Το δίλλημα των εκλογών της 6ης Μαΐου

Ένα είναι το δίλλημα των εκλογών της 6ης Μαΐου 2012: Ευρώ ή Δραχμή; Ή διαφορετικά: Βενιζέλος-Σαμαράς ή Καμμένος;

Οι μεν πρώτοι, μας υπόσχονται εφαρμογή του μνημονίου-δηλ. ένα είδος κάθαρσης των μέχρι τώρα αμαρτιών του Ελληνικού κράτους (αδιαφάνεια, παράνομος χρηματισμός, ανομία, κ.λπ.) μέσω της εξυγείανσης της δημόσιας διοίκησης, χωρίς ωστόσο να μας απαντούν αν μπορεί να γίνει "κάθαρση" του δημόσιου βίου χωρίς προηγουμένως να έχουν τιμωρηθεί οι υπαίτιοι (διότι αλλίμονο αν ο φυλακισμός του Τσοχατζόπουλου είναι η λύση του προβλήματος της διαφθοράς).

Από την άλλη, ο κ. Καμμένος οραματίζεται μία αυτόνομη και αυτοδύναμη Ελλάδα-που είναι το θεμέλιο για της ύπαρξης κάθε κοινωνίας, με την παράλληλη τιμωρία ΟΛΩΝ των υπευθύνων (Σημίτη, κ.λπ). Την ίδια στιγμή όμως, απορρίπτει συλλήβδην το μνημόνιο και τα μέτρα του-δηλ. δεν πρέπει να γίνει καμμία διαρθωτική αλλαγή στο δημόσιο βίο;

Σαφώς και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ο πατριωτισμός κανενός από τους παραπάνω πολιτικούς. Το ερώτημα είναι αν θα πρέπει οι Έλληνες να επιλέξουν το δύσκολο αλλά γνωστό μονοπάτι της Ευρώπης, ή αν θα ήταν καλύτερα να επιέξουν το δύσκολο και άγνωστο μονοπάτι της χρεωκοπίας. Θα άξιζε άραγε στην Ελλάδα του 2012 (με τη γνώση της ιστρορίας της και των προβλημάτων της) να χρεωκοπήσει-επίσημα-για δεύτερη φορά;