετών, όποτε παραστεί ανάγκη καθώς και την διάνοιξη της οδού Λήδρας και την συνέχιση διαβουλεύσεων για το άνοιγμα του οδοφράγματος στο Λιμνίτη και άλλων διόδων.
Σε νέα συνάντηση επαναβεβαίωσαν ότι κοινός τους στόχος παραμένει η εξεύρεση λύσης «δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας και της πολιτικής ισότητας, όπως προδιαγράφεται στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας» καθώς και ότι «αυτός ο συνεταιρισμός θα έχει μία Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, με μία διεθνή προσωπικότητα καθώς και μία Τουρκοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία και μία Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία». Συμφώνησαν επίσης επί των αρχών της μιας κυριαρχίας και της μιας υπηκοότητας.
Οι ηγέτες των Ε/Κ και Τ/Κ κ.κ. Χριστόφιας και Ταλάτ, από τις 3 Σεπτεμβρίου 2008 μέχρι σήμερα, έχουν πραγματοποιήσει 25 συνολικά συναντήσεις με αντικείμενο θέματα διακυβέρνησης. Σκοπός των απ’ ευθείας συνομιλιών είναι η άρση των αδιεξόδων και η ιεράρχηση των κανόνων για τη λύση του Κυπριακού το συντομότερο δυνατόν.
Η Τουρκία από την πλευρά της, κάνοντας δηλώσεις για «δύο κράτη», «δύο λαούς», ακόμη και «δύο θρησκείες» στην Κύπρο, οι οποίες αντιβαίνουν στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και εμμέσως αμφισβητούν το συμπεφωνημένο πλαίσιο λύσης, δυσχεραίνει τις συνομιλίες των δύο ηγετών της Ε/Κ και Τ/Κ πλευράς. Επιπλέον, η τουρκική πλευρά συνεχίζει τη δημιουργία τετελεσμένων στα κατεχόμενα με την πώληση Ελληνικών κατεχόμενων περιουσιών, δυσχεραίνοντας έτσι την επανένωση της Κύπρου.
Από την πλευρά της Ελλάδος, η κ. Μπακογιάννη, υποστηρίζει τη συνεχή, ουσιαστική και αποδοτική συνεργασία Αθήνας και Λευκωσίας, τη στήριξη του συνόλου των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων προς την κυπριακή πολιτική ηγεσία και επισήμανε ότι οι αποφάσεις στο Κυπριακό λαμβάνονται στην Λευκωσία, στην οποία η Ελλάδα συμπαρίσταται.
Στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάλεσε την Τουρκία να κάνει συγκεκριμένα βήματα και να συμβάλει σε ένα ευνοϊκό κλίμα για μια συνολική διευθέτηση, καθώς συνεχίζει να μην εφαρμόζει το Πρόσθετο Πρωτόκολλο έναντι της Κύπρου. Ως εκ τούτου εξακολουθεί να ισχύει η απόφαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων του Δεκεμβρίου 2006 για το μη άνοιγμα οκτώ Διαπραγματευτικών Κεφαλαίων και το μη κλείσιμο οιουδήποτε άλλου κεφαλαίου, μέχρις ότου η Τουρκία εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της.
Σε νέα συνάντηση επαναβεβαίωσαν ότι κοινός τους στόχος παραμένει η εξεύρεση λύσης «δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας και της πολιτικής ισότητας, όπως προδιαγράφεται στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας» καθώς και ότι «αυτός ο συνεταιρισμός θα έχει μία Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, με μία διεθνή προσωπικότητα καθώς και μία Τουρκοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία και μία Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία». Συμφώνησαν επίσης επί των αρχών της μιας κυριαρχίας και της μιας υπηκοότητας.
Οι ηγέτες των Ε/Κ και Τ/Κ κ.κ. Χριστόφιας και Ταλάτ, από τις 3 Σεπτεμβρίου 2008 μέχρι σήμερα, έχουν πραγματοποιήσει 25 συνολικά συναντήσεις με αντικείμενο θέματα διακυβέρνησης. Σκοπός των απ’ ευθείας συνομιλιών είναι η άρση των αδιεξόδων και η ιεράρχηση των κανόνων για τη λύση του Κυπριακού το συντομότερο δυνατόν.
