Ο έρωτας κάνει ομιλητικό το σιωπηλό, εκδηλωτικό τον ντροπαλό, φιλόπονο τον τεμπέλη.
Ο έρωτας είναι όμοιο με το μεθύσι, όπου οι άνθρωποι με το ποτό ξεπερνούν τον εαυτό τους σε ευρηματικότητα και ευγλωτία. Οι ερωτευμένοι είναι εξαιρετικά ομιλητικοί όταν πρόκειται για επαίνους, καθώς όπως οι ίδιοι έχουν πειστεί, θέλουν να πείσουν και τους άλλους πως είναι ερωτευμένοι με όμορφο και καλό πλάσμα. Γι αυτό, όταν γράφουν εγκώμια για το αγαπημένο τους πρόσωπο, τα στολίζουν με μελωδίες και τραγούδια σαν να ομορφαίνουν το άγαλμά τους με χρυσό.
Πράγματι, τα εναύσματα της μουσικής είναι τρία: η λύπη, η χαρά και ο ενθουσιασμός.
Η λύπη συνοδεύεται από θρήνο, η χαρά ξεσηκώνει και ωθεί ρυθμικά ολόκληρο το σώμα των ανθρώπων με επιπόλαιο χαρακτήρα, ενώ όσοι δεν μπορούν να χορέψουν, απλώς πηδούν και χτυπούν τα χέρια-οι πνευματώδεις όμως άνθρωποι, υπό το κράτος του πάθους του έρωτα, υψώνουν απλώς τη φωνή τους για να τραγουδήσουν και μιλούν με μελωδικά μέτρα. Ο ενθουσιασμός, είναι εκείνος που κυρίως προκαλεί έκσταση και βγάζει το σώμα και τη φωνή από το συνηθισμένο και το κανονικό.
Δεν είναι λοιπόν παράλογο ούτε παράξενο που εφόσον ο έρωτας κλείνει μέσα του και περιλαμβάνει όλα τα εναύσματα της μουσικής, τη λύπη, την ευχαρίστηση και τον ενθουσιασμό, είναι γενικά εύγλωτος και φλύαρος αλλά επίσης ρέπει και γλιστρά προς τη δημιουργία στίχων και μελωδιών όσο κανένα άλλο πάθος.
Ο έρωτας είναι όμοιο με το μεθύσι, όπου οι άνθρωποι με το ποτό ξεπερνούν τον εαυτό τους σε ευρηματικότητα και ευγλωτία. Οι ερωτευμένοι είναι εξαιρετικά ομιλητικοί όταν πρόκειται για επαίνους, καθώς όπως οι ίδιοι έχουν πειστεί, θέλουν να πείσουν και τους άλλους πως είναι ερωτευμένοι με όμορφο και καλό πλάσμα. Γι αυτό, όταν γράφουν εγκώμια για το αγαπημένο τους πρόσωπο, τα στολίζουν με μελωδίες και τραγούδια σαν να ομορφαίνουν το άγαλμά τους με χρυσό.
Πράγματι, τα εναύσματα της μουσικής είναι τρία: η λύπη, η χαρά και ο ενθουσιασμός.
Η λύπη συνοδεύεται από θρήνο, η χαρά ξεσηκώνει και ωθεί ρυθμικά ολόκληρο το σώμα των ανθρώπων με επιπόλαιο χαρακτήρα, ενώ όσοι δεν μπορούν να χορέψουν, απλώς πηδούν και χτυπούν τα χέρια-οι πνευματώδεις όμως άνθρωποι, υπό το κράτος του πάθους του έρωτα, υψώνουν απλώς τη φωνή τους για να τραγουδήσουν και μιλούν με μελωδικά μέτρα. Ο ενθουσιασμός, είναι εκείνος που κυρίως προκαλεί έκσταση και βγάζει το σώμα και τη φωνή από το συνηθισμένο και το κανονικό.
Δεν είναι λοιπόν παράλογο ούτε παράξενο που εφόσον ο έρωτας κλείνει μέσα του και περιλαμβάνει όλα τα εναύσματα της μουσικής, τη λύπη, την ευχαρίστηση και τον ενθουσιασμό, είναι γενικά εύγλωτος και φλύαρος αλλά επίσης ρέπει και γλιστρά προς τη δημιουργία στίχων και μελωδιών όσο κανένα άλλο πάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου