ΝΕΟΙ ΑΚΤΗΜΟΝΕΣ

Με χαρά πληροφορηθήκαμε από την τηλεόραση, ότι υπάρχουν επιδοτούμενα προγράμματα για τον εκσυγχρονισμό των αγροτικών επιχειρήσεων। Ποιός όμως, πραγματικά πιστεύει ότι θα απορροφηθούν αυτά τα κονδήλια και ότι δε θα γίνουμε για ακόμη μία φορά "ρόμπα" στους Ευρωπαίους εταίρους μας, με την κακοδιαχείρηση και την αδυναμία απορρόφησης των κονδυλίων αυτών; Διότι, το εύλογο ερώτημα, είναι το εξής: Πώς δύνανται να εκσυγχρονισθούν οι αγροτικές επιχειρήσεις, όταν η πλειοψηφία των αγροτών, είναι είτε νέοι αλλά αμόρφωτοι, είτε γέροι ηλικίας άνω των 60 ετών;

Μεγάλη μερίδα των νέων σήμερα, ενώ κατάγονται από αγροτικές οικογένειες και μεγάλωσαν σε χωριό, ωστόσο, λόγω σπουδών, έφυγαν από το χωριό και εγκαταστάθηκαν μόνιμα σε πόλη. Όσο όμως και να θέλουν να επιστρέψουν στο χωριό τους και να εφαρμόσουν τις νέες μεθόδους αγροτικής ανάπτυξης που αναφέρει το Υπουργείο Γεωργίας (τυποποίηση, αρωματικά φυτά, κ.λπ) , συναντούν ανυπέρβλητα εμπόδια: Με τι εφόδια να γυρίσουν στην ύπαιθρο; Μόνο με τη γνώση και το μεράκι; Δίχως σπίτι, δίχως γη που να τους ανήκει, δίχως μηχανήματα και δίχως κάποιον να τους στηρίξει, αξίζει να κάνουν το μεγάλο βήμα;

Το ΠΑ.Κ.Ε.Ε. λοιπόν, προτείνει, να γίνει ΑΜΕΣΑ αναδιανομή της γης. Προτείνει να απαγορευθεί σε συνταξιούχους αγρότες όχι μόνο να καλλιεργούν, αλλά και να κατέχουν γη! (Όταν κάποτε ένας νέος τηλεφώνησε σε έναν παππού σε ένα χωριό για να αγοράσει ένα οικόπεδο-που ανέκαθεν ήταν παραμελημένο και ακαλιέργητο-δεν τα "εβρισκαν" στην τιμή. Του είπε τότε ο νέος, ότι με τα χρήματα που ζητάει, δεν πρόκειται να το πουλήσει πουθενά, καθόσον, αυτό το οικόπεδο δεν είχε καμία αξία στη θέση όπου βρισκόταν). Η απάντηση του παππού, ήταν σοκαριστική: "Δεν βαριέσι..., ας μην του πουλήσου καμιάφουρα... Έξουδα δεν έχ... Ούτι τρώει, ούτι πίν..." Είναι λοιπόν άξιο να απορεί κανείς: Είναι δυνατόν με τέτοιες "λογικές", να πάει η Ελλάδα μπροστά;;; Το ΠΑ.Κ.Ε.Ε λοιπόν, προτείνει να εκμισθώνεται αυτή η γη, από το κράτος σε όσους νέους επιθυμούν πραγματικά να ασχοληθούν με τη γεωργία. Η διάρκεια της εκμίσθωσης, να είναι μέχρι τη συνταξιοδότησή των αγροτών (κι όχι μέχρι το θάνατό τους), οπότε και η γη θα παραδίδεται στην επόμενη γενιά.