Η Τουρκία από την πλευρά της, κάνοντας δηλώσεις για «δύο κράτη», «δύο λαούς», ακόμη και «δύο θρησκείες» στην Κύπρο, οι οποίες αντιβαίνουν στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και εμμέσως αμφισβητούν το συμπεφωνημένο πλαίσιο λύσης, δυσχεραίνει τις συνομιλίες των δύο ηγετών της Ε/Κ και Τ/Κ πλευράς. Επιπλέον, η τουρκική πλευρά συνεχίζει τη δημιουργία τετελεσμένων στα κατεχόμενα με την πώληση Ελληνικών κατεχόμενων περιουσιών, δυσχεραίνοντας έτσι την επανένωση της Κύπρου.
Από την πλευρά της Ελλάδος, η κ. Μπακογιάννη, υποστηρίζει τη συνεχή, ουσιαστική και αποδοτική συνεργασία Αθήνας και Λευκωσίας, τη στήριξη του συνόλου των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων προς την κυπριακή πολιτική ηγεσία και επισήμανε ότι οι αποφάσεις στο Κυπριακό λαμβάνονται στην Λευκωσία, στην οποία η Ελλάδα συμπαρίσταται.
Στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάλεσε την Τουρκία να κάνει συγκεκριμένα βήματα και να συμβάλει σε ένα ευνοϊκό κλίμα για μια συνολική διευθέτηση, καθώς συνεχίζει να μην εφαρμόζει το Πρόσθετο Πρωτόκολλο έναντι της Κύπρου. Ως εκ τούτου εξακολουθεί να ισχύει η απόφαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων του Δεκεμβρίου 2006 για το μη άνοιγμα οκτώ Διαπραγματευτικών Κεφαλαίων και το μη κλείσιμο οιουδήποτε άλλου κεφαλαίου, μέχρις ότου η Τουρκία εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της.
ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ
Τα θετικά που έχει αποκομίσει η Ελλάδα από τη συμμετοχή της στην Ε.Ε. είναι η ευημερία των πολιτών της σε υλικά αγαθά. Δεν υπάρχει λοιπόν γειτονιά της Ελλάδος, όπου να μην βλέπουμε την χαρακτηριστική πινακίδα συγχρηματοδότησης ενός έργου με κονδύλια της Ε.Ε., το οδικό δίκτυο της χώρας μας έχει εμφανώς βελτιωθεί (είτε με την επισκευή του ήδη υπάρχοντος είτε με την κατασκευή νέων αυτοκινητοδρόμων), ο Έλληνας πολίτης έχει τη δυνατότητα να ταξιδέψει σε οποιαδήποτε χώρα της Ε.Ε. χωρίς να ταλαιπωρείται από χρονοβόρες διαδικασίες (όπως αντίστοιχα συμβαίνει και με τους πολίτες των άλλων χωρών), ενώ το κοινό νόμισμα (€) των χωρών-μελών διευκολύνει επίσης τόσο τις συναλλαγές όσο και την καθημερινότητα εκείνων που μπορούν να ταξιδεύουν.
Στα αρνητικά τη Ε.Ε. συγκαταλέγονται η κοινή νομοθεσία, η κοινή μεταναστευτική πολιτική και γενικά η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων των χωρών στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. Οι ιδιαιτερότητες κάθε πολιτισμού δεν γίνονται σεβαστές ούτε προφυλάσσονται με την επιβολή κοινής νομοθεσίας. Κάθε χώρα έχει την δική της ιδιαίτερη ιστορική κληρονομιά, τους δικούς της θεσμούς και τις δικές της ξεχωριστές αξίες (π.χ. οι δεσμοί του κράτους με την θρησκεία, είναι διαφορετικοί στους Φιλανδούς απ’ ότι στους Έλληνες.) Επίσης δεν είναι δυνατόν οι χώρες της Ε.Ε. να έχουν κοινή μεταναστευτική πολιτική ενώ ταυτόχρονα να υφίστανται διαφορετικές συνέπειες από την μετανάστευση (κανένας π.χ. Αλβανός δεν μετανάστευσε π.χ στην Νορβηγία και είναι λογικό οι Νορβηγοί να μην συμμερίζονται τις φοβίες των Ελλήνων στο θέμα αυτό).
Συνοψίζοντας, θεωρώ ότι η Ε.Ε. ό,τι καλό είχε να κάνει, το έκανε. Από εδώ και πέρα, οποιαδήποτε εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σ’ αυτήν, θα αποβεί εις βάρος της (αλλά πλέον θα είναι αργά «είναι αργά για δάκρυα Στέλλα»).
Στα αρνητικά τη Ε.Ε. συγκαταλέγονται η κοινή νομοθεσία, η κοινή μεταναστευτική πολιτική και γενικά η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων των χωρών στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. Οι ιδιαιτερότητες κάθε πολιτισμού δεν γίνονται σεβαστές ούτε προφυλάσσονται με την επιβολή κοινής νομοθεσίας. Κάθε χώρα έχει την δική της ιδιαίτερη ιστορική κληρονομιά, τους δικούς της θεσμούς και τις δικές της ξεχωριστές αξίες (π.χ. οι δεσμοί του κράτους με την θρησκεία, είναι διαφορετικοί στους Φιλανδούς απ’ ότι στους Έλληνες.) Επίσης δεν είναι δυνατόν οι χώρες της Ε.Ε. να έχουν κοινή μεταναστευτική πολιτική ενώ ταυτόχρονα να υφίστανται διαφορετικές συνέπειες από την μετανάστευση (κανένας π.χ. Αλβανός δεν μετανάστευσε π.χ στην Νορβηγία και είναι λογικό οι Νορβηγοί να μην συμμερίζονται τις φοβίες των Ελλήνων στο θέμα αυτό).
Συνοψίζοντας, θεωρώ ότι η Ε.Ε. ό,τι καλό είχε να κάνει, το έκανε. Από εδώ και πέρα, οποιαδήποτε εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σ’ αυτήν, θα αποβεί εις βάρος της (αλλά πλέον θα είναι αργά «είναι αργά για δάκρυα Στέλλα»).
ΝΑΪΦ
Εδώ και 2 χρόνια, στο χωριό Κοντιάς της Λήμνου λειτουργεί η gallery της Λουντμίλα. Η συλλογή της ζωγράφου αποτελείται από περίπου 50 έργα, ζωγραφισμένα με ακρυλικά χρώματα σε καμβά, δουλεμένα με σπάτουλα και πινέλο και κοστολογούνται στα 200,00 € περίπου.
Επηρεασμένη από το ρεύμα ναΐφ, τα θέματά της τα παίρνει από τη ζωή και τα παρουσιάζει ανεπιτήδευτα και ρεαλιστικά, εκφράζοντας έντονα τη λαϊκή θυμοσο-φία.
Παραδοσιακοί ανεμόμυλοι, τοπία της Λήμνου κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού, κεχαγιάδες, ψαράδες, αγρότες, πρόσωπα χαμογελαστά, δίχως άγχος, σε καθημερινές δραστηριότητες, συνθέτουν τον εσωτερικό ψυχικό της κόσμο και αποδίδουν με τον πλέον ειλικρινή τρόπο, τα αγνά και αγαθά της συναισθήματα για τη Λήμνο, τους κατοίκους του νησιού, και το σεβασμό της προς την παράδοση του τόπου. Τα φόντα των έργων είναι ζωηρά και σε συνδυασμό με την ποικιλία των χρωμάτων που χρησιμοποιεί δημιουργούν στο θεατή αισθήματα ευφορίας και αισιοδοξίας.
Μέρος της συλλογής της παρουσιάσθηκε με μεγάλη επιτυχία το περασμένο καλοκαίρι στη Μύρινα της Λήμνου, όπου είχαν την ευκαιρία να την επισκεφθούν πολλοί τουρίστες Έλληνες και ξένοι. Έργα της ζωγράφου βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές.
Η gallery λειτουργεί καθημερινά κατόπιν ραντεβού και στο χώρο της φιλοξενείται και έκθεση υαλογραφίας.
Η Λουντμίλα είναι από την Ουκρανία. Είναι δασκάλα στο επάγγελμα και παράλληλα με τις πανεπιστημιακές σπουδές της παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο «hodosnia scola» της Τερνοπόλ. Βρίσκεται στην Ελλάδα εδώ και 10 χρόνια ενώ τα τελευταία 2 χρόνια ζει στο χωριό Κοντιάς Λήμνου με το σύζυγό της.
Επηρεασμένη από το ρεύμα ναΐφ, τα θέματά της τα παίρνει από τη ζωή και τα παρουσιάζει ανεπιτήδευτα και ρεαλιστικά, εκφράζοντας έντονα τη λαϊκή θυμοσο-φία.
Παραδοσιακοί ανεμόμυλοι, τοπία της Λήμνου κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού, κεχαγιάδες, ψαράδες, αγρότες, πρόσωπα χαμογελαστά, δίχως άγχος, σε καθημερινές δραστηριότητες, συνθέτουν τον εσωτερικό ψυχικό της κόσμο και αποδίδουν με τον πλέον ειλικρινή τρόπο, τα αγνά και αγαθά της συναισθήματα για τη Λήμνο, τους κατοίκους του νησιού, και το σεβασμό της προς την παράδοση του τόπου. Τα φόντα των έργων είναι ζωηρά και σε συνδυασμό με την ποικιλία των χρωμάτων που χρησιμοποιεί δημιουργούν στο θεατή αισθήματα ευφορίας και αισιοδοξίας.
Μέρος της συλλογής της παρουσιάσθηκε με μεγάλη επιτυχία το περασμένο καλοκαίρι στη Μύρινα της Λήμνου, όπου είχαν την ευκαιρία να την επισκεφθούν πολλοί τουρίστες Έλληνες και ξένοι. Έργα της ζωγράφου βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές.
Η gallery λειτουργεί καθημερινά κατόπιν ραντεβού και στο χώρο της φιλοξενείται και έκθεση υαλογραφίας.
Η Λουντμίλα είναι από την Ουκρανία. Είναι δασκάλα στο επάγγελμα και παράλληλα με τις πανεπιστημιακές σπουδές της παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο «hodosnia scola» της Τερνοπόλ. Βρίσκεται στην Ελλάδα εδώ και 10 χρόνια ενώ τα τελευταία 2 χρόνια ζει στο χωριό Κοντιάς Λήμνου με το σύζυγό της.
ΣΥΧΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
«ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΤΟΛΜΟΥΝ»
ΣΕ ΦΑΡΣΟΚΩΜΩΔΙΑ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΠΑΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΑΠΕΙΝΩΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΛΑΟ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΣΕ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΣΕ ΝΔ.
Την απροθυμία της να αναλάβει το πολιτικό κόστος μίας δέσμης σκληρών μέτρων στον τομέα της οικονομίας, φανέρωσε η πρώην κυβέρνηση της ΝΔ, όταν με την επίκληση της οικονομικής κρίσης που πλήττει τη χώρα μας, επέλεξε να καταφύγει πρόωρα στις κάλπες τον Οκτώβριο 2009, μετατοπίζοντας έτσι το πρόβλημα στον Ελληνικό λαό. Οι Έλληνες πολίτες από την πλευρά τους, κλήθηκαν να διαλέξουν ανάμεσα στον δρόμο της εξόδου από την κρίση με αύξηση των μισθών (που προτείνει το ΠΑΣΟΚ) και στο δρόμο της εξόδου από την κρίση χωρίς αύξηση των μισθών (που προτείνει η ΝΔ).
Μα είναι δυνατόν να τίθενται τέτοια διλήμματα; Από τη στιγμή που και στις δύο περιπτώσεις, επέρχεται λύση του προβλήματος και ανάκαμψη της οικονομίας, για ποιο λόγο ο πολίτης να καταπιεστεί και να επιλέξει την έξοδο από την κρίση χωρίς αύξηση των μισθών; Αυτό λέει η κοινή λογική. Και τελικά ο λαός ακολούθησε την κοινή λογική. Στις Βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου 2009, η σκεπτόμενη μειοψηφία του Ελληνικού λαού (περίπου το 10% των ψηφοφόρων) που ψηφίζει ό,τι ακούει και όχι ό,τι βλέπει, (δηλ. τη σημαία), επέλεξε τον εύκολο δρόμο του ΠΑΣΟΚ.
Από την άλλη, με βάση την κοινή λογική, τίθενται κάποια απλά ερωτήματα. Μία λαϊκή παροιμία λέει «όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος». Στην προκειμένη περίπτωση, ο νοικοκύρης ήταν η κυβέρνηση της ΝΔ, που έχοντας ήδη 6 χρόνια στην εξουσία της Ελλάδος, είναι λογικό να παραδεχθούμε ότι γνώριζε καλύτερα από τον καθένα μας τα οικονομικά της χώρας μας. Τι παραπάνω λοιπόν θα μπορούσε να γνωρίζει το ΠΑΣΟΚ ώστε να έχει τη δυνατότητα να προτείνει έξυπνες και ευχάριστες λύσεις, ενώ η ΝΔ να προτείνει λύσεις απλές και δύσκολες;
Οι σκεπτόμενοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, ισχυρίζονται ότι το κόμμα τους έχει ικανότερα στελέχη που διαθέτουν μεγαλύτερη κοινωνική ευαισθησία και γι αυτό έχει τη δυνατότητα ως κόμμα, να προτείνει φιλολαϊκά μέτρα. Οι σκεπτόμενοι ψηφοφόροι της ΝΔ από την πλευρά τους, ισχυρίζονται ότι το ΠΑΣΟΚ θέτει ως αυτοσκοπό του την ανάληψη της εξουσίας και γι αυτό υπόσχεται στο λαό πολλά χωρίς να ζητάει απ’ αυτόν τίποτα. Όπως και να έχουν τα πράγματα, είναι γεγονός ότι οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες όχι μόνο αντιμετώπισαν την παγκόσμια οικονομική κρίση πολύ πιο έντονα από την Ελλάδα, χωρίς βεβαίως να καταφύγουν σε πρόωρες εκλογές, αλλά παράλληλα κατόρθωσαν να ανακάμψουν από την οικονομική κρίση, ενώ την ίδια στιγμή, η χώρα μας βρίσκεται ακόμη στη δίνη της κρίσης αυτής.
Αναμφισβήτητα, ο θεσμός των εκλογών αποτελεί την κορυφαία στιγμή άσκησης της εξουσίας του Ελληνικού λαού και το θεμέλιο της δημοκρατίας, καθώς πρόκειται για τη στιγμή που ο κυρίαρχος λαός θα κρίνει την απόδοση και την αποτελεσματικότητα της εκάστοτε κυβέρνησης. Έχει διαπιστωθεί ότι μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, αλλάζει η ανθρωπογεωγραφία της Βουλής, η οποία και ανανεώνεται από 30% έως 40%. Οι παλιοί υποψήφιοι αποτελούν σταθερές αξίες και δύσκολα χάνουν τις έδρες τους αλλά οι νέοι που έρχονται, ταράζουν τη σταυροδοσία στις εκλογικές δεξαμενές και ξαναμοιράζουν την τράπουλα. Και είναι επίσης προφανές ότι η έλλειψη εκλογών παραπέμπει σε εποχές έλλειψης της δημοκρατίας ή και δικτατορικών καθεστώτων (όπως π.χ. την περίοδο 1936-1946 με τη δικτατορία του κ. Ι. Μεταξά, την περίοδο 1967-1974 με τη δικτατορία της χούντας κ.λπ). Συνεπώς κανένας δεν είναι αντίθετος με τις εκλογές, ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο γίνονται αυτές έχει «ξεχειλωθεί» τόσο πολύ, ώστε να καθιστά ακόμα και αυτές τις διατάξεις του Συντάγματος που προβλέπουν το πότε προσφεύγει μία Κυβέρνηση σε πρόωρες εκλογές, «κενό γράμμα».
Στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, που αποτελεί και την πλέον ειρηνική περίοδο της Ελληνικής κοινωνίας, πλήρης εξάντληση της 4ετίας συνέβη μόνο την περίοδο 1985-1989. Όλες τις άλλες φορές οι εκλογές προκηρύσσονταν πρόωρα (συνήθως κατά το τελευταίο εξάμηνο πριν τη λήξη της κυβερνητικής θητείας), με την «ψευδεπίγραφη» επίκληση εθνικών ή οικονομικών θεμάτων εξαιρετικής σημασίας. Ιδιαίτερα δε κατά την τελευταία εικοσαετία, 1989-2009, πραγματοποιήθηκαν 9 βουλευτικές εκλογές, 5 ευρωεκλογές και άλλες 6 κοινοτικές εκλογές. Συνολικά δηλ. κατά την τελευταία εικοσαετία, πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα, 20 εκλογικές αναμετρήσεις, αριθμός που αντιστοιχεί περίπου σε εκλογές 1 φορά κάθε χρόνο!!!
Αξιοσημείωτο πάντως είναι το γεγονός, ότι ο Ελληνικός λαός επιμένει να εναλλάσσει στη διακυβέρνηση του κράτους μόνο τα 2 μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), δείχνοντας να λησμονεί ότι τα 2 συγκεκριμένα κόμματα είναι εκείνα που αποτυγχάνουν κάθε φορά να ολοκληρώσουν το κυβερνητικό τους έργο και καταλήγουν ταπεινωμένα και ανίκανα να ολοκληρώσουν την 4ετή θητεία τους! Επιπλέον, δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τους υπαρξιακούς κινδύνους που διατρέχει η κοινωνία και αναδεικνύει πρόσωπα στο δημόσιο βίο από τα καλλιστεία και τον αθλητισμό, πρόσωπα που καμία εγγύηση δεν δίνουν ότι θα διαχειριστούν αποτελεσματικά την εκάστοτε κρίση και την προοπτική της κοινωνίας.
Πλέον όμως της πολιτικής αστάθειας και της αποτυχίας των κυβερνήσεων να φέρουν σε πέρας το κυβερνητικό τους έργο, οι συχνές εκλογές επηρεάζουν εξίσου και άλλους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας.
Στον οικονομικό τομέα, κάθε φορά που γίνονται εκλογές, μεγάλα χρηματικά ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό, δαπανώνται για την προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων. Η προεκλογική αυτή εκστρατεία, αφορά τόσο τα έξοδα για τις προεκλογικές συγκεντρώσεις (μίσθωση μέσων μεταφοράς για τη μετακίνηση των ψηφοφόρων στις ομιλίες, διαφημίσεις στα ΜΜΕ, αφίσες κ.λπ.), όσο και τις απώλειες των εσόδων του κράτους κατά την ημέρα των εκλογών (κλειστά διόδια, μίσθωση μέσων μεταφοράς από τα κόμματα για τη μετακίνηση των ψηφοφόρων κ.λπ). Κατά τη διάρκεια των εκλογών αποσυντονίζονται οι πολίτες από την καθημερινότητά τους. Οι επιχειρήσεις υπολειτουργούν καθώς είναι υποχρεωμένες να χορηγήσουν εκλογικές άδειες στο προσωπικό τους, ενώ οι πολίτες που επιθυμούν να παραμείνουν «ελεύθεροι» από τα δεσμά των κομματικών μηχανισμών και δεν χρησιμοποιούν τα μισθωμένα μέσα μαζικής μεταφοράς των κομμάτων, αναγκάζονται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να μετακινηθούν στον τόπο όπου θα ψηφίσουν.
Η αθλητική και καλλιτεχνική ζωή του τόπου, επηρεάζεται μεν αλλά σε μικρότερο βαθμό. Την ημέρα των εκλογών (Κυριακή), διακόπτονται οι αγώνες των πρωταθλημάτων (ποδόσφαιρο, καλαθόσφαιρα κ.α), ωστόσο οι αγώνες αυτοί μεταφέρονται σε κάποια άλλη ημέρα της εβδομάδας, με αποτέλεσμα να μην αλλοιώνεται ο ετήσιος προγραμματισμός των πρωταθλημάτων. Αντίστοιχα και στον καλλιτεχνικό τομέα, τα θέατρα και τα κέντρα διασκέδασης παραμένουν κλειστά κατά την ημέρα των εκλογών. Και πάλι όμως, πρόκειται για 1 από τις 365 ημέρες του έτους και συνεπώς το πλήγμα (που αφορά και πάλι μόνο το οικονομικό κομμάτι των παραπάνω επιχειρήσεων) είναι ασήμαντο. Μάλιστα θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, ότι οι καλλιτέχνες (κυρίως όσοι ασχολούνται με τη σάτιρα) αντλούν τα θέματά τους από τις πολιτικές εξελίξεις και συνεπώς ίσως να πρόκειται για μία θετική επιρροή των εκλογών στους καλλιτέχνες.
Το μεγαλύτερο πλήγμα των συχνών εκλογών, το δέχεται η κοινωνία. Ο λαός που συμμετέχει στη διαδικασία επιλογής της νέας κυβέρνησης, βλέποντας ότι το κόμμα που ψήφισε στις προηγούμενες εκλογές όχι μόνο δεν κατάφερε να επιλύσει τα κρίσιμα εθνικά θέματα που είχε υποσχεθεί αλλά παράλληλα αποκαλύπτονται φαινόμενα διαφθοράς των πολιτικών και διάπραξης τερατωδών οικονομικών σκανδάλων, (αρχής γενομένης από το σκάνδαλο Κοσκωτά της Κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, μέχρι και τα σκάνδαλα του Βατοπεδίου και του ΣΑΟΣ της προηγούμενης Κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή), αυτόματα νιώθει ηττημένος και ταπεινωμένος τόσο σε προσωπικό επίπεδο (καθώς ταυτίζεται με τους πολιτικούς που εξέλεξε με την ψήφο του), όσο και σε εθνικό επίπεδο (καθώς η Ελλάδα συναγωνίζεται στην αξιοπιστία και τη διαφθορά, τις τριτοκοσμικές χώρες). Αξιοσημείωτο είναι ότι κατά την τελευταία εικοσαετία, δεν υπήρξε κυβέρνηση η οποία να μην έχει εμπλακεί σε οικονομικό σκάνδαλο.
Πλέον όμως των ανωτέρω, το μείζων πλήγμα που δέχεται η Ελληνική κοινωνίας από τις συχνές εκλογές, είναι ότι ο Έλληνας πολίτης (και κυρίως ο νέος), αρχίζει να πείθεται ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ο Έλληνας πολίτης δείχνει να μην έχει όραμα και αισιοδοξία όχι μόνο για την πατρίδα του αλλά και για την προσωπική του ζωή. Αυτήν τη στάση των Ελλήνων καταδεικνύει και το ποσοστό αποχής τους από τις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου. Ενώ ανέκαθεν το ποσοστό της αποχής ήταν περίπου 20%, στις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, η αποχή ανήλθε στο 50%!.
Υπεύθυνοι βέβαια για την πολιτικό-οικονομικό-κοινωνική κρίση της χώρας δεν είναι αποκλειστικά και μόνο οι πολιτικοί. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες), κατέχουν σημαντική θέση στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της μισής αλήθειας, προβάλουν πολλές φορές μέσα από τις συχνότητες ή τις σελίδες τους, μόνο εκείνο το μέρος π.χ. μιας ομιλίας, το οποίο άλλοτε υπονομεύει και άλλοτε βελτιώνει την εικόνα ενός πολιτικού, κάνοντας έτσι «πολιτική» εκ του ασφαλούς. Παρόλα αυτά, η πληθώρα των ιδιωτικών καναλιών και εφημερίδων που εκδίδονται στην Ελλάδα, υπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο την πολυφωνία, εξαλείφει τη δικαιολογία ότι ο λαός δεν γνωρίζει και εκμηδενίζει την ευθύνη των ΜΜΕ.
Το ερώτημα λοιπόν της σχέσης των πολιτών με τους πολιτικούς, είναι το ίδιο με το ερώτημα «η κότα έφτιαξε το αυγό, ή το αυγό την κότα»; Υπεύθυνοι για την πορεία της Ελλάδος είναι εξίσου τόσο οι πολιτικοί, όσο και οι πολίτες που παραμέρισαν τη μόρφωση και την παιδεία και έθεσαν ως αποκλειστικό στόχο την απόκτηση χρήματος και την προσωπική ηδονή. Κατόπιν των παραπάνω, είναι προφανές ότι οι συχνές εκλογές δεν αποτελούν από μόνες τους πρόβλημα για τον τόπο, αλλά πρόβλημα αποτελούν κυρίως οι προτεραιότητες των Ελλήνων και το σύστημα αξιών που ορίζει η πολιτεία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)